Branko Stojanović

branko stojanović
Branko Stojanović Krvavi
Lični podaci
Datum rođenja	(1923-10-11)11. oktobar 1923.
Mesto rođenja	Mirosavci, kod Lopara, Kraljevina SHS
Datum smrti	10. avgust 1981.(1981-08-10) (57 god.)
Mesto smrti	Beograd, SR Srbija, SFR Jugoslavija
Profesija	vojno lice
Delovanje
Član KPJ od	juna 1942.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941 – 1981.
Čin	potpukovnik
Heroj
Narodni heroj od	24. jula 1953.
Odlikovanja

Branko Stojanović — Krvavi (Mirosavci, kod Lopara, 11. oktobar 1923 — Beograd, 10. avgust 1981), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, potpukovnik JNA i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija

Rođen je 11. oktobra 1923. godine u selu Mirosavci, kod Lopara, u zemljoradničkoj porodici.

Novembra 1941. godine, stupio je u Majevički partizanski odred. Posle borbi na Teočaku, u Gornjoj Čađavici i Krbetima, istakao se u borbi s četnicima kod Vukosavaca. U trenutku četničkog juriša, Branko je pokrenuo protivjuriš, nakon čega je slomljen četnički juriš i postignuta pobeda.

Od kraja marta 1942. godine, bio je borac u Drugom istočnobosanskom udarnom bataljonu, a zatim u Šestoj istočnobosanskoj proleterskoj brigadi. Istakao se u borbama u okolini Srednjeg i Čevljanovića kod Sarajeva, kod Okruglice i na Stanorinama, gde je bio ugrožen Glavni štab Bosne i Hercegovine, i u borbama kod Vlasenice, juna 1942. godine. Tada je primljen za člana Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).

Kada su se, početkom novembra 1942. godine, Šesta istočnobosanska brigada i Treći sremski partizanski odred prebacili iz Srema na Majevicu, četnici su krenuli da unište partizanske snage, a prvi sukob desio se kod mesta Maleševaca. Branko je tokom bitke upravljao puškomitraljezom. Na vrhuncu bitke, Branko je pokrenuo napad na neprijateljske rovove, nakon čega su četnici ubrzo bili poraženi. Na bojištu je ostalo 150 mrtvih, a zarobljeno je oko 500 četnika. Branko je bio teško ranjen u ovoj borbi. On je, sav u krvi (zbog toga je i dobio nadimak Krvavi), nastavio da gađa neprijatelja jednom rukom.

Posle lečenja u selu Trnovi, Branko je postao komandir čete pri Komandi područja, a krajem 1943. godine postavljen je za komandanta bataljona u novoformiranom Majevičkom odredu. Kao komandant bataljona istakao se u mnogim borbama, od kojih su neke kod sela Pirkovci, Vukosavci i Jablanici ispod Međednika. U ovom odredu ostao je do kraja 1944. godine. Izvesno vreme boravio je u Sremu, učestvujući u borbama na pruzi Brčko–Vinkovci, kod Slavonskog Šamca, u Semberiji, u Balatunu i Velinu Selu.

Posle povratka na Majevicu, oktobra 1944. godine, radio je u Odeljenju za zaštitu naroda (OZN) u Tuzli, a početkom 1945. postavljen je za komandanta bataljona Druge brigade Korpusa narodne odbrane Jugoslavije (KNOJ) i ostao na Majevici da čisti teren od zaostalih grupa četnika. Te je zime lično ubio četničkog vojvodu Radivoja Kerovića.

Posle rata ostao je u aktivnoj službi u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA), sa činom potpukovnika. Završio je Pešadijsku oficirsku školu JNA.

Umro je 10. avgusta 1981. godine u Beogradu. Sahranjen je na Partizanskom spomen-groblju u Vukosavcima, kod Lopara.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i više jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden zasluga za narod sa srebrnim zracima, Orden bratstva i jedinstva sa srebrnim vencem, Orden za hrabrost i Orden partizanske zvezde sa puškama. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 24. jula 1953. godine.

Literatura

• Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.