Nacionalna galerija umetnosti u Vašingtonu

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Nacionalna galerija umetnosti, Vašington
National Gallery of Art
Osnivanje1937
LokacijaVašington
SAD
Broj predmeta75 000
Posetioci4,074,405 (2019)
DirektorKejvin Feldman
PredsednikMičel Rejls
Veb-sajtwww.nga.gov

Nacionalna galerija umetnosti i pripadajući Vrt skulptura, nacionalni je umetnički muzej u Vašingtonu. Otvoren za javnost i besplatan, muzej je osnovan 1937. godine za američki narod zajedničkom rezolucijom Kongresa Sjedinjenih Država. Kolekcija slika, crteža, grafika, fotografija, skulptura, medalja i dekorativne umetnosti u Galeriji prati razvoj zapadne umetnosti od srednjeg veka do danas, uključujući jedinu sliku Leonarda da Vinčija u Americi i najveći mobilni telefon koji je stvorio Aleksandar Kolder.

Kompleks galerije uključuje originalnu neoklasičnu zapadnu zgradu koju je dizajnirao Džon Rasel Poup, koja je pod zemljom povezana sa modernom istočnom zgradom, koju je dizajnirao Jo Ming Pej, i 25 000 m² površine Vrta skulptura. U galeriji se često prikazuju privremene posebne izložbe. To je jedan od najvećih muzeja u Severnoj Americi.

Zbog širine, obima i veličine svojih kolekcija, Nacionalna galerija se smatra jednim od najvećih muzeja u Sjedinjenim Američkim Državama, često rangirana pored Metropolitenskog muzeja umetnosti i Muzeja moderne umetnosti u Njujorku, Instituta za umetnost u Čikagu, Ilinois, i Muzeja lepih umetnosti u Bostonu, Masačusets. Od prva tri umetnička muzeja u Sjedinjenim Državama po godišnjem poseti, jedini je besplatan. Zauzima drugo mesto u američkim muzejima iza Meta po broju godišnjih posetilaca i 10. mesto u svetu.

Istorija[uredi | uredi izvor]

Nacionalna galerija umetnosti

Bankar iz Pitsburga (i ministar finansija od 1921. do 1932) Endru V. Melon počeo je da sakuplja privatnu kolekciju slika starih majstora i skulptura tokom Prvog svetskog rata. Tokom kasnih 1920-ih, Melon je odlučio da svoje sakupljačke napore usmeri ka uspostavljanju nove nacionalne galerija za Sjedinjene Države.

1930. godine, delimično iz poreskih razloga, Melon je osnovao trust koji je napravio prvu veliku nabavku 1930-31, 21 sliku iz muzeja Ermitaž u Sankt Peterburgu, uključujući remek-dela kao što su Rafaelova Alba Madona, Ticijanova Venera sa ogledalom, i Jan van Ajkovo Blagoveštenje.

U januaru 1937. godine Melon je formalno ponudio da stvori novu Galeriju. 24. marta 1937, Kongresnim aktom prihvaćeni su fondovi za prikupljanje i izgradnju (obezbeđeni preko Trusta) i odobrena je izgradnja muzeja.

Nova galerija trebalo je da bude samoupravna, da je Smitsonijan ne kontroliše, već je uzela stari naziv „Nacionalna galerija umetnosti“, dok bi Smitsonijanova galerija preimenovana u „Nacionalna kolekcija lepih umetnosti“ (sada Smitsonijan američki umetnički muzej).[1][2]

Dizajnirao ga je arhitekta Džon Rasell Poup, novu strukturu dovršio je i prihvatio predsednik Frenklin D. Ruzvelt u ime američkog naroda 17. marta 1941. Ni Melon ni Poup nisu dočekali završetak muzeja; obojica su umrli krajem avgusta 1937. godine, samo dva meseca nakon početka iskopavanja. U vreme svog nastanka bila je najveća mermerna građevina na svetu. Muzej se nalazi na bivšem mestu železničke stanice Baltimor i Potomak.[3]

Kao što je Melon očekivao, stvaranje Nacionalne galerije podstaklo je davanje mnogih značajnih umetničkih kolekcija od strane brojnih privatnih donatora.

Istočna zgrada galerije izgrađena je 1970-ih. Dizajnirao je arhitekta J.M. Pej, savremena građevina je završena 1978. godine, a otvorio ju je predsednik Džimi Karter 1. juna te godine. Nova zgrada sagrađena je za smeštaj muzejske kolekcije modernih slika, crteža, skulptura i grafika, kao i za studije i istraživačke centre i kancelarije. Dizajn je dobio Nacionalnu nagradu časti Američkog instituta arhitekata 1981. godine.

Konačni dodatak kompleksu je bašta umetničkih skulptura. Završena i otvorena za javnost 23. maja 1999. godine, lokacija pruža postavku na otvorenom za izlaganje velikog broja dela iz savremene kolekcije skulptura Muzeja. U 2011. godini preduzete su opsežne obnove galerija.

Rad[uredi | uredi izvor]

Nacionalna galerija umetnosti je podržana kroz privatno-javno partnerstvo. Savezna vlada Sjedinjenih Država putem godišnjih izdvajanja obezbeđuje sredstva za podršku radu i održavanju muzeja. Sva umetnička dela, kao i posebni programi, obezbeđuju se iz privatnih donacija i sredstava. Muzej nije deo Instituta Smitsonijan.

Među zapaženim direktorima Nacionalne galerije bili su Dejvid E. Finli Jr.(1938-1956), Džon Volker (1956–1968) i Dž. Karter Braun (1968–1993). Erl A. Pauel III imenovan je za direktora 1993. godine. U martu 2019. nasledila ga je Kejvin Feldman, bivši direktor i predsednik Instituta za umetnost Mineapolisa.[4][5]

Predsednik muzeja je milijarder biznismen Mičel Rals, a predsedavajuća Šeron Rokfeler.[6]

Ulaz u obe zgrade Nacionalne galerije umetnosti je besplatan. Od ponedeljka do subote muzej radi od 10 - 17 sati, a nedeljom je otvoren od 23 do 18 sati. Zatvoren je 25. decembra i 1. januara.[7]

Tokom pandemije kovida 19, Nacionalna galerija bila je uglavnom zatvorena za javnost. Međutim, posetioci su mogli da zakažu sastanke za pristup zapadnoj zgradi u malom broju.[8]

Arhitektura[uredi | uredi izvor]

Istočna zgrada
Izložba u zapadnoj zgradi
Prolaz do zapadne zgrade i kafea Kaskade u Nacionalnoj galeriji umetnosti, Vašington

Muzej se sastoji od dve zgrade: Zapadne zgrade (1941) i Istočne zgrade (1978) povezane podzemnim prolazom. Zapadnu zgradu, sastavljenu od ružičastog mermera iz Tenesija, 1937. godine projektovao je arhitekta Džon Rasel Poup u neoklasičnom stilu. Dizajnirana u obliku izduženog N, zgrada ima kupolastu rotondu po uzoru na unutrašnjost Panteona u Rimu.

Kupola zapadne zgrade, ulaz u stalne zbirke renesansne umetnosti

Zapadna zgrada ima bogatu kolekciju slika i skulptura evropskih majstora iz srednjovekovnog perioda do kraja 19. veka, kao i dela američkih umetnika pre 20. veka. Izdvajamo iz kolekcije mnoge slike Johanesa Vermera, Rembranta, Kloda Monea, Vinsenta van Goga i Leonarda da Vinčija.

Suprotno tome, dizajn Istočne zgrade arhitekte J.M .Peja je geometrijski, deleći trapezni oblik lokaliteta na dva trougla: jedan jednakokraki, a drugi manji pravougli trougao. Prostor definisan jednakokrakim trouglom udomio je javne funkcije muzeja. Deo označen pravouglim trouglom postao je centar za proučavanje.

Centralna karakteristika zgrade je visoki atrijum osmišljen kao otvoreni unutrašnji prostor koji je zatvoren skulpturalnim prostorom površine 16.000 sq ft (1.500 m2). Atrijum je izgrađen je od istog mermera iz Tenesija.[9]

Međutim, 2005. zglobovi koji pričvršćuju mermerne ploče na zidove počeli su da pokazuju znakove naprezanja, stvarajući rizik da paneli padnu na posetioce. 2008. godine, zaključeno je da postalo neophodno ukloniti i ponovo instalirati sve ploče. Renoviranje je završeno 2016.[10]

Istočna zgrada se fokusira na modernu i savremenu umetnost, sa kolekcijom koja uključuje dela Pabla Pikasa, Anrija Matisa, Džeksona Poloka, Endija Vorhola, Roja Liktenstajna, Alekandra Koldera, mural Roberta Madervela iz 1977. godine i dela mnogih drugih umetnika. Istočna zgrada takođe sadrži glavne kancelarije i veliku istraživačku ustanovu, Centar za napredne studije vizuelnih umetnosti. U istočnoj zgradi je 2012. godine bila je izložba Barneta Njumana Stanice krsta, serije od 14 crno-belih slika (1958—66).[11] Serija se takođe smatra kao spomen na žrtve holokausta.[12]

Dve zgrade povezane su prolazom ispod 4. ulice. Tu je instalirana umetnička instalacija Multivers, najveća i najsloženija svetlosna skulptura Lea Vilarela koja sadrži približno 41.000 računarski programiranih LED čvorova koji prolaze kroz kanale duž čitavog 200 ft (61 m) prostora.[13]

Poslednji element kompleksa Nacionalne galerije umetnosti, Vrt skulptura završen je 1999. godine nakon više od 30 godina planiranja. Zapadno od Zapadne zgrade, na suprotnoj strani Sedme ulice, nalazi se Vrt skulptura površine 6,1 acres (2,5 ha) koji je dizajnirao pejzažni arhitekta Lori Olin[14] kao spoljnu galeriju za monumentalnu modernu skulpturu.

Vrt skulptura sadrži zasade indijanskih vrsta krošnji i cvetnih stabala, grmlja, pokrivača tla i višegodišnjih biljaka. Kružni bazen i fontana čine središte njegovog dizajna, uz lukove od granita i lomljenog kamena nad stazama. (Bazen tokom zime postaje klizalište.) Skulpture izložene u okolnom uređenom području uključuju komade Marka Šagala, Dejvida Smita, Roja Liktenstajna, Žuana Miroa, Luize Buržoa i dr.[15]

Snimljeno na spoljnom zidu Istočne zgrade Nacionalne galerije

Zgrade[uredi | uredi izvor]

  • Zapadna zgrada, ubrzo nakon izgradnje, gleda prema severozapadu
    Zapadna zgrada, ubrzo nakon izgradnje, gleda prema severozapadu
  • Severna strana Zapadne zgrade, sa zapadnom stranom Istočne zgrade i Kapitolom Sjedinjenih Država u pozadini
    Severna strana Zapadne zgrade, sa zapadnom stranom Istočne zgrade i Kapitolom Sjedinjenih Država u pozadini
  • Rotonda zapadne zgrade ispod kupole (2004)
    Rotonda zapadne zgrade ispod kupole (2004)
  • Kupola zapadne zgrade (2008)
    Kupola zapadne zgrade (2008)
  • Galerija skulptura zapadne zgrade (2007)
    Galerija skulptura zapadne zgrade (2007)
  • Baštenski teren Zapadne zgrade (2010)
    Baštenski teren Zapadne zgrade (2010)
  • Satelitski snimak Nacionalne galerije umetnosti i okolnih ulica (2002)
    Satelitski snimak Nacionalne galerije umetnosti i okolnih ulica (2002)
  • Prolaz i svetlosna instalacija ispod 4. ulice koja povezuje zgrade Istok i Zapad (2016)
    Prolaz i svetlosna instalacija ispod 4. ulice koja povezuje zgrade Istok i Zapad (2016)
  • Južna strana Istočne zgrade, sa jugoistočnog ugla gleda na severozapad (2010)
    Južna strana Istočne zgrade, sa jugoistočnog ugla gleda na severozapad (2010)
  • Jugozapadni ugao Istočne zgrade, pogled na istok (2007)
    Jugozapadni ugao Istočne zgrade, pogled na istok (2007)
  • Jugozapadni ugao Istočne zgrade tokom renoviranja, pogled prema severoistoku (2014)
    Jugozapadni ugao Istočne zgrade tokom renoviranja, pogled prema severoistoku (2014)
  • Atrijum Istočne zgrade (2007)
    Atrijum Istočne zgrade (2007)
  • Atrijum Istočne zgrade (2007)
    Atrijum Istočne zgrade (2007)

Zbirka[uredi | uredi izvor]

Galerija je 2013. godine preuzela monumentalno remek delo Gerarda van Honthorsta iz 1623. godine, Koncert, koje je prvi put prikazano posle 218 godina.

U galerijama kolekcije i Vrta skulptura izložene su evropske i američke slike, skulpture, radovi na papiru, fotografije i dekorativne umetnosti. Slike u stalnoj kolekciji datiraju od srednjeg veka do danas. Italijanska renesansna zbirka sadrži dva panela Maestà Dučoa di Buoninsenja, tondo Poklon mudraca od Fra Anđelika i Filipa Lipija, Botičelijev rad na istu temu, Đorđoneov Alendalejevo rođenje, Đovani Belinijevo Praznik Bogova, Džinevra de Benči (jedina slika Leonarda da Vinčija u Americi) i grupe dela Ticijana i Rafaela.

Kolekcije uključuju slike mnogih evropskih majstora, uključujući El Greka, i dela Matijasa Grinevalda, Kranaha starijeg, Rohira van der Vejdena, Albrehta Direra, Fransa Hala, Rembranta, Johanesa Vermera, Fransiska Goje, Žan Ogista Dominika Engra i Ežena Delakroa, između ostalih.

Kolekcija grafike Nacionalne galerije sadrži 75.000 grafika, pored retkih ilustrovanih knjiga. Obuhvata zbirke dela Albrehta Direra, Rembranta, Đovanija Batiste Piranesija, Vilijama Blejka, Meri Kasat, Edvarda Munka, Džaspera Džonsa i Roberta Raušenberga. Kolekcija je započela sa 400 otisaka koje je dalo pet sakupljača 1941. godine. Josef E. Vajdener je 1942. godine poklonio čitavu svoju kolekciju od skoro 2.000 dela. 1943, Lesing Rozenvald je poklonio svoju kolekciju od 8.000 starih majstorskih i modernih grafika; između 1943. i 1979. poklonio je još skoro 14.000 radova. 2008. Dejv i Reba Vajt Vilijams poklonili su svoju kolekciju od više od 5.200 američkih grafika.[16]

U 2013. godini, Galerija je kupila od privatne francuske kolekcije sliku Gerarda van Honthorsta iz 1623. godine, Koncert, koja nije bila javno viđena od 1795. godine, uz stalnu postavku u holandske i flamanske galerije muzeja.[17] Stručnjaci za umetnost procenili su prodajnu cenu koncerta na 20 miliona dolara, mada galerija nije otkrila iznos koji je platila.[18]

Galerija[uredi | uredi izvor]

Odabrana djela iz kolekcije
Leonardo da Vinči, Džinevra de Benči, oko 1474
El Greko, Sveti Martin i prosjak, 1597-1599 [19]
Peter Paul Rubens, Germanikus i Agripina, 1614
Žak-Luj David, Car Napoleon u svojoj radnoj sobi u palati Tiljerije, 1812
Eduar Mane Železnica, 1872

Odabrane slike iz američke kolekcije[uredi | uredi izvor]

Bendžamin Vest, pukovnik Gaj Džonson i kapetan Dejvid Hil, 1776
Džejms Maknil Vistler, Simfonija u belom, br.1: Bela devojčica, 1862
  • Džon Singlton Koplej, Votson i ajkula (originalna verzija), 1778
    Džon Singlton Koplej, Votson i ajkula (originalna verzija), 1778
  • Gilbert Stjuart, Klizač, 1782
    Gilbert Stjuart, Klizač, 1782
  • Edvard Sevidž, Porodica Vašington 1789-1796
    Edvard Sevidž, Porodica Vašington 1789-1796
  • Edvard Hiks, Mirno kraljevstvo, oko 1834
    Edvard Hiks, Mirno kraljevstvo, oko 1834
  • Tomas Kol, Putovanje života: detinjstvo
    Tomas Kol, Putovanje života: detinjstvo
  • Tomas Kol, Putovanje života: mladost
    Tomas Kol, Putovanje života: mladost
  • Tomas Kol, Putovanje života: zrelost
    Tomas Kol, Putovanje života: zrelost
  • Tomas Kol, Putovanje života: starost
    Tomas Kol, Putovanje života: starost
  • Tomas Ikins, Trka braće Biglin, 1873
    Tomas Ikins, Trka braće Biglin, 1873
  • Vinslou Homer, Povetarac 1873–1876
    Vinslou Homer, Povetarac 1873–1876
  • Vilijam Merit Čejs, Prijateljski poziv, 1895
    Vilijam Merit Čejs, Prijateljski poziv, 1895
  • Robert Henri, Sneg u Njujorku, 1902
    Robert Henri, Sneg u Njujorku, 1902
  • Čajld Hasam, Dan saveznika, maj 1917, 1917
    Čajld Hasam, Dan saveznika, maj 1917, 1917

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ National Gallery of Art website: general introduction Arhivirano decembar 8, 2006 na sajtu Wayback Machine
  2. ^ National Gallery of Art website: chronology Arhivirano april 7, 2010 na sajtu Wayback Machine
  3. ^ „National Gallery of Art, West Building”. American Architecture. Arhivirano iz originala 6. 10. 2011. g. Pristupljeno 2. 10. 2011. 
  4. ^ Kerr, Euan, "Mia's director will leave to head National Gallery", Minnesota Public Radio News, December 11, 2018.
  5. ^ McGlone, Peggy, "The National Gallery of Art will have a female director for the first time in its history", The Washington Post, December 11, 2018.
  6. ^ Selvin, Claire (2019-09-27). „National Gallery of Art Names Darren Walker Trustee, Mitchell Rales Appointed President”. ARTnews (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2019-09-28. 
  7. ^ „National Gallery of Art”. Maps and Hours. 2016-01-12. Arhivirano iz originala 2016-01-03. g. 
  8. ^ Maps and Hours. 2020-08-25 = National Gallery of Art https://www.nga.gov/exhibitions/2020/degas-opera.html = National Gallery of Art Proverite vrednost parametra |url= (pomoć).  Nedostaje ili je prazan parametar |title= (pomoć)
  9. ^ NGA.gov Arhivirano oktobar 3, 2009 na sajtu Wayback Machine
  10. ^ Leigh, Catesby (8. 12. 2009). „An Ultramodern Building Shows Signs of Age”. The Wall Street Journal. Arhivirano iz originala 11. 3. 2016. g. 
  11. ^ „In The Tower: Barnett Newman”. www.nga.gov. Arhivirano iz originala 1. 2. 2015. g. Pristupljeno 22. 9. 2014. 
  12. ^ Menachem Wecker (1. 8. 2012). „His Cross To Bear. Barnett Newman Dealt With Suffering in 'Zips'”. The Jewish Daily Forward. Arhivirano iz originala 4. 2. 2013. g. Pristupljeno 8. 8. 2012. 
  13. ^ „Leo Villareal: Multiverse”. www.nga.gov. 
  14. ^ „About the Gallery”. www.nga.gov. Arhivirano iz originala 22. 9. 2014. g. Pristupljeno 22. 9. 2014. 
  15. ^ „Visit: Sculpture Garden”. www.nga.gov. Arhivirano iz originala 26. 9. 2014. g. Pristupljeno 22. 9. 2014. 
  16. ^ „Prints”. Nga.gov. 2013-06-19. Arhivirano iz originala 2013-12-21. g. Pristupljeno 2013-12-22. 
  17. ^ Boyle, Katherine. "National Gallery Acquires 'The Concert' by Dutch Golden Age Painter Honthorst." Washington Post. November 22, 2013. Arhivirano avgust 29, 2017 na sajtu Wayback Machine Accessed 2013-11-22.
  18. ^ Vogel, Carol "National Gallery Acquires a van Honthorst Masterwork." New York Times. November 21, 2013. Arhivirano februar 24, 2017 na sajtu Wayback Machine Accessed 2013-11-22.
  19. ^ „Provenance”. Nga.gov. Arhivirano iz originala 2009-05-07. g. Pristupljeno 2013-12-22. 

Dodatna literatura[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Национална_галерија_уметности_у_Вашингтону&oldid=27534134”