Miri Regev

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Miri Regev
Lični podaci
Datum rođenja(1965-05-26)26. maj 1965. (59 god.)
Mesto rođenjaKirjat Gat, Izrael
DržavljanstvoIzrael
NarodnostIzraelka
Religijajudaizam
Profesijamaster upravljanja poslovanjem
Porodica
SupružnikDror Regev
Deca3
Politička karijera
Politička
stranka		Likud
5. ministar kulture i sporta Izraela
Trenutna funkcija
Funkciju obavlja od 14. maja 2015.
Izbori17. mart 2015.
PredsednikRuven Rivlin
Predsednik vladeBenjamin Netanjahu
PrethodnikLimor Livnat

Miri Regev, rođena kao Mirjam Siboni (26. maj 1965), izraelska je političarka, bivši brigadni general u izraelskim odbrambenim snagama. Trenutno je član Kneseta za Likud i ministarka kulture i sporta. [1] U junu 2017 postavljena je za zamjenicu premijera, dok je premijer Benjamin Netanjahu boravio u inostranstvu.[2] Članica Kneseta bila je i u 18[3] i 19 sazivu.[4]

Biografija[uredi | uredi izvor]

Regev je rođena u Kirjat Gatu, 26. maja 1965. od strane Sefardskih Jevreja, koji su migrirali u Izrael. Njen otac Feliks je iz Maroka, a majka Mersedes iz Španije.[5] Godine 1983 pridružila se vojnom programu Gadna, u kome je kasnije imenovana za komandanta voda i na toj poziciji ostala je do 1986. Stekla je diplomu iz neformalnog obrazovanja, kao i master upravljanja poslovanjem (MBA). Udata je za Drora Regeva, inžinjera u izraelskoj avio industriji; imaju troje djece: Roi, Džoel i Majkl. Njen suprug je ljevičarski orijentisane sredine i ima poglede dosta suprotne od nje.[6][7][8][9]

General Miri Regev 2005 godine.

Služenje u vojsci počela je kao govornik u južnoj komandi vojske Izraela. Čin pukovnika dobila je 2002, dok je 2003 godine postavljena na funkciju koordinatora za javne odnose kancelarije premijera, u pripremama za Irački rat. Nakon kratkog perioda u kojem je obavljala funkciju direktora medija (2004–2005), imenovana je za brigadnog generala 2005 godine. [8] Na toj funkciji bila jr tokom izraelskog sukoba u Gazi 2005 i Libanskog rata 2006.[10] Godine 2007 smijenjena je i na njeno mjesto postavljen je Avi Benajahu.[11]

Politička karijera[uredi | uredi izvor]

Miri Regev (lijevo) sa premijerom Netanahjuom, Ajelet Šaked (centar) i Naftali Benet (desno)

U novembru 2008, Regev se pridružila partiji Likud, izjavivši da je podržavala platformu partije dosta godina.[12] Na izborima 2009 našla se na 27 mjestu na listi Likuda, što je bilo dovoljno da uđe u Kneset, jer je Likud osvojio 27 mjesta.[13] [14] Na izborima 2013, Regev se našla na 21 mjestu na listi; Likud je osvojio 31 mjesto, te se ona tako našla i u 19 sazivu Kneseta.[15][16] Na izborima 2015, Regev je bila peta na listi[17] i ušla je u Kneset treći put zaredom, jer je Likud osvojio 30 mjesta.[18][19] Predložena je od strane premijera Netanjahua za ministarku kulture i sporta u novoj vladi.

Bev sajt Dejli bist opisao je kao napadačkog psa Likuda, kao otvorenu političarku, nešto najbliže Sari Pejlin što Izrael ima.[20] Revital Madar, tunisko-izraelski pisac za Herec,[21] istakao je da se Regev suočava sa diskriminacijom zbog svog marokanskog porijekla.[22]

Ministarka kulture i sporta[uredi | uredi izvor]

U septembru 2015, četiri mjeseca nakon izbora za ministarku, Regev je objavila spisak kriterijuma koji će dovesti do povlačenja državnih finansiranja naredne godine. Lista uključuje izmjenu državnih simbola i poziv na bojkot Izraela.[23]

U julu 2016, Regev je izjavila da neće učestvovati na ceremoniji otvaranja Olimpijskih igara 2016 u Rio de Ženeiru, zbog toga što se za održava za vrijeme šabata.[24]

Na poziciji ministra kulture, Regev je izjednačila umjetničku slobodu izražavanja, koristeći moć Vlade da povuče njihove finansije, koristeći termin "sloboda finansija".[25][26] Takođe je istakla da umjetnici i organizacije koje finansira država, moraju pokazati lojalnost Izraelu. Ovo je nazvala inicijativom "lojalnost kulture" i predložila je zakon "podrška kulturnim institucijama zavisi od njihove lojalnosti državi Izraela."[27] Istakla je da nevladina organizacija "Razbijajući tišinu" (Breaking the Silence) narušava sliku Izraela i optužila je galeriju u kojoj je organizacija držala govor za održavanje političkih aktivnosti.[28]

Na ceremoniji zatvaranja Makabijskih igara 2017 Regev je obišla je išla oko makabijske baklje u čast makabijskih sportista.[29][30]

Pogledi[uredi | uredi izvor]

Migracije iz Afrike[uredi | uredi izvor]

U maju 2012, na demonstracijama protiv ilegalne migracije iz Afrike u Izrael, Regev je izjavila da su migranti iz Sudana "kancer u tijelu nacije".[31][32][33][34] Kasnije je izjavila da je njena izjava pogrešno protumačena i izvinila se zbog poređenja ljudskih bića sa kancerom.[35]

LGBT prava[uredi | uredi izvor]

Iako je heteroseksualne opredijeljenosti i pridržava se konzervativnih porodičnih vrijednosti, sastala se sa članovima LGBT zajednice[36] i istakla je da (u pogledu društvene aktivnosti) "ne mogu samo lijevi podržati i prigrliti gej zajednicu."[37]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Current Knesset Members of the Twentieth Knesset”. knesset.gov.il. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  2. ^ „Miri Regev appointed acting PM while Netanyahu abroad”. timesofisrael.com. 14. 6. 2017. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  3. ^ „Knesset Members of the Eighteenth Knesset”. knesset.gov.il. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  4. ^ „Knesset Members of the Nineteenth Knesset”. knesset.gov.il. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  5. ^ „Miri Regev's Culture War”. New York Times. 20. 10. 2016. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  6. ^ „Miri Regev”. knesset.gov.il. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  7. ^ „Miri Regev”. mfa.gov.il. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  8. ^ a b „Appointment of new IDF Spokesperson”. dover.idf.il. 7. 8. 2007. Arhivirano iz originala 31. 5. 2008. g. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  9. ^ „Miri Regev”. mako.co.il. 21. 11. 2016. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  10. ^ „IDF Spokeswoman Miri Regev to leave army”. Jerusalem Post. 11. 5. 2007. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  11. ^ „Brigadier General Avi Benayahu, IDF Spokesperson”. dover.idf.il. 7. 8. 2007. Arhivirano iz originala 22. 07. 2012. g. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  12. ^ Somfalvi, Attila (2. 11. 2008). „Benny Begin to run for Knesset”. Ynetnews. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  13. ^ תוצאות סופיות לא רשמיות (na jeziku: hebrejskom). Knesset Board of Elections. 12. 2. 2009. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  14. ^ „Tesan izborni rezultat u Izraelu”. rts.rs. 11. 2. 2009. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  15. ^ „Final official results of the Elections for the Nineteenth Knesset”. Israeli Central Elections Committee. 30. 1. 2013. Arhivirano iz originala 24. 01. 2018. g. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  16. ^ „Likud sa partnerima osvojio tijesnu većinu”. mondo.me. 22. 1. 2013. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  17. ^ „Candidate List – Likud Led By Benjamin Netanyahu for Prime Minister” (na jeziku: hebrejskom). Arhivirano iz originala 03. 03. 2016. g. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  18. ^ Hartman, Ben (20. 3. 2015). „Final Knesset tally bumps female MKs up to 29”. Jerusalem Post. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  19. ^ „Glatka pobjeda partije izraelskog premijera”. vijesti.me. 18. 3. 2015. Pristupljeno 14. 3. 2018. [mrtva veza]
  20. ^ Yadin, Nira; Ben-David, Ricky (18. 2. 2015). „The Sarah Palin of Israel”. thedailybeast.com. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  21. ^ Georgi, Anat (14. 5. 2013). „The Israeli melting pot and its discontents”. haaretz.com. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  22. ^ „למה מירי רגב דוחה את ראש הממשלה ומשה כחלון לא”. haaretz.co.il (na jeziku: hebrejskom). 8. 1. 2015. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  23. ^ „חשיפה: הקריטריונים החדשים לתקצוב מוסדות התרבות”. mako.co.il (na jeziku: hebrejskom). 2. 9. 2015. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  24. ^ Gilban, Marcus (1. 8. 2016). „Olympics: Israel’s largest-ever delegation is ready for Rio 2016”. jta.org. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  25. ^ Eichner, Itamar; Birenberg, Yoav (6. 1. 2017). „Miri Regev threatens to pull gov't funds from Israel Festival over nudity”. ynetnews.com. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  26. ^ Baruch, Hezki (28. 3. 2017). „New Israeli show a slap in the face to bereaved families”. israelnationalnews.com. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  27. ^ Erlanger, Steven (29. 1. 2016). „Israel, Mired in Ideological Battles, Fights on Cultural Fronts”. nytimes.com. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  28. ^ „Gallery refuses eviction after hosting Israeli veterans’ group; Jerusalem gallery seems to fail culture minister’s “loyalty test”. theartnewspaper.com. Arhivirano iz originala 21. 03. 2017. g. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  29. ^ Steinberg, Kayla (7. 6. 2017). „20th Maccabiah Games open with spectacular Jerusalem ceremony”. Jerusalem Post. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  30. ^ Sinai, Allon (16. 7. 2017). „Athletes make last medal pushes”. Jerusalem Post. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  31. ^ „Israeli MP Miri Regev Says African Migrants Are 'A Cancer In Our Body' At Tel Aviv Protest”. The Huffington Post. 25. 5. 2012. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  32. ^ Schechter, Asher (21. 12. 2012). „How Likud MK Miri Regev Talked Her Way to the Top”. Haaretz. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  33. ^ Schechter, Asher (27. 6. 2015). „How the Right-wing Already Won Israel's Culture War”. Haaretz. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  34. ^ Nesher, Talila (24. 5. 2012). „Demonstrators attack African migrants in south Tel Aviv Israel News”. Haaretz. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  35. ^ Hoffman, Gil (27. 5. 2012). „Miri Regev apologizes for calling migrants ‘cancer'”. The Jerusalem Post. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  36. ^ Cohen, Evan; Mizrachi, Dror (24. 12. 2012). „Regev is a source of pride?”. ynet.co.il. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  37. ^ Mualem, Mazal (3. 2013). „Likud's Miri Regev Challenges Netanyahu's Grip on the Party”. Al Monitor. Pristupljeno 14. 3. 2018. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Miri Regev na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Мири_Регев&oldid=26940936”