Optimati

Optimati (lat. Optimates, jednina optimas, doslovno: „najbolji“), takođe poznati i kao Boni (dobri), naziv je za konzervativnu frakciju u Senatu Rimske republike koja je postojala od druge polovine 2. veka p. n. e. do kraja Republike 40-ih godina p. n. e. Optimatima je zajedničko bilo nastojanje da uspostave, odnosno očuvaju dominaciju Senata nad narodnim skupštinama odnosno spreče ambiciozne vojne komandante i populističke političare da preko njih potkopaju kako republikanske institucije tako i dominaciju tadašnje rimske aristokratije u rimskoj politici.

Stranka koja je bila suprotstavljena optimatima se zvala populari. Njihov međusobni sukob, koji je često eskalirao u nasilje, bitno je doprineo izbijanju građanskih ratova i konačnom kraju Republike.

Optimati su svoj vrhunac imali u vreme Sule, vojskovođe koji je 80-ih p. n. e. osvojio vlast u građanskom ratu, zaveo brutalnu diktaturu i sproveo niz ustavnih reformi s ciljem da se uspostavi trajna dominacija optimata nad rimskom politikom. Te su reforme, međutim, nakon Suline smrti postepeno ukinute, što je popularima omogućilo da se oporave, a sukob eskalira kada je na njihovo čelo došao Julije Cezar. Optimate je tada vodio dotadašnji popularski vođa i Cezarov prijatelj Pompej, a njihov sukob je završio Cezarovom pobedom. Preživeli optimati, ali deo populara razočaranih Cezarovom diktaturom, se, pak, udružio u novu frakciju zvanu Oslobodioci, ali je i ona uništena u građanskom ratu koji je izbio nakon Cezarovog ubistva.

Vidi još

• Populari