Osma ofanziva
Osma ofanziva je figurativan naziv epopeje Branka Ćopića za kolonizovanje Vojvodine neposredno nakon Drugog svjetskog rata.
Istorijska pozadina[uredi | uredi izvor]
Poslije Drugog svjetskog rata, u 114 sela i gradova u Vojvodinu je doseljeno oko 250 hiljada ljudi. Veliki broj doseljenika bio je sa teritorije Bosne i Hercegovine, više od 76.000. Osim njih, kolonizovano je više od 40.000 stanovnika iz Hrvatske, oko 38.000 iz Crne Gore, preko 15.000 iz centralne Srbije. Ovo masovno doseljavanje stanovnika u Vojvodinu je iz korijena promijenilo njen etnički sastav. Najmasovniji kolonistički talas je u Vojvodinu stigao iz Bosne i Hercegovine. Neki od tamošnjih srezova iz kojih je 1945. i 1946. godine više od 12.200 porodica preseljeno u Vojvodinu su Banjaluka, Ključ, Kotor Varoš, Bosanska Dubica, Grahovo, Petrovac, Sanski Most, Mrkonjić Grad, Gacko, Nevesinje, Trebinje. Najveći dio smješten je u Banat, u pedesetak naseljenih mjesta u pojasu duž granice sa Rumunijom. Osim toga, u Vojvodini je ostala i bar polovina od više od 200.000 ljudi izbjeglih tokom ratova na tlu bivše Jugoslavije devedesetih godina. Poslije Drugog svjetskog rata bilo je 1,6 miliona stanovnika, a Srbi su činili tek jednu trećinu.