Bagdadska železnica

Bagdadska železnica (tur. Bağdat Demiryolu, nem. Bagdadbahn, franc. Chemin de Fer Impérial Ottoman de Baghdad) bila je 1600 km duga železnička pruga u Osmanskom carstvu, izgrađena u periodu od 1903. do 1940. godine. Spajala je Koniju (danas u Turskoj) i Bagdad (danas u Iraku).

Pruga je izgrađena radi spajanja Berlina sa Bagdadom, koji je tada bio u sastavu Osmanskog carstva. Osnovu za finansiranje projektovanje i izgradnju u osnovi je pružilo Nemačko carstvo, ili njene banke i preduzeća. Prvo je 1890. godine izgrađena pruga preko Anadolije (Anatolische Eisenbahn), koja povezuje Istanbul sa Ankarom i grad Koniju. Nemci su imali za cilj da povežu ne samo Berlin i Bagdad, nego da se pruga produži do luke Basara u Persijskom zalivu, kako bi zaobišli Suecki kanal i Crveno more , koje je bilo pod kontrolom Britanaca. Osmansko carstvo je ponovo htelo da sačuva svoju kontrolu nad Arabijom i da proširi svoj uticaj preko Crvenog mora u tada britanski Egipat. Nemci su dobili pristup i vlasništvo nad bogatim naftnim poljima u Iraku, a sa linijom do luke Basare imaju veći pristup istočnom delu nemačke kolonijalne imperije, bez prolaska kroz Suecki kanal.

Bagdadska železnica postaje izvor međunarodnih sukoba i konflikata u godinama neposredno pre početka Prvog svetskog rata, tako da neki istoričari tvrde da je ona bila jedan od glavnih razloga za početak rata.

Tehničke poteškoće izgradnje u udaljenim Taurus planinama prouzrokovale su kašnjenja u izgradnji i 1915. godine ostalo je da se izgradi još 480 km pruge, što je ozbiljno ograničavalo upotrebnu vrednost železnice tokom rata, u kome je Bagdad bio okupiran od strane britanske vojske. Izgradnja je nastavljena posle Prvog svetskog rata. Godine 1919. Versajskim sporazumom su Nemačkoj vraćena sva prava na Bagdadsku železnicu. Turska, Italija, Francuska i Velika Britanija ostvarile su različite mehanizme koji im je dat određeni stepen kontrole nad Bagdadskom železnicom.

Britanska vojska je završila na jugoistoku od Bagdada do Basre novu prugu, tako da je ovaj deo bio pod britanskom kontrolom. Francuska je dobila određeni stepen kontrole nad centralnim delom pruge, kao i kontrolu nad najstarijim delom pruge koji je izgrađen u Turskoj. Godine 1923. pojavljuju se, kao koncesionar ove pruge i Sjedinjene Američke Države.

Godine 1930. uveden je putnički saobraćaj u cilju izbegavanje mosta, koji je nedostajao na delu linije između Nusajbina i Kirkuka. Koriste usluge Rols-Rojs automobila i Tornikroft autobusa.

Godine 1932. Kraljevina Irak je postala nezavisna od Velike Britanije. Te je godine Irak kupio sve pruge na svojoj teritoriji od Velike Britanije i počeo gradnju neizgrađenih delova linije od Tel Kočeka do Baije. Dana 15. jula 1940. godine pruga je konačno završena, a dva dana kasnije "Bagdad Ekspres" je napravio svoje prvo putovanje između Istanbula i Bagdada.

Nova pruga normalnog koloseka između Bagdada i Basre je otvorena za teretni saobraćaj 1964. Ovaj pruga normalnog koloseka je zamenila metarski kolosek sagrađen 1920. godine i prvi put je povezan Bosfor sa Persijskim zalivom bez prekida. Nažalost, zbog napetih političkih odnosa između Turske, Sirije i Iraka i nedavnog rata u Iraku stalni saobraćaj ove pruge je redak. Uglavnom se koriste kamioni i druga prevozna sredstva, što smanjuje stratešku i ekonomsku važnost ove železnice.