Sultanat žena
.svg) |
| Istorija Osmanskog carstva |
|---|
Sultanat žena (tur. Kadınlar saltanatı) je 130-godišnji period u istoriji Osmanskog carstva koji je obeležio veliki uticaj supruga i majki sultana na vladanje carstvom. Započela ga je Haseki Hurem sultanija, venčana supruga Sulejmana Veličanstvenog i njegova defakto savladarka.[1] Ona je jedina sultanija iz ženskog sultanata koja nije vladala kao sultanova majka, već kao njegova supruga, pošto ju je Sulejman nadživeo. Većina istoričara upravo brak Hurem i Sulejmana (1533) smatra početkom sultanata žena [2], dok drugi za početak uzimaju 1521. godinu, kada je Hurem stekla titulu sultanije, rađanjem princa Mehmeda.
Hurem je nasledila njena ćerka sultanija Mihrimah, što je bio jedinstven slučaj da vladavina prelazi sa majke na ćerku, pošto je u ostalim slučajevima prelazila sa svekrve na snaju. Time je Mihrimah postala jedina dinastijska sultanija (sultanija po rođenju) u ženskom sultanatu.
Nakon Hurem i Mihrimah, na vlast su redom dolazile: sultanija Nurbanu, sultanija Safije, sultanija Handan, sultanija Halime, sultanija Kosem i na kraju sultanija Turhan Hatidže. Vladavina Handan je kratko potrajala pa je mnogi istoričari i ne smatraju Handan članicom ženskog sultanata. Kosem i Turhan su jedine dve žene koje su bile dejure vladarke Osmanskog carstva, pošto su upravljale carstvom kao regentkinje svojih maloletnih sinova.
Pregled[uredi | uredi izvor]
U savremenoj kulturi[uredi | uredi izvor]
Sultanat žena je većim delom predstavljen u TV serijama Veličanstveni vek, posvećen vladavini Hurem i Sulejmana, i Veličanstveni vek: Kosem, posvećen vladavini Kosem i sultanima iz njenog perioda.
Osim toga, prethodno je snimljena mini-serija posvećena isključivo Hureminoj vladavini, pod naslovom Hurem sultanija.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Kumar, Lisa, ur. (2017). Encyclopedia of World Biography. Farmington Hills, MI: Gale. str. 305—306. ISBN 9781410324139.
- ^ Lewis, Bernard (1962). „Ottoman Observers of Ottoman Decline”. Islamic Studies I.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Ilhan Akšit, Misterija harema Osmanskog carstva ISBN 975-7039-26-8
- Ketrin Nuri Hjuz, Ćerka tvorca mape — Ispovesti Sultanije Nurbanu ISBN 978-1-88-328570-8
- Lesli Pirs, Imperijalni harem: Žene i suverenitet u Osmanskom carstvu, (1993). ISBN 978-0-19-508677-5
