Manastir Svetog Onufrija

Manastir Svetog Onufrija
Manastir Svetog Onufrija
Osnovni podaci
Tip	pravoslavni manastir
Jurisdikcija	Srpska pravoslavna crkva
Eparhija	Eparhija niška
Osnivanje	13. vek
Posvećen	Sveti Onufrije
Lokacija
Mesto	Bazovik
Država	Srbija
Koordinate	43° 20′ 54″ N 22° 26′ 18″ E / 43.34833° S; 22.43833° I
	Manastir Svetog Onufrija Manastir Svetog Onufrija na karti Srbije

Manastir Svetog Onufrija pripada Eparhiji niškoj Srpske pravoslavne crkve. Nalazi se u selu Bazovik, na teritoriji Grada Pirota. Manastir se nalazi u blizini vodopada Bigar na putu Kalna - Pirot odnosno na stotinak metara od slapova i bigrenih kadica rečice Bigar i oko kilometar od vodopada Bigar.

Prošlost[uredi | uredi izvor]

Nema podataka o nastajanju manastira, a prvi put se pominje 1576. godine u jednom zapisu na marginama rukopisnog Psaltira. Ovaj Psaltir, koji se danas čuva u Plovdivskoj biblioteci, obnovljen je 1576. godine u manastiru svetog Onufrija, rukom jeromonaha Nifona, nastojanjem prezvitera Dimitrija iz Osmakove i popa Cvetka iz Koje. Isti Psaltir povezao je 1663. godine jeromonah Atanasije, koji u svom zapisu pominje monaha starca Živka iz manastira svetog Onufrija. Ovaj Psaltir su u Plovdiv najverovatnije odneli posetioci „ot Koprivštica ot Filipe,“ koji su 1795. godine ostavili svoj potpis na zidu manastira svetog velikomučenika Georgija u selu Temska.

Manastir je nekoliko puta razaran i obnavljan, a prema podacima Duhovnog suda u Nišu iz 1899. godine, manastirska crkva je iz temelja izgrađena 1868. godine. Kako su sveštenici temske parohije čuli u narodu, manastir potiče iz 13. veka.^[1]

Manastir teritorijalno pripada ataru sela Bazovik, koje se u turskom popisu iz 1446. godine nalazi u vilajetu Znepolja u današnjoj Bugarskoj. U ovom popisu manastir se ne pominje, tako da je najverovatnije podignut kasnije.

Manastir je dugo bio prazan, a nema nikakvih naznaka da su u njemu ikada živeli monasi. Pre Drugog svetskog rata, u manastirskom konaku je živeo sveštenik Nikola Kitanović, nakon čije smrti manastir ostaje potpuno prazan, zbog čega je zapušten.

Manastir danas[uredi | uredi izvor]

Uz pomoć nadležnih državnih institucija, 2003. godine započela je obnova manastira. Sveti Presto je prepravljen, pod je popločan, obnovljen je manastirski konak i podignuta nova zvonara. Manastir je ponovo osvećen 25. juna 2007. godine rukom Njegovog Preosveštenstva episkopa niškog gospodina Irineja, kada je u manastiru obnovljen monaški život.^[2]