Deforestacija u Indoneziji

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Seča šuma u provincija Riau na ostrvu Sumatra radi sadnje palmi (2007)

Deforestacija u ​​Indoneziji podrazumeva dugoročni gubitak šuma i rastinja širom zemlje; što za sobom ostavlja nemerljiv negativan uticaj na društvo i životnu okolinu. Indonezija je stanište nekih od biološki najraznovrsnijih šuma na ​​svetu i treća je po broju vrsta iza Brazila i Demokratske Republike Kongo.[1] Sve do 1900. godine, Indonezija je još uvek bila prekrivena gustim šumama, koje su činile 84% ukupne površine države. Krčenje šuma se tokom 1970. godina znatno uvećalo,[1] i u ubrzanom usponu je od tada. Procenjuje se da je pokrivenost šumama od 170 miliona hektara tokom 1900. smanjena na manje od 100 miliona hektara do kraja 20. veka.[2] Tokom 2008. godine, procenjeno je da će tropske kišne šume u Indoneziji iščeznuti u narednih 10 godina.[3] Od ukupne seče šuma u Indoneziji, čak 80% se vodi kao ilegalno.[4]

Velika šumska prostranstva u ​​Indoneziji su uništena od strane velikih multinacionalnih kompanija za preradu celuloze, kao što je Asia Pulp and Paper i pretvorena su u plantaže.[5] Šume često bivaju spaljene od strane farmera i vlasnika plantaža.[6] Drugi veliki izvor deforestacije je drvna industrija, vođena potražnjom iz Kine i Japana.[7] Razvoj poljoprivrede i projekti transmigracije naveli su veliki broj ljudi da se nasele u oblasti prašuma, dodatno ubrzavajući krčenje šuma.

Seča i paljenje šuma radi raščišćavanja zemljišta za poljoprivredu, učinili su Indoneziju trećim najvećim svetskim emiterom gasova koji potpomažu efekat staklene bašte, iza Kine i SAD.[8] Šumski požari često uništavaju velike površine prerađivača ugljenika, uključujući drevne prašume i tresetišta. Tokom maja 2011. godine, Indonezija je proglasila moratorijum povodom novih ugovora o seči šuma, kako bi podržala borbu protiv deforestacije.[9] Ova odluka se pokazala kao neefikasna, jer je stopa seče šuma nastavila da raste. Od 2012. godine, Indonezija je prevazišla stopu seče šuma u ​​Brazilu,[10] i postala najbrža deforestaciona država na ​​svetu.[11]

Istorija[uredi | uredi izvor]

Seča šuma radi stvaranja plantaže duvana na severu Sumatre (oko 1900)

Indonezijski arhipelag od oko 17.000 ostrva je stanište nekih od šuma sa najrazličitijim vrstama na svetu. Tokom 1900. ukupna šumska područja predstavljala su 84% od ukupne površine Indonezije.[1] Do 1950, plantaže i sitne njive su i dalje pokrivale samo mali deo. Šumski pokrivač u to vreme se procenjuje na 145 miliona hektara primarne šume i još 14 miliona hektara srednjeg i plimskog rastinja.[2] U ranim 1970. Indonezija koristi ovaj vredan resurs radi svoje ekonomske koristi tokom razvoja drvne industrije. Od kasnih 1980. do 2000. godine, kapacitet proizvodnje je povećan skoro 700% u industriji celuloze i papira, što je učinilo Indoneziju devetim najvećim proizvođačem celuloze i jedanaestim najvećim proizvođačem papira na svetu.[1]

Stopa seče šuma nastavlja da raste. Državni izveštaj o životnoj sredini za 2009. koji je podneo predsednik Susilo Bambang Judojono, pokazalo je da je broj požara porastao sa 19.192 tokom 2008. na čak 32.416 tokom 2009. godine. Ministarstvo za životnu sredinu optužilo je slabo sprovođenje zakona i nedostatak nadzora od strane lokalnih vlasti, jer je raščišćavanje zemljišta primarni uzrok požara.[12] Između 1990. i 2000. godine, 20% šumske površine u Indoneziji je izgubljeno (24 miliona ha), a do 2010. godine, samo je 52% ukupne površine zemljišta je pod šumom (94 miliona hektara).[13] I pored moratorijuma u novim ugovorima za seču šuma nametnutih 2010. godine, stopa deforestacije je nastavila da raste do 840.000 hektara u 2012. godini, nadmašivši krčenje šuma u Brazilu.[14]

Zahvaćena područja[uredi | uredi izvor]

Uništavanje ​​močvarnih šuma treseta zarad plantaža uljnih palmi u gradu Indragiri Hulu, pokrajina Riau, Sumatra

Indonežanske nizijske tropske šume, najbogatije u količini drvne građe i biodiverziteta, najviše su izložene riziku. Do 2000. godine one su skoro u potpunosti nestale u Sulavesiju, i predviđa se da će za par godina nestati i na Sumatri i Kalimantanu.[2]

Na desetine hiljada kvadratnih kilometara šume na Sumatru je potpuno uništeno, često pod komandom centralne vlade koja podržava akciju multinacionalnih kompanija za uklanjanje šuma.[15] Na Kalimantanu, između 1991-2014, velike površine obrasle šumom su spaljene zbog nekontrolisanih požara, što je uzrokovalo zagađivanje atmosfere širom jugoistočne Azije.[16]

Krčenje šuma[uredi | uredi izvor]

Zajednička studija Velike Britanije i Indonezije o drvnoj industriji u Indoneziji 1998. godine pretpostavila je da je 40% posečenih stabala bilo nezakonito, sa vrednošću od preko 365 miliona američkih dolara.[17] Prema poslednjim procenama, uzevši u obzir legalnu seču stabala i poredeći je sa količinom domaće potrošnje i izvoza, računice pokazuju da je 88% isečenih stabala u zemlji ilegalno na neki način.[18] Malezija je ključna tranzitna zemlja za ilegalne drvene proizvode iz Indonezije.[19]

Ilegalno pustošenje šuma[uredi | uredi izvor]

Nasin satelit zabeležio je oblak gustog dima iznad ostrva Borneo 5. oktobra 2006. Požari se pojavljuju tokom sušne sezone (avg-okt), izazivaju ih uglavnom raščišćavanje vegetacije i druge poljoprivredne aktivnosti, ali zahvataju i šume i nisko rastinje.

Proceljuje se da je oko 73% proizvedene drvne građe zasigurno pribavljeno ilegalnom sečom stabala.[20] Mnoge metode deforestacije u Indoneziji smatraju se ilegalnim iz više razloga.

Privatne korporacije, motivisane ekonomskim profitom od strane lokalnih i regionalnih tržišta zahteva za drvnom građom, krive su za uništavanje šuma. Ova agro-industrijska preduzeća često nisu u skladu sa osnovnim zakonskim propisima, jer neprimereno primenjuju isplativije ali daleko ekološki neefikasnije metode seče šuma, poput šumskih požara radi pustošenja zemljišta u poljoprivredne svrhe. Šumarski zakon iz 1999. godine navodi da je od suštinskog značaja za kompanije da budu podržane od strane vlasti u pojedinim regionima uz IPK dozvolu, tj. dozvolu za prikupljanje drvne građe, radi legalnog odobrenja seče šuma.[21] Međutim, mnoge od ovih korporacija uspevaju da zaobiđu zakonsku proceduru, i uz to uvećaju profit prihoda primenjujući nezakonite aktivnosti, poput podmićivanja državnih službenika, a na ruku im idu i loše zakonske regulative u Indoneziji, koje podrivaju napore za očuvanje šumarstva.[22]

U praksi širom države, poljoprivrednici i nadničari u ruralnim oblastima, koji poseduju najniži stepen obrazovanja, primenjuju osnovni metod košenja i paljenja useva kako bi „oplemenili“ svoja obradiva zemljišta. Ova rudimentarna poljoprivredna tehnika podrazumeva i seču šumskog drveća pre sušne sezone, a potom i spaljivanje ovih stabala u narednoj sušnoj sezoni, radi obezbeđivanja đubriva koje će obogatiti mineralni sastav zemljišta. Ova poljoprivredna praksa se ponavlja na istom zemljištu sve dok se ono ne isprazni od hranljivih materija i više nije u stanju dovoljno da rađa i donosi poljoprivredne prinose. Nakon toga, ovi poljoprivrednici prelaze na drugu parcelu i iznova primenjuju svoj metod seče i paljenja useva.[23] Ovaj društveni faktor deforestacije povećava izazove sa kojima se suočava održivost šumarstva u zemljama u razvoju kao što je Indonezija.

Pokušaji očuvanja[uredi | uredi izvor]

Napori da se zaustave globalne klimatske promene su uključili i mere koje su osmišljene kako bi se pratilo uništavanje šuma u ​​Indoneziji i kako bi se podstakle nacionalne i lokalne vlasti da zaustave dalji nestanak stabala. Univerzalni naziv ovog programa je „Smanjenje emisija šumske degradacije i krčenja šuma“ (REDD). Novi sistemi za praćenje deforestacije se koriste u Indoneziji. Jedan takav sistem, Akciona platforma šumskog monitoringa pod upravom Centra za globalni razvoj, trenutno prikazuje podatke o seči šuma širom Indonezije na mesečnom nivou.[24]

Dana 26. maja 2010. godine, Indonezija je potpisala sporazum o namerama sa Norveškom, u kome se postavlja dvogodišnji moratorijum o novim koncesija od seče šuma, kao deo dogovora u kojem Indonezija dobija 1 milijardu američkih dolara ako ne prekrši svoju obavezu. Očekivalo se da Sporazum smanji industriju palminog ulja i zaustavi ili uspore planove o stvaranju velikog poljoprivrednog gazdinstva u provinciji Papua.[25]

Sredstva će u početku biti posvećena finalizaciji strategije klime i šuma Indonezije, izgradnji i institucionalizaciji ljudskih kapaciteta koji bi pratili, izveštavali i proveravali smanjenje emisije štetnih gasova, a ujedno i usvajali nove politike i institucionalne reforme.[26] Norveška će pomoći Indoneziji pri uspostavljanju sistema koji bi smanjio korupciju, tako da zakon može u potpunosti da se sprovede.[27][28] Dvogodišnji moratorijum o seči drveća proglašen je 20. maja 2011. godine.[9] Tokom 2013, moratorijum je produžen za još dve godine.[29]

Galerija[uredi | uredi izvor]

  • Šuma na ostrvu Bangka opustošeno radi plantaže uljne palme
    Šuma na ostrvu Bangka opustošeno radi plantaže uljne palme
  • Šume stare nekoliko decenija su posečene radi poljoprivrednog zemljišta (1947)
    Šume stare nekoliko decenija su posečene radi poljoprivrednog zemljišta (1947)
  • Drvna građa sa ostrva Kalimantan
    Drvna građa sa ostrva Kalimantan
  • Uništavanje vegetacije u pojasu zaštitnog obruča oko nacionalnog parka Bukit tigapuluh, Sumatra, Indonezija
    Uništavanje vegetacije u pojasu zaštitnog obruča oko nacionalnog parka Bukit tigapuluh, Sumatra, Indonezija
  • Nestanak šume i priprema sadnica, Sumatra
    Nestanak šume i priprema sadnica, Sumatra
  • Posečena šuma postaće plantaža duvana
    Posečena šuma postaće plantaža duvana

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v g „ABC Four Corners: Background information on Indonesia, deforestation and illegal logging”. Pristupljeno 3. 11. 2015.  Arhivirano na sajtu Wayback Machine (16. januar 2016)
  2. ^ a b v „Matthews, Emilly (ed.): The State of Forests Indonesia, Bogor 2002” (PDF). Pristupljeno 3. 11. 2015. 
  3. ^ China is black hole of Asia's deforestation, Asia News, 24.03.2008.
  4. ^ Riskanalys av glas, järn, betong och gips Arhivirano na sajtu Wayback Machine (13. maj 2012) 03.11.2015. s.19–20 (jezik: švedski)
  5. ^ indonesia trees Indonesia without trees? Record breaking logging of last rainforests Arhivirano 2013-04-14 na sajtu Archive.today Friends of the Earth
  6. ^ Slash and burn, Encyclopedia of Earth
  7. ^ „Japan depletes Borneo's rainforests; China remains largest log importer”. News.mongabay.com. Pristupljeno 3. 11. 2015. 
  8. ^ Higgins, Andrew (19. 11. 2009). „The Washington Post, 19.11.2009.”. Washingtonpost.com. Pristupljeno 3. 11. 2015. 
  9. ^ a b "Indonesia's forest moratorium: A stepping stone to better forest governance?", CIFOR Working Paper 76, 2011
  10. ^ Bachelard, Michael: "World's worst illegal logging in Indonesia", in The Sydney Morning Herald, 03.11.2015.
  11. ^ "Deforestation in Indonesia Is Double the Government's Official Rate", in Scientific American, 03.11.2015.
  12. ^ Simamora, Adianto (11. 6. 2010). „More hotspots detected despite pledge to reduce forest fires”. The Jakarta Post. Arhivirano iz originala 12. 06. 2010. g. Pristupljeno 3. 11. 2015. 
  13. ^ Staff (30 November 2011) „Global Forest Resources Assessment 2010 – Trends in Extent of Forest 1990–2010”. Pristupljeno 3. 11. 2015.  Arhivirano na sajtu Wayback Machine (28. jul 2019) Food and Agriculture Organization of the United Nations, Media Centre
  14. ^ John Vidal: "Rate of deforestation in Indonesia overtakes Brazil, says study" in The Guardian, 03.11.2015.
  15. ^ Losing land to palm oil in Kalimantan, BBC News, 3 August 2007
  16. ^ „Forest fires result from government failure in Indonesia”. News.mongabay.com. Pristupljeno 3. 11. 2015. 
  17. ^ Indonesia-UK Tropical Forestry Management Programme (1999) Illegal Logging in Indonesia. ITFMP Report No. EC/99/03
  18. ^ Greenpeace (2003) Partners in Crime: A Greenpeace investigation of the links between the UK and Indonesia's timber barons. See http://www.saveordelete.com Arhivirano na sajtu Wayback Machine (4. januar 2014)
  19. ^ Environmental Investigation Agency and Telepak (2004) Profiting from Plunder: How Malaysia Smuggles Endangered Wood.
  20. ^ indonesia trees indonesia without trees? Record breaking logging of last rainforests Arhivirano 2013-04-14 na sajtu Archive.today Friends of the Earth
  21. ^ „Indonesia's Sinar Mas Accused of Illegal Land Clearing”. The Jakarta Globe. 10. 12. 2009. Arhivirano iz originala 4. 02. 2013. g. Pristupljeno 4. 11. 2015. 
  22. ^ „88 percent of logging illegal: ICW”. The Jakarta Post. 22. 6. 2011. Arhivirano iz originala 25. 05. 2013. g. Pristupljeno 4. 11. 2015. 
  23. ^ Tony Waters, The Persistence of Subsistence Agriculture. str. 3. Lexington Books (2007)
  24. ^ „Center for Global Development: Forest Monitoring for Action”. Pristupljeno 4. 11. 2015. 
  25. ^ „SMH 28.05.2010: Norway to pay for Indonesian logging moratorium”. Pristupljeno 5. 11. 2015. 
  26. ^ „The Norway Post: Deforestation agreement with Indonesia”. Pristupljeno 28. 5. 2010.  Arhivirano na sajtu Wayback Machine (8. jun 2010)
  27. ^ Belford, Aubrey (27. 5. 2010). „Indonesia Agrees to Curb Commercial Deforestation”. New York Times. Pristupljeno 30. 5. 2010. 
  28. ^ „Indonesia declares logging halt”. Al Jazeera. 27. 5. 2010. Pristupljeno 30. 5. 2010. 
  29. ^ "Indonesia Extends Logging Ban to Protect Rainforest" Arhivirano na sajtu Wayback Machine (3. septembar 2014), in The Jakarta Globa, 05.11.2015
Deforestacija u Indoneziji na Vikimedijinoj ostavi.

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Дефорестација_у_Индонезији&oldid=27722301”