Nekudim
Nekudim se u istorijskim izvorima od kraja 14. do početka druge polovine 15. veka pominje kao tvrđava, naselje i rezidencija despota Stefana Lazarevića i Đurđa Brankovića. Prvi i do skoro nepoznati podatak o tvrđavi Nekudim (castrum Nicodem) potiče iz jedne povelje ugarskog kralja Žigmunda iz 1389. godine. Nekudim se nalazio kod sela Pridvorice jugozapadno od Smederevske Palanke, i bio je u vreme vladavine despota centar vojno-administrativne oblasti (Nekudimske vlasti).[1]
U domaćim diplomatičkim izvorima iz vremena despota Nekudim se javlja kao mesto izdavanja nekoliko pravnih akata, a sreće se i u dubrovačkoj arhivskoj građi. Nekudim je bio varoš otvorenog, prelaznog tipa s obzirom da nije imao zidine oko lokaliteta. Ova rezidencija nije imala neki bitan istorijski značaj, pa se u spisima koji postoje vezani za nju spominje periodično i uglavnom su vezani za periode kad je despot boravio tamo.
Da je Nekudim zadržao značaj kao upravno središte sve do propasti srpske države svedoči poslednji pomen Nekudimske vlasti iz oktobra 1458. godine.Tada je bosanski kralj Stefan Tomaš sa sinom Stefanom izdao povelju velikom logotetu Stefanu Ratkoviću, zapisujući mu kao baštinu brojne pronije koje je držao širom srpske države. Među drugim posedima koje je u proniju dobio od despota Đurđa i Lazara Brankovića, logotet Stefan Ratković držao je i selo Cerovac u Nekudimskoj vlasti.[1]
Danas ne postoje ostaci ovog lokaliteta.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Akademija.edu