Savez nezavisnih socijaldemokrata
Savez nezavisnih socijaldemokrata SNSD | |
|---|---|
 Službeni logo stranke | |
| Predsjednik | Milorad Dodik |
| Potpredsjednici | Nebojša Radmanović Željka Cvijanović Radovan Višković Nikola Špirić |
| Generalni sekretar | Luka Petrović |
| Portparol | Radovan Kovačević |
| Koalicija | SNSD—SP—US—NDP—Demos—NPS |
| Slogan | Jer volimo Srpsku! |
| Osnovana | 10. mart 1996. i 1. maj 2002.1 |
| Prethodnik | Stranka nezavisnih socijaldemokrata, Demokratska socijalistička partija, Socijalno-liberalna stranka, Demokratska stranka za Banjaluku i Krajinu, Nova radnička stranka |
| Sedište | Kralja Petra II Karađorđevića 15, Banja Luka Republika Srpska Bosna i Hercegovina |
| Novine | Odgovor, Argumenti |
| Mladi ogranak | Mladi socijaldemokrati |
| Ženski ogranak | Aktiv žena socijaldemokratkinja |
| Broj članova (2019.) | 192.707[1] |
| Ideologija | populizam[2] entitetski interesi[3] socijaldemokratija[4] |
| Politička pozicija | veliki šator[2] lijevi centar[4] |
| Religija | pravoslavlje |
| Međunarodno članstvo | Socijalistička internacionala (2008.—2012.)[5] |
| Boje | |
| Narodna skupština RS | 29 / 83
|
| Predstavnički dom PS BiH | 6 / 42
|
| Zastava stranke | |
 | |
| Veb-sajt | |
| snsd | |
| 1 10.03.1996. kao Stranka nezavisnih socijaldemokrata, a od 01.05.2002. kao Savez nezavisnih socijaldemokrata. | |
Savez nezavisnih socijaldemokrata (SNSD) je politička stranka Republike Srpske, jednog od dva entiteta Bosne i Hercegovine. Predsjednik stranke je Milorad Dodik.
U okviru SNSD-a djeluje organizacija Mladih socijaldemokrata (MSD), kao i Aktiv žena socijaldemokratkinja.
Predsjednici[uredi | uredi izvor]
| Br. | Predsednik | Rođen-Umro | Početak funkcije | Kraj funkcije | |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. | Milorad Dodik |  |
1959– | 10. mart 1996. | trenutno |
Platforma[uredi | uredi izvor]
Prema Statutu stranke, SNSD je osnovan i postoji kao stranka slobode, mira i demokratije. SNSD sarađuje sa drugim političkim strankama koje imaju ista ili slična politička opredjeljenja utemeljena na demokratskim načelima i standardima.[6]
Savez nezavisnih socijaldemokrata se u svom djelovanju zalaže za ostvarenje sljedećih programskih ciljeva:[6]
- očuvanje teritorijalnog integriteta Republike Srpske i očuvanje, poštovanje i dosljedno primjenjivanje Opšteg okvirnog sporazuma za mir u Bosni i Hercegovini kojim se garantuje ustavno‐pravni položaj Republike Srpske,
- izgradnja i jačanje demokratskih institucija, države blagostanja i socijalne pravde putem parlamentarne demokratije i vladavine prava,
- ostvarivanje prava i sloboda građana predviđenih Evropskom konvencijom za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda, bez diskriminacije po bilo kom osnovu,
- očuvanje i unapređenje specijalnih i paralelnih veza između Republike Srpske i Republike Srbije,
- unapređenje veza Republike Srpske sa dijasporom,
- opredjeljenost za pristupanje i članstvo u Evropskoj uniji uz uvažavanje ustavnih nadležnosti Republike Srpske i poštovanje usaglašenih principa koordinacije procesa evropskih integracija,
- izgradnja stabilne, demokratske i prosperitetne države,
- razvijanje i podsticanje stvaralaštva, afirmacija prava i sloboda pojedinaca i društvenih grupa,
- razvoj tržišne privrede i zaštita svojine, pravednog i solidarnog društva,
- ostvarivanje svih oblika građanskih sloboda,
- smanjenje društvene nejednakosti i stvaranje sistema jednakih mogućnosti,
- razvoj prijateljskih odnosa među narodima,
- skladan i ubrzan društveni razvoj.
Istorijat[uredi | uredi izvor]
1990. — 1996.[uredi | uredi izvor]
Prvi višestranački izbori u Bosni i Hercegovini održani su 18. novembra 1990. godine. Kao član antiratnog, nenacionalističkog i multietničkog Saveza reformskih snaga Jugoslavije, Milorad Dodik postaje poslanik u Skupštini tadašnje Bosne i Hercegovine koja je bila u sastavu Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije. Savez reformskih snaga Jugoslavije je po svojoj suštini bio i jedini tadašnji organizovani pokušaj demokratske tranzicije Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije u modernu evropsku i demokratsku državu svih naroda i republika koje su je konstituisale.[7]
Nakon što su Hrvati i Muslimani u Skupštini Bosne i Hercegovine donijeli Deklaraciju o nezavisnosti, preglasavajući srpske poslanike, većina srpskih poslanika, uključujući i Milorada Dodika, 24. oktobra 1991. godine napušta Skupštinu Bosne i Hercegovine i formira Skupštinu srpskog naroda u Bosni i Hercegovini (kasnije: Narodna skupština Republike Srpske). Ova skupština devetog januara 1992. godine proglašava Republiku srpskog naroda u Bosni i Hercegovini (kasnije: Republika Srpska).[7]
Zbog neslaganja sa programom i načinom rada Srpske demokratske stranke, Milorad Dodik 1993. godine, formira Klub nezavisnih poslanika u Narodnoj skupštini Republike Srpske i tako postaje prva opozicija tadašnjoj aktuelnoj vlasti koju je činila Srpska demokratska stranka i njen predsjednik Radovan Karadžić. Klub je djelovao cijelo ratno vrijeme do potpisivanja Dejtonskog mirovnog sporazuma i prestanka rata u Bosni i Hercegovini.[7]
Osnivanje Stranke nezavisnih socijaldemokrata i prve godine djelovanja[uredi | uredi izvor]
Odmah nakon završetka rata u Bosni i Hercegovini, 1996. godine kreće se u formiranje političke partije iz Nezavisnog poslaničkog kluba. Osnivački sabor Stranke nezavisnih socijaldemokrata, na kome su izabrani organi stranke održan je 10. marta 1996. godine. Za prvog predsjednika stranke izabran je Milorad Dodik, a za generalnog sekretara Nenad Baštinac. Do prvih opštih izbora 1996. godine stranka je formirala desetak opštinskih odbora u Republici Srpskoj. Na tim izborima, koje će i u budućim godinama da obilježi potpuna medijska kontrola vladajuće Srpske demokratske stranke u Republici Srpskoj, Stranka nezavisnih socijaldemokrata postaje parlamentarna partija i u Narodnoj skupštini Republike Srpske, i u Parlamentarnoj skupštini Bosne i Hercegovine.[7]
Do sljedećih, lokalnih izbora 1997. godine formirano je dvadesetak opštinskih odbora, a na izbore je izašla samostalno u 24 opštine Republike Srpske, uglavnom u Krajini i Posavini. I pored navedenih okolnosti, koje su ometale slobodan rad partije, Stranka nezavisnih socijaldemokrata pobjeđuje u Laktašima i Srpcu, gde uspijeva da formira koalicionu Vladu sa nenacionalističkim strankama iz Republike Srpske, a u desetak drugih opština ima svoje predstavnike u lokalnoj skupštini.[7]
Godine 1997. dolazi do rascijepa u Srpskoj demokratskoj stranci, u kojem Biljana Plavšić, predsjednica Republike Srpske napušta tu stranku i oštro je sumnjiči za kriminal. Biljana Plavšić u svojim nastojanjima da „otvori” Republiku Srpsku, i oslobodi je uticaja „paljanskog rukovodstva Srpske demokratske stranke” ima podršku zapada, ali i Stranke nezavisnih socijaldemokrata. Dolazi do raspuštanja Narodne skupštine Republike Srpske od strane predsjednice Republike Srpske i raspisivanja vanrednih parlamentarnih izbora koji su održani uporedo sa lokalnim izborima. Stranka nezavisnih socijaldemokrata dobija duplo veću podršku u odnosu na protekle izbore samo godinu dana ranije.[7]
Prva vlada Milorada Dodika 1998. — 2001.[uredi | uredi izvor]
Nakon formiranja novog saziva Narodne skupštine Republike Srpske, Biljana Plavšić, za mandatara predsjednika vlade Republike Srpske imenuje Milorada Dodika. Nova koaliciona vlada, na čelu sa Miloradom Dodikom izabrana je 18. januara 1998. godine na zasjedanju Narodne skupštine Republike Srpske u Bijeljini. Predsjednik Vlade postaje ličnost iz stranke koja je u tom trenutku imala samo 2 poslanika u Narodnoj skupštini Republike Srpske. Nova vlada uvažavala je veliku podršku međunarodne zajednice, ali ju je dočekala „de fakto” podijeljena Republika Srpska, na zapadni i istočni dio (podijeljenoj policiji, razbijenom televizijskom sistemu…). Nakon višegodišnje izolacije, zahvaljujući inostranoj podršci, Republika Srpska sa novom vladom, po prvi put dobija značajnije donacije, kredite, sklapa aranžmane i kreće u obnovu puteva, elektroenergetskih sistema, mostova…[7]
Od 1998. godine Stranka nezavisnih socijaldemokrata politički djeluje u okviru koalicije „Sloga” sa novoosnovanim Srpskim narodnim savezom Biljane Plavšić i Socijalističkom partijom, čiji lider je u to vrijeme bio Živko Radišić. Iste godine, 1998. održavaju se još jedni parlamentarni izbori. Na izborima za Narodnu skupštinu Republike Srpske, Stranka nezavisnih socijaldemokrata osvaja 6 poslaničkih mandata, a pobjedu odnosi nacionalistička koalicija „Srpska demokratska stranka-Srpska radikalna stranka Republike Srpske”, čiji je kandidat Nikola Poplašen pobijedio i u trci za predsjednika Republike Srpske.[7]
Nakon što je 31. decembra 1998. prihvatio ponudu predsednika Republike Srpske Nikole Poplašena da bude mandatar za predsjednika Vlada Republike Srpske, iz stranke je isključen Brano Miljuš, koji je formirao Stranku nezavisnih socijaldemokrata Republike Srpske, partiju koja je ubrzo ugašena.[7]
Godine 1999. definiše teška politička situacija u regionu (NATO bombardovanje SRJ) i unutrašnja politička situacija, blokada rada Vlade od strane Narodne skupštine Republike Srpske, izglasavanja nepovjerenja Vladi i smjena Nikole Poplašena sa mjesta predsjednika Republike Srpske od strane Visokog predstavnika Karlosa Vestendorpa. Uz značajnu podršku međunarodnih institucija, Vlada na čelu sa Miloradom Dodikom još uvijek je odolijevala pritisku iz Narodne skupštine Republike Srpske.[7]
Decembra 1999. godine u Stranku nezavisnih socijaldemokrata se utopila Socijalno-liberalna stranka Republike Srpske. U istoj godini vode se i pregovori sa Demokratskom strankom Republike Srpske o ujedinjenju, ali ubistvo njihovog lidera Ljubiše Savića Mauzera to prekida.[7]
Formiranje Saveza nezavisnih socijaldemokrata i opoziciono djelovanje 2001. — 2006.[uredi | uredi izvor]
U martu i aprilu 2000. godine dolazi do raskola u Socijalističkoj partiji, partneru Stranke nezavisnih socijaldemokrata u Koaliciji Sloga. Vođstvo Socijalističke partije odlučuje da napusti Koaliciju i pređe u otvoreno paktiranje sa Srpskom demokratskom strankom, zbog čega pet poslanika u Narodnoj skupštini Republike Srpske, mnogi odbornici, aktivisti, članovi i čitavi odbori, napuštaju Socijalističku partiju i formiraju novu stranku: Demokratsku socijalističku partiju (DSP). Za predsjednika DSP−a izabran je Nebojša Radmanović. Demokratska socijalistička partija se opredjeljuje za ostanak u čvrstoj vezi sa Strankom nezavisnih socijaldemokrata i vladom Milorada Dodika, a na izborima u novembru 2000. godine Stranka nezavisnih socijaldemokrata i Demokratska socijalistička partija nastupaju zajedno sa kandidatima za predsjednika Republike Srpske i Narodnu skupštinu Republike Srpske. Za svega šest mjeseci Demokratska socijalistička partija razvija mrežu od 43 odbora širom Republike Srpske i osvaja 4 mjesta u Narodnoj skupštini Republike Srpske. Nakon izbora, Stranka nezavisnih socijaldemokrata i Demokratska socijalistička partija, zajedno djeluju kao opozicija novoj Vladi Republike Srpske koju formiraju Srpska demokratska stranka, Partija demokratskog progresa i Socijalistička partija.[7]
Na opštim i lokalnim izborima 2000. godine stranka se pozicionirala u cijeloj Republici Srpskoj, istovremeno, Stranka nezavisnih socijaldemokrata je u Federaciji Bosne i Hercegovine, na lokalnim izborima učestvovala u dvadeset opština i osvojila devetnaest odborničkih mjesta. Stav stranke u tom periodu je da „ne učestvuje u vlasti sa ratnim ultranacionalnim, retrogradnim i izolacionističkim političkim faktorom i prihvata opozicionu ulogu u Narodnoj skupštini”.[7]
Nakon lokalnih izbora 2000. u Stranku nezavisnih socijaldemokrata se utapa i Demokratska stranka za Banjaluku i Krajinu Nikole Špirića.[7]
Decembra 2001, Stranka nezavisnih socijaldemokrata i Demokratska socijalistička partija, odvojeni dio Socijalističke partije potpisuju Platformu o udruživanju, kojom počinje proces ujedinjavanja ovih dviju stranaka na svim nivoima u novu stranku — Savez nezavisnih socijaldemokrata (SNSD).[7]
Nakon više mjeseci rada na terenu i ujedinjavanja nižih organizacionih oblika Stranke nezavisnih socijaldemokrata i Demokratske socijalističke partije, 1. maja 2002. godine, održava se osnivački Sabor ujedinjenja u Banjaluci, na kojem Stranka nezavisnih socijaldemokrata i Demokratska socijalistička partija osnivaju Savez nezavisnih socijaldemokrata (SNSD), kao jedinstvenu i snažnu partiju socijaldemokratske orijentacije, najjaču opozicionu stranku u Republici Srpskoj. Za predsjednika Saveza nezavisnih socijaldemokrata, Sabor bira Milorada Dodika, a za predsjednika Izvršnog odbora Saveza nezavisnih socijaldemokrata, Nebojšu Radmanovića.[7]
U maju 2002. godine Savezu nezavisnih socijaldemokrata se prisajedinila i Nova radnička stranka Vinka Đuragića.[7]
Nakon niza godina saradnje sa Socijalističkom internacionalom i aplikacije za prijem Savez nezavisnih socijaldemokrata, dobija i zvaničnu ferifikaciju pridruženog članstva u Internacionali, kao prva stranka iz Republike Srpske kojoj je to pošlo od ruke.[7]
Na izborima, održanim 5. oktobar 2002. godine, Savez nezavisnih socijaldemokrata osvaja najveći broj poslaničkih mjesta od svog nastanka. U Narodnoj skupštini Republike Srpske dobija 19 poslanika što je 23%, u Parlament Bosne i Hercegovine ulaze 3 poslanika, a u Parlamentarnu skupštinu Federacije Bosne i Hercegovine 1 poslanik. Savez nezavisnih socijaldemokrata dobija i 7 mjesta u Vijeću naroda Republike Srpske i 3 mjesta u Vijeću naroda Federacije Bosne i Hercegovine. Umjerenim političkim partijama ponuđeno je partnerstvo za formiranje nove Vlade, ali Partija demokratskog progresa odlučuje da ostane u paktu sa nacionalističkim strankama, pa Savez nezavisnih socijaldemokrata prihvata ulogu najjače opozicione stranke, ne samo u Republici Srpskoj, već na prostoru cijele Bosne i Hercegovine.[7]
Stranka u ovom periodu pokreće akciju skupljanja potpisa pod nazivom „Vojsko, voljno!” čiji je cilj ukidanje regrutacije i profesionalizacija vojske, sa krajnjim ciljem potpune demilitarizacije zemlje.[7]
Početkom 2004. iz Saveza nezavisnih socijaldemokrata je isključen tadašnji poslanik u Narodnoj skupštini Republike Srpske Predrag Kovačević, koji je 5. februara 2004. formirao Demokratsku stranku Srpske.[7]
Godine 2004, je bila godina lokalnih izbora u Bosni i Hercegovini, koji su održani 2. maja. Savez nezavisnih socijaldemokrata se prijavljuje na izbore u 83 opštine u Bosni i Hercegovini, od čega 59 u Republici Srpskoj, 23 u Federaciji Bosne i Hercegovine i u Distriktu Brčko. Kampanja za izbore vodi se pod sloganom „Dobro za sve”, javni skupovi održavaju se u avgustu i septembru, hiljade aktivista angažuju se na terenu za ostvarenje što boljeg rezultata.[7]
Sa osvojenih oko 125.000 glasova, Savez nezavisnih socijaldemokrata je, po prvi put, i zvanično najjača stranka u Republici Srpskoj, a druga po broju glasova u Bosni i Hercegovini. Osvojeno je 17 mjesta načelnika, od čega 15 u Republici Srpskoj, a 2 u Federaciji Bosne i Hercegovine. Broj odborničkih mjesta, u odnosu na prethodne lokalne izbore 2000. godine, višestruko je veći, a osvojena su u svim kandidovanim opštinama u Republici Srpskoj, te u 9 opština Federaciji Bosne i Hercegovine. Nakon konstituisanja skupština opština Savez nezavisnih socijaldemokrata ima i 22 predsjednika opština, te veći broj zamjenika načelnika i potpredsjednika skupština opština.[7]
Kraj 2004. godine obilježava ostavka republičke Vlade, na čelu sa Draganom Mikerevićem. Nakon neuspješnog dvogodišnjeg mandata, Vlade se povlači, a političke partije Republike Srpske postižu Sporazum o usaglašenom političkom djelovanju, sa ciljem definisanja strateškog odnosa prema ustavnom uređenju i predstojećim reformama: policije i odbrane.[7]
Opšti izbori 2006. godine (preuzimanje vlasti)[uredi | uredi izvor]
Početkom 2006. godine, dotadašnji premijer Republike Srpske, Pero Bukejlović, podnosi ostavku. Deset dana nakon toga, 26. januara 2006. predsjednik Republike Srpske Dragan Čavić, zamolio je Milorada Dodika da formira novu vladu, u kojoj je prema Ustavu 16 ministara: osam Srba, pet Bošnjaka i tri Hrvata. Parlament Republike Srpske podržao je imenovanje Dodika na mesto premijera 28. februara 2006.
Savez nezavisnih socijaldemokrata je na opštim izborima u BiH 2006. ostvario najbolji rezultat:[7]
- Nebojša Radmanović izabran za srpskog člana predsedništva Bosne i Hercegovine.
- U Predstavničkom domu Bosne i Hercegovine Savez nezavisnih socijaldemokrata je osvojio 7 mesta sa 269.468 glasova ispred Stranke demokratske akcije sa 238.474 (9 mesta) i Stranke za Bosnu i Hercegovinu sa 219.477 glasova (8 mesta).
- Milan Jelić je postao predsednik Republike Srpske (271.022 glasova, 48,87%).
- Partija je osvojila 41 od 83 poslanička mesta u Narodnoj skupštini Republike Srpske, a Milorad Dodik, predsednik Saveza nezavisnih socijaldemokrata, je postao mandatar za sastav nove Vlade RS.
- U Predstavničkom domu Federacije Bosne i Hercegovine, Savez nezavisnih socijaldemokrata je osvojio 1 mesto sa 12.564 glasova (1,46%).
- Savez nezavisnih socijaldemokrata je u Skupštini Kantona 10 u FBiH osvojio 3 od 25 mjesta (3.654 glasova, 11,99%).[8]
Opšti izbori 2010. godine[uredi | uredi izvor]
Na Opštim izborima 2010. godine, Savez nezavisnih socijaldemokrata ponovio je dobar rezultat iz 2006. godine, te je na svim nivoima porazio ujedinjenu opoziciju u koaliciji Zajedno za Srpsku (Srpska demokratska stranka−Partija demokratskog progresa−Srpska radikalna stranka Republike Srpske).
Zajednički kandidat koalicije „Savez nezavisnih socijaldemokrata-Demokratski narodni savez-Socijalistička partija” za srpskog člana predsedništva Bosne i Hercegovine, Nebojša Radmanović, dobio je 295.629 glasova tj. 48,92% od ukupnog broja važećih glasova. Najznačajniji protivnik, kandidat koalicije Zajedno za Srpsku, Mladen Ivanić, dobio je 285.951 glas, odnosno 47,31% važećih glasova. Veliki broj nevažećih listića, i mala razlika između dva najznačajnija kandidata, rezultovali su pritužbom Mladena Ivanića i njegove Partije demokratskog progresa na neregularnost tokom brojanja glasačkih listića. Tačku na ovakve sumnje stavila je Centralna izborna komisija priznavajući rezultate izbora.
Milorad Dodik, zajednički kandidat koalicije Savez nezavisnih socijaldemokrata-Demokratski narodni savez-Socijalistička partija za predsjednika Republike Srpske ostvario je ubjedljivu pobedu dobivši podršku 50,52% izašlih birača, tj. 319.618 važećih glasova. Kandidat koalicije Zajedno za Srpsku Ognjen Tadić dobio je podršku 227.239 birača tj. 35,92%.
Na izborima za Narodnu skupštinu Republike Srpske stranka je osvojila 38% važećih glasova izašlih birača (240.727 glasova) i dobila 37 poslaničkih mandata, što je stranci bilo dovoljno da u koaliciji sa Demokratskim narodnim savezom i Socijalističkom partijom sačuva skupštinsku većinu.
Na izborima za Parlamentarnu skupštinu Bosne i Hercegovine, stranka je, u Republici Srpskoj, osvojila 43,30% glasova, odnosno 8 predstavnika.[9]
Opšti izbori 2014. godine[uredi | uredi izvor]
Nakon Opštih izbora u Bosni i Hercegovini 2014., Savez nezavisnih socijaldemokrata je ostao najjača politička partija u Republici Srpskoj. U izbornu trku za pojedinačne funkcije ušao je u koaliciji sa Demokratskim narodnim savezom i Socijalističkom partijom, a kandidat te koalicije za predsjednika Republike Srpske Milorad Dodik pobjedio je sa 303.496 glasova ili 45,38% kandidata ujedinjene opozicije Ognjena Tadića koji je osvojio 296.021 ili 44,28%[10]
Kandidat koalicije „Savez nezavisnih socijaldemorkata-Demokratski narodni savez-Socijalistička partija” za srpskog člana Predsjedništva Bosne i Hercegovine Željka Cvijanović sa 310.867 glasova ili 47,63% poražena je od kandidata Saveza za promjene Mladena Ivanića koji je osvojio 317.799 ili 48,69%. U Narodnoj skupštini Republike Srpske Savez nezavisnih socijaldemokrata je ostao najjači politički subjekt sa osvojenih 213.665 (32,28%) glasova i 29 mandata. U nadmetanju za Parlamentarnu skupštinu Bosne i Hercegovine Savez nezavisnih socijaldemokrata je takođe osvojio najviše glasova od političkih partija iz Republike Srpske 249.182 (38,48%) i time dobio 6 mandata.[10] Ovo je i jedina stranka iz Republike Srpske koja je osvojila mandate u skupštini nekog kantona u Federaciji Bosne i Hercegovine, i to u Kantonu 10 sa osvojenih 3.503 ili 11,8% Savez nezavisnih socijaldemokrata je dobio 3 mandata i postao treći najsnažniji politički subjekt ovog kantona.[10]
Opšti izbori 2018. godine[uredi | uredi izvor]
I nakon Opštih izbora održanih 2018. godine, Savez nezavisnih socijaldemokrata je i dalje ostao najjača politička partija u Republici Srpskoj, te je ostvario još bolje rezultate nego na izborima održanim 2014. godine. U izbornu trku za pojedinačne funkcije ušao je u koaliciji sa Demokratskim narodnim Savezom, Socijalističkom partijom i Ujedinjenom Srpskom, a kandidat te koalicije za predsjednika Republike Srpske Željka Cvijanović pobjedila je sa 319.699 glasova ili 47,04% kandidata Savez za pobjedu Vukotu Govedaricu koji je osvojio 284.195 ili 41,82%[11]
Kandidat koalicije „Savez nezavisnih socijaldemokrata-Demokratski narodni savez-Socijalistička partija-Ujedinjena Srpska” za srpskog člana Predsjedništva Bosne i Hercegovine Milorad Dodik je osvojio rekordan broj glasova odnosno 368.210 glasova ili 53,88% dok je kandidat Savez za pobjedu Mladen Ivanić osvojio 292.065 ili 42,74%. U Narodnoj skupštini Republike Srpske SNSD je ostao najjači politički subjekt sa osvojenih 218.201 (31,87%) glasova i 28 mandata. U nadmetanju za Parlamentarnu skupštinu BiH Savez nezavisnih socijaldemokrata je osvojio ubjedljivo najviše glasova od političkih partija iz Republike Srpske 260.930 (39,10%) i time dobio 6 mandata.
Opšti izbori 2022. godine[uredi | uredi izvor]
Opšti izbori u Bosni i Hercegovini 2022. održani su u nedelju 2. oktobra 2022. godine, Savez nezavisnih socijaldemokrata je ubjedljivo ostao najjača politička partija u Republici Srpskoj, te je ostvario slične rezultate kao i na izborima održanim 2018. godine. Za ove izbore, SNSD je za pojedinačne funkcije išao u koaliciji sa Socijalističkom partijom, Ujedinjenom Srpskom, Demosom i Narodnom partijom Srpske, a kandidat koalicije za predsjednika Republike Srpske Milorad Dodik pobjedio je sa 300.180 glasova ili 47,06% kandidata ujedinjene opozicije Partije demokratskog progresa i Srpske demokratske stranke Jelenu Trivić koja je osvojila 273.245 ili 42,84%.[12]
Kandidat koalicije okupljene oko Saveza nezavisnih socijaldemokrata za srpskog člana Predsjedništva Bosne i Hercegovine je bila Željka Cvijanović koja je je osvojila 327.720 glasova ili 51,65% i pobjedila kandidata ujedinjene opozicije Mirka Šarovića koji je osvojio 224.912 ili 35,45%. U Narodnoj skupštini Republike Srpske SNSD je ostvario još bolji rezultat nego na opštim izborima 2018. i time ostao i dalje najjači politički subjekt sa osvojenih 221.554 (34,63%) glasova i 29 mandata. U izboru za Parlamentarnu skupštinu BiH SNSD je osvojio ubjedljivo najviše glasova od političkih partija iz Republike Srpske sa 255.515 (41,15%) čime je dobio 6 mandata.
Izborni slogani[uredi | uredi izvor]
- Opšti izbori 2006. godine — Naprijed Srpska
- Lokalni izbori 2008. godine — Moja kuća, Srpska
- Opšti izbori 2010. godine — Srpska zauvijek
- Lokalni izbori 2012. godine — Srpska, kuća do kuće
- Opšti izbori 2014. godine — Za pobjedu Srpske
- Lokalni izbori 2016. godine — Snaga Srpske
- Opšti izbori 2018. godine — Pod zastavom Srpske
- Lokalni izbori 2020. godine — Okupljanje za Srpsku
- Opšti izbori 2022. godine — Jer volimo Srpsku
Sabori Saveza nezavisnih socijaldemorata[uredi | uredi izvor]
- Sabor ujedinjenja je održan 01.05.2002. u Banjaluci;
- Drugi sabor SNSD, bio je 28.06.2003. u Banjaluci;
- Treći sabor SNSD bio je 29.09.2007. godine u Banjaluci;
- Četvrti sabor SNSD, bio je 08.10.2011. u Zvorniku;
- Peti sabor SNSD, bio je 25.04.2015. u Istočnom Novom Sarajevu;
- Šesti sabor SNSD, bio je 15.06.2019. u Laktašima.[7]
Gradski odbor SNSD Banja Luka[uredi | uredi izvor]
U organizacionoj strukturi partije njena kadrovski najjača te bazom najmnogoljudnija organizaciona jedinica jeste Gradski odbor SNSD Banja Luka. Gradski odbor SNSD Banja Luka krajem 2014. brojao je preko 17.000 članova.[13] Od 2004. godine na svim narednim lokalnim izborima u Banjoj Luci SNSD bilježi rezultat najjačeg političkog subjekta u gradu i ima funkciju gradonačelnika Banja Luke. Na Opštima izborima u BiH 2018. godine SNSD u Banja Luci bilježi rezultat od 28.626 glasa. Od februara 2021. godine predsjednik Gradskog odbora SNSD Banja Luka je generalni direktor Univerzitetskog kliničkog centra Republike Srpske i doktor medicinskih nauka, Vlado Đajić.
Nosioci najviših funkcija u Gradskom odboru SNSD Banja Luka su:
- Predsjednik: Vlado Đajić
- Potpredsjednici: Željka Cvijanović, Slobodan Gavranović, Stanislav Palija, Srđan Amidžić, Zoran Vujmilović.[14]
Rezultati[uredi | uredi izvor]
| Izbori | # glasova | % od izašlih | # poslanika | Vlada |
|---|---|---|---|---|
| 1996 | 125,372 | 11.53% | [a] 1 / 83
|
opozicija |
| 1997. | 21.178 | 2,41% | 2 / 83
|
vladajući |
| 1998. | 54.058 | 7,30% | 6 / 83
|
vladajući |
| 2000. | 81.467 | 13,00% | 11 / 83
|
opozicija |
| 2002. | 111.226 | 21,79% | 19 / 83
|
opozicija (do februara 2006.) |
| vladajući (od februara 2006.) | ||||
| 2006. | 244.251 | 43,31% | 41 / 83
|
vladajući |
| 2010. | 240.727 | 38,00% | 37 / 83
|
vladajući |
| 2014. | 213.665 | 32,28% | 29 / 83
|
vladajući |
| 2018. | 218.201 | 31,87% | 28 / 83
|
vladajući |
| 2022. | 221.554 | 34,63% | 29 / 83
|
vladajući |
| Izbori | Kandidat | # glasova | % od važećih | Rezultat |
|---|---|---|---|---|
| 2000. | Milorad Dodik | 161.942 | 25,7% | 
|
| 2002. | Milan Jelić | 112.612 | 22,1% |
|
| 2006. | Milan Jelić | 271.022 | 48,87% | 
|
| 2007. | Rajko Kuzmanović | 169.863 | 41,33% |
|
| 2010. | Milorad Dodik | 319.618 | 50,52% |
|
| 2014. | Milorad Dodik | 303.496 | 45,39% |
|
| 2018. | Željka Cvijanović | 319.699 | 47,04% |
|
| 2022. | Milorad Dodik | 300.180 | 47,06% |
|
| Izbori | Kandidat | # glasova | % od važećih | Rezultat |
|---|---|---|---|---|
| 2002. | Nebojša Radmanović | 101.119 | 19,93% |
|
| 2006. | Nebojša Radmanović | 287.675 | 53,3% |
|
| 2010. | Nebojša Radmanović | 295.629 | 48,9% |
|
| 2014. | Željka Cvijanović | 310.867 | 47,6% |
|
| 2018. | Milorad Dodik | 368.210 | 53,88% |
|
| 2022. | Željka Cvijanović | 327.720 | 51,65% |
|
| Izbori | # glasova | % od izašlih | # poslanika |
|---|---|---|---|
| 1996 | |||
| 1998. | |||
| 2000. | 66.684 | 10,6 % | 1 / 14
|
| 2002. | 114.591 | 22,4% | 3 / 14
|
| 2006. | 262.203 | 46,93 | 7 / 14
|
| 2010. | 269.009 | 43,30% | 8 / 14
|
| 2014. | 249.182 | 38,48% | 6 / 14
|
| 2018. | 260.930 | 39,10% | 6 / 14
|
| 2022. | 255.515 | 41,15% | 6 / 14
|
| Izbori | Broj glasova | Broj odbornika |
|---|---|---|
| 1997. | ||
| 2000. | 95.512 | 171 |
| 2004. | 120.150 | 348 |
| 2008. | 199.813 | 456 |
| 2012. | 184.520 | 362 |
| 2016. | 202.503 | 390 |
Napomene[uredi | uredi izvor]
- ^ Učestvovali na izborima kao dio Koalicije Narodni savez za slobodan mir, koja je ukupno osvojila 10 mandata, od čega je 1 pripao SNSD-u.[15]
Galerija[uredi | uredi izvor]
-
MSD Banja Luka, Konvencija
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ [1] Dodik: Republika Srpska je epicentar našeg djelovanja
- ^ a b Populist Parties in Contemporary Europe, Publisher: Democratic Efficacy and the Varieties of Populism in Europe (Publikacija o strankama populizma)
- ^ Statut 2019. (Jedan od programskih ciljeva stranke: očuvanje teritorijalnog integriteta Republike Srpske i očuvanje, poštovanje i dosljedno primjenjivanje Opšteg okvirnog sporazuma za mir u Bosni i Hercegovini kojim se garantuje ustavno‐pravni položaj Republike Srpske.)
- ^ a b Left and Right: The Great Dichotomy Revisited
- ^ [2] Socijalistička internacionala
- ^ a b Statut 2019.
- ^ a b v g d đ e ž z i j k l lj m n nj o p r s t ć u f h Istorija stranke
- ^ Opšti izbori 2010 Arhivirano na sajtu Wayback Machine (17. maj 2013), Kanton 10.
- ^ Zvanični rezultati izbora CIK BiH
- ^ a b v Izbori 2014, CIK BiH.
- ^ Izbori 2018., CIK BiH.
- ^ Izbori 2022., CIK BiH.
- ^ SNSD Banja Luka Arhivirano na sajtu Wayback Machine (29. novembar 2014)
- ^ Tekst veze Arhivirano na sajtu Wayback Machine (22. oktobar 2016), dodatni tekst.
- ^ „SNSD — istorijat”. Arhivirano iz originala 29. 05. 2015. g.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Parlamentarne |
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
