Barbara Frankopan Branković
Barbara Frankopan Branković (Otočac, polovina 15. vijeka — ? Bijela Stijena, prije jula 1508.) je bila srpska despotica i žena despota Vuka Brankovića.
Život[uredi | uredi izvor]
Ćerka je kneza Žigmunda Frankopana, koji je pored nje, sa ženom Jelenom, od potomstva imao još ćerku Doroteju, koja se udala za Stefana VIII Babonića Blagajskog. Barbara u braku sa Vukom Brankovićem nije imala poroda. Živili su u Kupniku u Srijemu i Bijeloj Stijeni [1] [2] u Slavoniji, gdje je napisala nekoliko pisama koja su sačuvana. Udova Barbara se nakon smrti muža Vuka Brankovića preudala za Franju Berislavića. U novi brak je udovica unijela miraz - velike posjede koje joj je ostavio Vuk.
O Trsatskom relikvijaru srpske despotice Barbare, sa natpisima ćirilicom, je pisao istoričar umjetnosti Branislav Cvetković [3], a na tu temu je objavio i knjigu Trsatski relikvijar, 2020. godine. Autor smatra da je Barbara bila pravoslavne vjere, bar u periodu braka sa despotom Vukom. Jedan od tekstova tog relikvijara je izgravirana posveta despotovice Barbare, na starosrpskom jeziku i ćirilićkim pismom. Relikvijar je nasljeđe predaka despota Vuka Brankovića, koji je Barbara nasljedila i poklonila katoličkom manastiru na Trsatu kod Rijeke.[4] Ona je bila nećakinja Martina Frankopana, osnivača manastira na Trsatu.