Ignjatije Bogonosac
| Ignjatije Bogonosac | |
|---|---|
.jpg) Ignjatije Bogonosac na ikoni | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1. vek |
| Mesto rođenja | Sirija, |
| Datum smrti | 20. decembar 106 |
| Mesto smrti | Rim, |
| Svetovni podaci | |
| Poštuje se u | Drevnoistočne crkve, Istočne katoličke crkve, Pravoslavna crkva, Rimokatolička crkva, Anglikanska zajednica, Luteranizam |
| Glavno svetilište | Crkva Svetog Klimenta u Rimu |
| Praznik | 17. oktobar (Zapadno hrišćanstvo), 20. decembar po julijanskom, odnosno 2. januara po gregorijanskom(Istočno hrišćanstvo), 29. januar (prenos moštiju, Pravoslavlje) |
Ignjatije Bogonosac, poznat još i kao Ignjatije Antiohijski, je hrišćanski svetitelj.[1] Bio je treći po redu patrijarh Antiohijske crkve. Nazvan je Bogonoscem zato što ga je Isus Hristos držao u rukama dok je bio dete.
Ignjatije Bogonosac je bio učenik Svetog Jovana Bogoslova, zajedno sa Polikarpom, episkopom smirnskim.
Odlukom svetih apostola je postavljen za episkopa u Antiohiji. Dok je bio episkop ulagao je mnogo truda i napora u propovedanju pobožnosti. Prvi je uveo antifonski način pojanja u crkvi (pojanje za dve pevnice tako da kad pojanje na jednoj strani prestane na drugoj počinje). Prema hrišćanskoj tradiciji takav način pojanja se otkrio Svetom Ignjatiju među anđelima na nebesima.
Kada je car Trajan prolazio kroz Antiohiju na pohodu protiv Persijanaca, doznao je za Ignjatija, pozvao ga kod sebe i ubeđivao da prinese žrtvu idolima, pa će mu on dati zvanje senatora. Pošto nije prihvatio carev predlog Ignjatije je okovan i poslat u Rim, da bude bačen pred zveri.[2] Posle dugog i teškog putovanja iz Azije preko Trakije, Makedonije i Epira, Ignjatije je stigao u Rim, gde je bačen pred lavove.[3] Lavovi su ga rastrgli i pojeli, ostavivši samo nekoliko većih kostiju i srce. Pred zveri je bačen 106. godine. Prema hrišćanskoj tradiciji veruje se da se Ignjatije Bogonosac javljao više puta iz raja i činio čuda pomažući sve do danas svakome ko ga priziva u pomoć.
Sveštenomučenik Ignjatije se slavi 29. januara i 20. decembra (po crkvenom kalendaru). U decembru se praznuje prenos njegovih moštiju iz Rima u Antiohiju. Međutim kada su Persijanci zauzeli Antiohiju u 6. veku njegove mošti su ponovo vraćene iz Antiohije u Rim.
Srpska pravoslavna crkva slavi ga 20. decembra i 29. januara po crkvenom, a 2. januara i 11. februara po gregorijanskom kalendaru.[4]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Sveti Ignjatije Bogonosac”. SPC. Arhivirano iz originala 01. 01. 2020. g. Pristupljeno 4. 2. 2020.
- ^ „SVETI IGNjATIJE BOGONOSAC”. Crkva Ub. Pristupljeno 4. 2. 2020.
- ^ „Sveti Ignjatije Bogonosac”. Eparhija. Pristupljeno 4. 2. 2020.
- ^ „Sveti Ignjatije Bogonosac”. Opanak. Pristupljeno 4. 2. 2020.
Literatura[uredi | uredi izvor]
Nikolaj Velimirović. Ohridski prolog.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- „Žitija svetih“, 20. decembar, Justin Popović (jezik: srpski)
- „Ohridski prolog“, 20. decembar, Nikolaj Velimirović
- „Žitija svetih“, 29. januar, Justin Popović
- Prevod poslanica Ignjatija Bogonosca: https://www.promisao.com/ignjatije-antiohijski-bogonosac/(jezik: srpski)
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ljudi | |
| Ostale | |
