Pređi na sadržaj

Spisak pobednika Otvorenog prvenstva Francuske u tenisu — muškarci pojedinačno

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Otvoreno prvenstvo Francuske ili samo Rolan Garos jeste teniski grend slem turnir koji se održava svake godine u zadnjoj nedelji maja i prvoj nedelji juna. Ustanovljen je 1891. a od 1928. takmičenje se igra na otvorenim terenima sa šljakom koji se nalaze u sklopu kompleksa Stadion Rolan Garos u Parizu, glavnom gradu Francuske. Turnir je nazvan po slavnom francuskom pilotu iz Prvog svetskog rata. U početku se turnir službeno vodio pod nazivom Prvenstvo Francuske da bi od 1925. postao međunarodni turnir.[1]

Počev od 1925. Otvoreno prvenstvo Francuske se vodi kao grend slem turnir. Jedan je od četiri grend slema koji se igraju svake godine pored Otvorenog prvenstva Australije, Vimbldona i Otvorenog prvenstva SAD. Rolan Garos je drugi po redu grend slem koji se igra u kalendarskoj godini (igra se posle Australijan opena, a pre Vimbldona). Organizuje ga Teniski savez Francuske (FFT).[2] Prvi je grend slem turnir na kome su 1968. učestvovali profesionalni igrači.

Pobednik takmičenja u muškom singlu dobija poseban trofej — Kup musketara, nazvan po četvorici musketara francuskog tenisa: Žan Borotra, Žak Brinjon, Anri Koše i Rene Lakost.[3] Turnir se nije održavao od 1915. do 1919. zbog Prvog svetskog rata a od 1941. do 1944, tokom nacističke okupacije Francuske za vreme Drugog svetskog rata, nezvanično se održavao turnir pod imenom Prvenstvo Francuske.[4] Rolan Garos je grend slem koji je dugo odolevao promenama, pa je poslednji postavio krov i reflektore (2020), uveo taj-brejk u petom setu (2022), kao i elektronsku proveru poena (od 2025).[5][6]

Rafael Nadal je turnir osvajao četrnaest puta i rekorder je po broju osvojenih naslova na Otvorenom prvenstvu Francuske, bilo u muškoj ili ženskoj konkurenciji. Takođe je rekorder po broju osvojenih titula na jednom grend slemu i po broju uzastopnih osvojenih titula na jednom grend slemu u Open eri (pet puta zaredom je osvojio takmičenje, od 2010. do 2014).[7] Maks Dekižis je osam puta bio pobednik takmičenja u „zatvorenoj” eri.[8] Majkl Čeng je osvajanjem turnira iz 1989. postao najmlađi igrač u Open eri koji je osvojio Rolan Garos (tada je imao sedamnaest godina, tri meseca i dvadeset dana).[9] S druge strane Novak Đoković je najstariji osvajač turnira u „otvorenoj” eri budući da je s trideset šest godina i dvadeset dana osvojio turnir iz 2023.[10] Francuski teniseri su najviše puta osvajali takmičenje u muškoj pojedinačnoj konkurenciji (trideset osam naslova) a prate ih Španci (dvadeset naslova) i Australijanci (jedanaest naslova).

Trenutni prvak je Novak Đoković koji je savladao Kaspera Ruda u finalu iz 2023.[11]

Istorija[uredi | uredi izvor]

Otvoreno prvenstvo Francuske osnovano je 1891. Prvobitno je bilo poznato pod nazivom Prvenstvo Francuske (fr. Championnat de France).[12] Na turniru su u prve trideset četiri godine postojanja mogli da učestvuju isključivo francuski igrači ili strani igrači koji su bili članovi nekog francuskog kluba.[13] Prvi šampion Prvenstva Francuske bio je Britanac H. Brigs (mogao je učestvovati na njemu jer je bio član kluba Club Stade Français).[14] U početku su se mečevi igrači u tri seta. Od 1902/03. usvojeno je pravilo po kome se mečevi igraju u pet setova. Osim Brigsa, turnir su u početku osvajali samo francuski teniseri među kojima se ističe Maks Dekižis koji je osam puta bio pobednik Prvenstva Francuske.[15]

Četiri musketara su osam puta bili pobednici turnira — od 1925. do 1932. U njihovu čast se od 1981. trofej Otvorenog prvenstva Francuske naziva Kupom musketara.

Između 1924. i 1932. neki od članova grupe Četiri musketara osvajalo je takmičenje. Od 1925. na prvenstvu su mogli da igraju i stranci što je privuklo najbolje igrače. Prvi pobednik međunarodnog turnira bio je Rene Lakost. Francuska reprezentacija je bila šampion Dejvis kupa iz 1927. što je dodatno privuklo pažnju na turnir i bilo je neophodno izgraditi novi stadion. Stadion Rolan Garos izgrađen je 1928.[16] Na novom stadionu je Anri Koše prvi osvojio titulu.[17]

Višestruki osvajači turnira[uredi | uredi izvor]

Rafael Nadal je rekorder sa 14 osvojenih titula na Otvorenom prvenstvu Francuske
Teniser Broj
titula 		Prvenac Potonja
1. Španija Rafael Nadal 14 2005. 2022.
2. Švedska Bjern Borg 6 1974. 1981.
3. Francuska Anri Koše 4 1926. 1932.
4. Francuska Rene Lakost 3 1925. 1929.
Čehoslovačka Ivan Lendl 3 1984. 1987.
Švedska Mats Vilander 3 1982. 1988.
Brazil Gustavo Kirten 3 1997. 2001.
Srbija Novak Đoković 3 2016. 2023.
9. Nemačko carstvo Gotfrid fon Kram 2 1934. 1936.
Sjedinjene Američke Države Frenk Parker 2 1948. 1949.
Egipat Jaroslav Drobni 2 1951. 1952.
Sjedinjene Američke Države Toni Trabert 2 1954. 1955.
Italija Nikola Pjetranđeli 2 1959. 1960.
Španija Manuel Santana 2 1961. 1964.
Australija Roj Emerson 2 1963. 1967.
Australija Ken Rouzvol 2 1953. 1968.
Australija Rod Lejver 2 1962. 1969.
Čehoslovačka Jan Kodeš 2 1970. 1971.
Sjedinjene Američke Države Džim Kurijer 2 1991. 1992.
Španija Serži Brugera 2 1993. 1994.

Lista finalnih mečeva[uredi | uredi izvor]

- na slici odozgo :
Žak Brunjon (toto)
Anri Koše (mađioničar)
Žan Borotra (baskijski skakač)
Rene Lakost (krokodil)
- francuski "musketari" koji su dominirali pariskom šljakom u međuratnom periodu
Bjern Borg (drži pehar) je sa šest titula u Bulonjskoj šumi najuspešniji igrač druge polovine 20. veka na ovom turniru
Novak Đoković je aktuelni (2023.) i najstariji (36) osvajač trofeja Kupa musketara
Godina Pobednik Finalista Rezultat Trajanje
1925.
 Francuska Rene Lakost Francuska Žan Borotra 7-5, 6-1, 6-4
1926.
 Francuska Anri Koše Francuska Rene Lakost 6-2, 6-4, 6-3
1927.
 Francuska Rene Lakost Sjedinjene Američke Države Bil Tilden 6-4, 4-6, 5-7, 6-3, 11-9
1928.
 Francuska Anri Koše Francuska Rene Lakost 5-7, 6-3, 6-1, 6-3
1929.
 Francuska Rene Lakost Francuska Žan Borotra 6-3, 2-6, 6-0, 2-6, 8-6
1930.
 Francuska Anri Koše Sjedinjene Američke Države Bil Tilden 3-6, 8-6, 6-3, 6-1
1931.
 Francuska Žan Borotra Francuska Kristijan Busis 2-6, 6-4, 7-5, 6-4
1932.
 Francuska Anri Koše Kraljevina Italija Đorđo de Stefani 6-0, 6-4, 4-6, 6-3
1933.
 Australija Džek Kroford Francuska Anri Koše 8-6, 6-1, 6-3
1934.
 Nemačko carstvo Gotfrid fon Kram Australija Džek Kroford 6-4, 7-9, 3-6, 7-5, 6-3 ~ 3:00
1935.
 Ujedinjeno Kraljevstvo Fred Peri Nemačko carstvo Gotfrid fon Kram 6-3, 3-6, 6-1, 6-3 ~ 2:00
1936.
 Nacistička Njemačka Gotfrid fon Kram Ujedinjeno Kraljevstvo Fred Peri 6-0, 2-6, 6-2, 2-6, 6-0
1937.
 Nacistička Njemačka Hener Henkel Ujedinjeno Kraljevstvo Bani Ostin 6-1, 6-4, 6-3
1938.
 Sjedinjene Američke Države Donald Badž Nacistička Njemačka Roderik Mencel 6-3, 6-2, 6-4
0:58
1939.
 Sjedinjene Američke Države Vilijam Maknil Sjedinjene Američke Države Bobi Rigs 7-5, 6-0, 6-3
1940.
 Otvoreno prvenstvo
Francuske u tenisu
nije ordžano		 Drugi svetski rat
1941.
1942.
1943.
1944.
1945.
1946.
 Francuska Marsel Bernar Čehoslovačka Jaroslav Drobni 3-6, 2-6, 6-1, 6-4, 6-3
1947.
 Mađarska Jožef Azbot Južnoafrička Republika Erik Sterdžes 8-6, 7-5, 6-4
1948.
 Sjedinjene Američke Države Frenk Parker Čehoslovačka Jaroslav Drobni 6-4, 7-5, 5-7, 8-6
1949.
 Sjedinjene Američke Države Frenk Parker Sjedinjene Američke Države Badž Pati 6-3, 1-6, 6-1, 6-4
1950.
 Sjedinjene Američke Države Badž Pati Egipat Jaroslav Drobni 6-1, 6-2, 3-6, 5-7, 7-5
1951.
 Egipat Jaroslav Drobni Južnoafrička Republika Erik Sterdžes 6-3, 6-3, 6-3
1952.
 Egipat Jaroslav Drobni Australija Frenk Sedžman 6-2, 6-0, 3-6, 6-4
1953.
 Australija Ken Rouzvol Sjedinjene Američke Države Vik Sejšas 6-3, 6-4, 1-6, 6-2
1954.
 Sjedinjene Američke Države Toni Trabert Sjedinjene Američke Države Artur Larsen 6-4, 7-5, 6-1
1955.
 Sjedinjene Američke Države Toni Trabert Švedska Sven Davidson 2-6, 6-1, 6-4, 6-2
1956.
 Australija Lu Houd Švedska Sven Davidson 6-4, 8-6, 6-3
1957.
 Švedska Sven Davidson Sjedinjene Američke Države Herbert Flam 6-3, 6-4, 6-4
1958.
 Australija Mervin Rouz Čile Luis Ajala 6-3, 6-4, 6-4
1959.
 Italija Nikola Pjetranđeli Južnoafrička Republika Jan Fermak 3-6, 6-3, 6-4, 6-1
1960.
 Italija Nikola Pjetranđeli Čile Luis Ajala 3-6, 6-3, 6-4, 4-6, 6-3
1961.
 Španija Manuel Santana Italija Nikola Pjetranđeli 6-3, 6-1, 4-6, 7-5
1962.
 Australija Rod Lejver Australija Roj Emerson 3-6, 2-6, 6-3, 9-7, 6-2
1963.
 Australija Roj Emerson Francuska Pjer Darmon 3-6, 6-1, 6-4, 6-4
1964.
 Španija Manuel Santana Italija Nikola Pjetranđeli 6-3, 6-1, 4-6, 7-5
1965.
 Australija Fred Stol Australija Toni Rouč 3-6, 6-0, 6-2, 6-3
1966.
 Australija Toni Rouč Mađarska Ištvan Guljaš 6-1, 6-4, 7-5
1967.
 Australija Roj Emerson Australija Toni Rouč 6-1, 6-4, 2-6, 6-2
Open era
1968.
 Australija Ken Rouzvol Australija Rod Lejver 6-3, 6-1, 2-6, 6-2
1969.
 Australija Rod Lejver Australija Ken Rouzvol 6-4, 6-3, 6-4
1:33
1970.
 Čehoslovačka Jan Kodeš Socijalistička Federativna Republika Jugoslavija Željko Franulović 6-2, 6-4, 6-0
1:06
1971.
 Čehoslovačka Jan Kodeš Rumunija Ilije Nastase 8-6, 6-2, 2-6, 7-5
1972.
 Španija Andres Himeno Francuska Patrik Proasi 4-6, 6-3, 6-1, 6-1
1973.
 Rumunija Ilije Nastase Socijalistička Federativna Republika Jugoslavija Nikola Pilić 6-3, 6-3, 6-0
1:30
1974.
 Švedska Bjern Borg Španija Manuel Orantes 2-6, 46-7, 6-0, 6-1, 6-1
1975.
 Švedska Bjern Borg Argentina Giljermo Vilas 6-2, 6-3, 6-4
1:35
1976.
 Italija Adrijano Panata Sjedinjene Američke Države Harold Solomon 6-1, 6-4, 4-6, 7-63
2:53
1977.
 Argentina Giljermo Vilas Sjedinjene Američke Države Brajan Gotfrid 6-0, 6-3, 6-0
1:58
1978.
 Švedska Bjern Borg Argentina Giljermo Vilas 6-1, 6-1, 6-3
1:49
1979.
 Švedska Bjern Borg Paragvaj Viktor Peči 6-3, 6-1, 66-7, 6-4
2:44
1980.
 Švedska Bjern Borg Sjedinjene Američke Države Vitas Gerulajtis 6-4, 6-1, 6-2
1:46
1981.
 Švedska Bjern Borg Čehoslovačka Ivan Lendl 6-1, 4-6, 6-2, 3-6, 6-1
3:13
1982.
 Švedska Mats Vilander Argentina Giljermo Vilas 1-6, 7-66, 6-0, 6-4
4:42
1983.
 Francuska Janik Noa Švedska Mats Vilander 6-2, 7-5, 7-63
2:24
1984.
 Čehoslovačka Ivan Lendl Sjedinjene Američke Države Džon Makenro 3-6, 2-6, 6-4, 7-5, 7-5
4:08
1985.
 Švedska Mats Vilander Čehoslovačka Ivan Lendl 3-6, 6-4, 6-2, 6-2
3:13
1986.
 Čehoslovačka Ivan Lendl Švedska Mikael Pernfoš 6-3, 6-2, 6-4
2:45
1987.
 Čehoslovačka Ivan Lendl Švedska Mats Vilander 7-5, 6-2, 3-6, 7-63
4:23
1988.
 Švedska Mats Vilander Francuska Anri Lekont 7-5, 6-2, 6-1
1:52
1989.
 Sjedinjene Američke Države Majkl Čeng Švedska Stefan Edberg 6-1, 3-6, 4-6, 6-4, 6-2
3:41
1990.
 Ekvador Andres Gomez Sjedinjene Američke Države Andre Agasi 6-3, 2-6, 6-4, 6-4
2:31
1991.
 Sjedinjene Američke Države Džim Kurijer Sjedinjene Američke Države Andre Agasi 3-6, 6-4, 2-6, 6-1, 6-4
3:25
1992.
 Sjedinjene Američke Države Džim Kurijer Čehoslovačka Petr Korda 7-5, 6-2, 6-1
1:59
1993.
 Španija Serži Brugera Sjedinjene Američke Države Džim Kurijer 6-4, 2-6, 6-2, 3-6, 6-3
3:59
1994.
 Španija Serži Brugera Španija Alberto Berasategi 6-3, 7-5, 2-6, 6-1
2:11
1995.
 Austrija Tomas Muster Sjedinjene Američke Države Majkl Čeng 7-5, 6-2, 6-4
2:00
1996.
 Rusija Jevgenij Kafeljnikov Njemačka Mihael Štih 7-64, 7-5, 7-64
2:32
1997.
 Brazil Gustavo Kirten Španija Serži Brugera 6-3, 6-4, 6-2
1:50
1998.
 Španija Karlos Moja Španija Aleks Koređa 6-3, 7-5, 6-3
2:13
1999.
 Sjedinjene Američke Države Andre Agasi Ukrajina Andrej Medvedev 1-6, 2-6, 6-4, 6-3, 6-4
2:52
2000.
 Brazil Gustavo Kirten Švedska Magnus Norman 6-2, 6-3, 2-6, 7-66
3:44
2001.
 Brazil Gustavo Kirten Španija Aleks Koređa 36-7, 7-5, 6-2, 6-0
3:12
2002.
 Španija Albert Kosta Španija Huan Karlos Ferero 6-1, 6-0, 4-6, 6-3
2:30
2003.
 Španija Huan Karlos Ferero Holandija Martin Verkerk 6-1, 6-3, 6-2
2:09
2004.
 Argentina Gaston Gaudio Argentina Giljermo Korija 0-6, 3-6, 6-4, 6-1, 8-6
3:31
2005.
 Španija Rafael Nadal Argentina Marijano Puerta 66-7, 6-3, 6-1, 7-5
3:24
2006.
 Španija Rafael Nadal Švajcarska Rodžer Federer 1-6, 6-1, 6-4, 7-64
3:02
2007.
 Španija Rafael Nadal Švajcarska Rodžer Federer 6-3, 4-6, 6-3, 6-4
3:10
2008.
 Španija Rafael Nadal Švajcarska Rodžer Federer 6-1, 6-3, 6-0
1:48
2009.
 Švajcarska Rodžer Federer Švedska Robin Sederling 6-1, 7-61, 6-4
1:55
2010.
 Španija Rafael Nadal Švedska Robin Sederling 6-4, 6-2, 6-4
2:18
2011.
 Španija Rafael Nadal Švajcarska Rodžer Federer 7-5, 7-63, 5-7, 6-1
3:40
2012.
 Španija Rafael Nadal Srbija Novak Đoković 6-4, 6-3, 2-6, 7-5
3:49
2013.
 Španija Rafael Nadal Španija David Ferer 6-3, 6-2, 6-3
2:16
2014.
 Španija Rafael Nadal Srbija Novak Đoković 3-6, 7-5, 6-2, 6-4
3:31
2015.
 Švajcarska Stanislas Vavrinka Srbija Novak Đoković 4-6, 6-4, 6-3, 6-4
3:12
2016.
 Srbija Novak Đoković Ujedinjeno Kraljevstvo Endi Mari 3-6, 6-1, 6-2, 6-4
3:03
2017.
 Španija Rafael Nadal Švajcarska Stanislas Vavrinka 6-2, 6-3, 6-1
2:05
2018.
 Španija Rafael Nadal Austrija Dominik Tim 6-4, 6-3, 6-2
2:42
2019.
 Španija Rafael Nadal Austrija Dominik Tim 6-3, 5-7, 6-1, 6-1
3:01
2020.
 Španija Rafael Nadal Srbija Novak Đoković 6-0, 6-2, 7-5
2:41
2021.
 Srbija Novak Đoković Grčka Stefanos Cicipas 6-76, 2-6, 6-3, 6-2, 6-4
4:11
2022.
 Španija Rafael Nadal Norveška Kasper Rud 6-3, 6-3, 6-0
2:18
2023.
 Srbija Novak Đoković Norveška Kasper Rud 7-61, 6-3, 7-5
3:13

Statistika[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „The Origins of the Tournament”. Roland Garros. Pristupljeno 25. 7. 2015. 
  2. ^ „Grand Slam Overview”. International Tennis Federation (ITF). Pristupljeno 23. 7. 2015. 
  3. ^ Bowers, Chris (27. 2. 2009). „The New Musketeers”. Davis Cup. Pristupljeno 16. 7. 2015. 
  4. ^ Fetter, Henry D. (6. 6. 2011). „The French Open During World War II: A Hidden History”. The Atlantic. Pristupljeno 23. 7. 2015. 
  5. ^ Clarey, Christopher (26. 05. 2006). „In a year of change at Roland Garros, the winners may stay the same”. International Herald Tribune. Arhivirano iz originala 16. oktobar 2007. g. Pristupljeno 8. avgust 2007. 
  6. ^ „French Open – Countdown: Borg's view on RG”. Eurosport. 22. 05. 2008. Arhivirano iz originala 19. 08. 2011. g. Pristupljeno 22. maj 2008. 
  7. ^ Newbery, Piers (8. 6. 2014). „Rafael Nadal beats Novak Djokovic to win ninth French Open title”. BBC Sport. Pristupljeno 15. 7. 2015. 
  8. ^ Clarey, Christopher (22. 5. 2014). „A Century Ago, a French Title Collection to Rival Rafael Nadal”. The New York Times. Pristupljeno 15. 7. 2015. 
  9. ^ Lynch, Steven (29. 5. 2015). „Rafael Nadal the youngest French Open winner?”. ESPN. Pristupljeno 15. 7. 2015. 
  10. ^ „Novak Djokovic wins French Open, record 23rd Grand Slam men’s singles title”. OlympicTalk | NBC Sports (na jeziku: engleski). 2023-06-11. Pristupljeno 2023-06-11. 
  11. ^ Jurejko, Jonathan (11. 6. 2023). „Novak Djokovic beats Casper Ruud to win Paris title and claim 23rd major”. BBC Sport. Pristupljeno 13. 6. 2023. 
  12. ^ „Past Winners and Draws”. fft.fr. Fédération Française de Tennis. Arhivirano iz originala 2007-08-08. g. Pristupljeno 2009-07-02. 
  13. ^ „French Open History”. Tennis. Tennis Media Company. 16. 8. 2012. Pristupljeno 18. 7. 2015. 
  14. ^ Gillmeister 1998, str. 225.
  15. ^ „Roland Garros past single winners”. CNN. 23. 5. 2008. Pristupljeno 19. 7. 2015. 
  16. ^ Lewis, Gabrielle (23. 5. 2002). „French Open History”. BBC Sport. Pristupljeno 21. 7. 2015. 
  17. ^ „Henri Cochet is dead; French Tennis Leader”. The New York Times. 3. 4. 1987. Pristupljeno 26. 7. 2015. 

Literatura[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Spisak pobednika Otvorenog prvenstva Francuske u tenisu — muškarci pojedinačno na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Списак_победника_Отвореног_првенства_Француске_у_тенису_—_мушкарци_појединачно&oldid=27431940”