Kinesko-vijetnamski rat
| Kinesko-vijetnamski rat | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
| Sukobljene strane | |||||||||
 Kina |
 Vijetnam | ||||||||
| Komandanti i vođe | |||||||||
 Deng Sjaoping Jang Deči Šu Šidžou |
 Le Duan Fam Van Dong Van Tien Dung | ||||||||
| Jačina | |||||||||
| 200.000 (kasnije broj narastao na 400.000)[1] | 70.000 – 100.000[2] | ||||||||
| Žrtve i gubici | |||||||||
|
Zapadni izvori: 26.000 poginulih vojnika, 37.000 ranjenih i 420 uništenih tenkova[3] Kineske tvrdnje: 6.954 poginulih, 14.800 ranjenih[4] |
Zapadni izvori: 30.000 ubijenih vojnika, 32.000 ranjenih i 185 uništenih tenkova Vijetnamske tvrdnje: 10.000 ubijenih civila, o vojsci nema podataka[5] | ||||||||
Kinesko-vijetnamski rat je bio kratak oružani pogranični sukob između Narodne Republike Kine i Socijalističke Republike Vijetnam. Rat je započeo 17. februara, a završio 16. marta 1979. godine.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Antivijetnamski raspoloženi režim Pola Pota u Demokratskoj Kampućiji i sve veći broj izbleglica iz Kampućije naterao je Vijetnam da reaguje invazijom na susednu zemlju decembra 1978. godine. Pošto su Crveni Kmeri bili prokineski orijentisani, Kina je 17. februara pokrenula osvetnički napad na severnu granicu Vijetnama.
Vijetnamsku granicu prešlo je ukupno 200.000 pripadnika kineske Narodnooslobodilačke armije.[6] U roku od deset dana, Kinezi su zauzeli više provincijskih gradova na severu i napredovali prema glavnom gradu Hanoju.[7] Kineska armija zauzela je gradove Kao Bang 2. marta i Lang Son 4. marta, ali je usporila napredovanje zbog slabo organizovanih opskrbnih linija. Narednog dana, Peking je objavio prekid napredovanja prema unutrašnjost Vijetnama, pošto su bili naišli na žestok otpor dobro istrenirane vijetnamske armije, opremljene američkim oružjem preostalim iz Vijetnamskog rata.
Kinezi su se povukli iz Vijetnama do 16. marta 1979, ostavivši za sobom 500 kilometara uništene zemlje.[4] Iako su kineski gubici bili veći od vijetnamskih, kinesko vođstvo je zaključilo da je postiglo svoj cilj, odnosno smanjilo odbrambenu moć Vijetnama i pokazalo Sovjetskom Savezu da nije u stanju zaštititi svoje saveznike kada im je to potrebno.
Kinesko-vijetnamski rat je u zapadnoj istoriografiji poznat i kao Treći indokineski rat.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Zygmunt Czarnotta and Zbigniew Moszumański, Altair Publishing, Warszawa. 1995. ISBN 978-83-86217-16-8.
- ^ King V. Chen(1987):China's War With Việt Nam, 1979. Hoover Institution Press, Stanford University, pp. 103
- ^ King V. Chen(1987):China's War With Việt Nam, 1979. Hoover Institution Press, Stanford University, pp. 114
- ^ a b 《对越自卫反击作战工作总结》Work summary on counter strike (1979–1987) published by The rear services of Chinese Kunming Military Region http://mil.chinaiiss.org/content/2008-10-6/619729_2.shtml[mrtva veza]
- ^ Zhang Xiaoming, (actually are thought to have been 200,000 with 400 – 550 tanks)"China's 1979 War with Vietnam: A Reassessment", China Quarterly, Issue no. 184 (December 2005), p. 851–874. Zhang writes that: "Existing scholarship tends towards an estimate of as many as 25,000 PLA killed in action and another 37,000 wounded. Recently available Chinese sources categorize the PLA’s losses as 20,000 dead and some 15,000 injured, giving a total of 35,000 casualties from an invasion force of 200,000."
- ^ ChinaDefense.com – The Political History of Sino-Vietnamese War of 1979, and the Chinese Concept of Active Defense Arhivirano na sajtu Wayback Machine (5. decembar 2004), Pristupljeno 9. 4. 2013.
- ^ Thu-Huong, pp. 139-140
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Thu-Huong, Nguyen (1992). Khmer Viet Relations and the Third Indochina Conflict. Jefferson: McFarland.
| Državne | |
|---|---|
| Ostale | |
