FK Norič Siti

Ovaj članak je dobar. Kliknite ovde za više informacija.
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
FK Norič Siti
Puno imeNorwich City Football Club
NadimakKanarinci (The Canaries)
Osnovan17. jun 1902. god.
(pre 121 godine) (1902-06-17)
StadionKarou roud Norič
Kapacitet27.244
PredsednikEngleska Delija Smit
TrenerEngleska Din Smit
LigaČempionšip
2022/23.Čempionšip, 13.
Domaća oprema
Gostujuća oprema
Treća oprema

Fudbalski klub Norič Siti (engl. Norwich City Football Club) jeste engleski profesionalni fudbalski klub iz istoimenoga grada, u Norfoku. Poznati su i pod nadimkom „kanarinci”.

Trenutno se takmiči u Premijer ligi. Prvi put u najviši rang ulaze 1972. godine. Norič je osvojio Liga kup dva puta, 1962. i 1985. godine. Klub nikada nije osvojio najviši rang takmičenja, ali najbolji rezultat im je treće mjesto u Premijer ligi u sezoni 1992/93.

Klub je osnovan 1902. godine. Od 1935. Norič igra svoje domaće utakmice na Karov Roudu i imaju žestoko rivalstvo sa istočnoanglijskim Ipsvič Taunom, sa kojima igraju tzv. Old farm derbi u kome su se sastali 134 puta od 1902. godine.

Navijačka pjesma „On the Ball, City” je najstarija navijačka pjesma na svijetu koja je još u upotrebi. Klupska oprema je karakteristične žuto-zelene boje i nadimak Kanarinci je nastao zbog hranilišta za ptice koji se nalazi u neposrednoj blizini.[1]

Istorija[uredi | uredi izvor]

Stadion Karov Roud, u pozadini grad

Počeci[uredi | uredi izvor]

FK Norič Siti je osnovan nakon sastanka u Criterion Cafe u Noriču 17. juna 1902. godine. Prvu takmičarsku utakmicu su odigrali protiv FK Harvič i Parkeston na Newmarket Road stadionu 6. septembra 1902. godine.[2] Priključili su se fudbalskoj ligi Norfoka i Sufolka u sezoni 1902/03.,[3] ali odlukom FA, klub je sa amaterskog nivoa u 1905, prešao u profesionalnu organizaciju. Kasnije te godine Norič je igrao Južnu ligu i zbog velikog interesovanja napuštaju Newmarket Road u 1908. godini i prelaze na The Nest teren sa podlogom od šljake. Početni nadimak kluba je Građani, međutim to se mijenja 1907. u Kanarinci nakon što je predsjednik kluba (koji je bio uzgajivač kanarinaca) nazivao svoje momke „kanarincima” i tada je promjenio opremu u žuto-zelenu. Tokom Prvog svjetskog rata fudbal se prestao igrati zbog dugova i klub je dobrovoljno otišao u stečaj 10. decembra 1917. godine.[4]

Klub je ponovo oformljen 15. februara 1919, a glavni inicijator toga je Čarls Fredrih Vatlin, budući gradonačelnik Noriča i otac budućeg predsjednika kluba Žofrija Vatlinga.[5] Kada je u maju 1920. Engleska fudbalska liga formirala treći rang takmičenja, Norič se sledeće sezone priključio Trećoj engleskoj diviziji.[6] Prva ligaška utakmica se igrala protiv Plimut Argajl 28. avgusta 1920. i završena je rezultatom 1-1. Te dekade klub je bio uglavnom na sredini tabele, ne iznad 8., ali ne i ispod 18. mjesta.[4] Sledeća dekada se pokazala mnogo uspješnijom kada klub bilježi i najveću pobjedu, 10-2 protiv Koventri Sitija i kao osvajači napreduju u veći rang, u Drugu diviziju Fudbalske lige Engleske u sezoni 1933/34. pod vodstvom Toma Parkera.[7]

Prelazak na stadion Karov Roud i polufinale FA kupa[uredi | uredi izvor]

Sa rastućim brojem navijača i sa zabrinutošću FA sa uslovima na The Nest, klub razmišlja o renoviranju, ali na kraju odlučuju preći na Karov Roud. Na dan otvaranja, 31. avgust 1935, odigran je meč protiv Vest Hema koji je završen pobjedom od 4-3 za Norič kada je postavljena i rekordna posjeta od 29.779 gledalaca. Najveći događaj u naredne sezone je bila posjeta kralja Džordža VI Karov Roudu 29. oktobra 1938 godine. Klub je ispao u Treću englesku diviziju na kraju sezone.[8] Liga je obustavljena sledeće sezone zbog Drugog svjetskog rata i nije nastavljena do sezone 1946/47.[4] Norič je te i sledeće sezone završio na 21. mjestu.[9][10] Loši rezultati natjerali su klub da se bori za opstanak.[11] Klub za malo je nedostajalo da se izbori za plasman u veći rang pod vodstvom menadžera Normana Lova ranih 1950-ih, ali nakon ponovnog dolaska Toma Parkera na mjesto menadžera, Norič ligu završava na zadnjem mjestu u sezoni 1956/57.[12]

Statistika pozicija na tabeli Noriča od priključivanja ligi

U sezoni 1958/59. Norič dolazi do polufinala FA kupa kao klub iz treće divizije, pobjedivši dva kluba iz Prve divizije: Totenhem i Mančester junajted.[11][13]

Osvajanje Liga kupa i prelazak u Prvu diviziju[uredi | uredi izvor]

U sezoni 1959/60 Norič je napredovao u Drugu diviziju Fudbalske lige Engleske kada je završio drugi iza Sauthemptona i u toj sezoni u višem rangu su bili na četvrtom mjestu (1960/61).[11] U sezoni 1962/63 Ron Ašman je vodio Norič do prvog trofeja pobjedivši Rohdejl na produžetke 4-0 i tako osvojivši Engleski Liga kup.[14]

Šesto mjesto u ligi je najbolje što je klub postigao 1960-ih u Prvoj diviziji. Nako osvajanja divizije u sezoni 1971/72 pod menadžerom Ronom Sandersom, Norič je stigao do najvišeg ranga engleskog fudbala po prvi put.[15] Prvi nastup na Vembliju su imali 1973. izgubivši u Liga kupu 1-0 od Totenhema.[16]

Era Džon Bonda[uredi | uredi izvor]

Ispadanje u Drugu diviziju u sezoni 1973/74 nakao odlaska Sandersa, njegovo mjesto je popunio Džon Bond. Uprava kluba je imala povjerenje u Džona i ubrzo je nagrađena.[15] Izuzetna uspješna sezona 1974/75 ih je vratila u Prvu diviziju i u još jednu posjetu Vembliju opet u Liga kupu, sada u porazu 1-0 od Aston Vile.[17]

Prelazak u viši rang i trofeji[uredi | uredi izvor]

Bond je prešao u Mančester Siti u jesen 1980. a klub je ispao u niži rang šest mjeseci kasnije, ali se opet vratio u sezoni 1981/82 nakon što su završili treći pod vodstvom Bondovog nasljednika Kena Brauna. Norič je bio jedan od prvih engleskih klubova koji je napravio transfer vrijedan milion funti za napadača Džastina Fašanu koji je prešao u Notingem Forest u avgustu 1981. godine.[18]

Sezona 1984/85 je bila koliko dobra, toliko i loša za momke Kena Brauna. Došli su do finala Liga kupa na Vembliju pobjedivši FK Ipsvič Taun u polufinalu. U finalu su pobjedili Sanderland 1-0, ali oba ova kluba i Norič i Sanderland su ispali u drugi rang takmičenja te sezone. Ovim je Norič postao prvi engleski klub koji je osvojio jednu titulu, a takođe i ispao iz lige, sve dok Birmingem nije to isto ponovio 26 godina kasnije.

Noriču je te sezone promaklo i evropsko takmičenje zbog zabrane nastupa engleskim klubovima zbog Tragedije na Hejselu.[19][20] Norič se opet vraća u najviši rang osvojivši Drugu diviziju u sezoni 1985/86.[21] Tada počinje rekord kluba koji stoji do danas, a to je devet uzastopnih sezona u najvišem rangu engleskog fudbala.[22] Visoko mjesto u ligi u sezoni 1988/89 Noriču je bilo dovoljno za kvalifikacije za UEFA kup, ali zabrana za engleske klubove je još na snazi.[20] U to vrijeme imaju i dobre nastupe u kupu dolazeći do polufinala FA kupa u dva navrata 1989. i 1992. godine.[23][24]

Rani počeci u Premijer ligi[uredi | uredi izvor]

Tokom sezone 1992/93, prvoj sezoni Premijer lige Norič se neočekivano uključuje u trku za titulu,[25] ali ostaju „kratki” i završavaju na trećem mjestu iza osvajača Mančester junajteda i iza drugoplasirane Aston Vile. Najbolji strijelac te sezone je bio Mark Robins koji je prošlog ljeta došao iz Mančester junajteda.[26] Sledeće sezone Norič učestvuje u UEFA Kupu po prvi put(i zadnji), izgubivši u trećem krugu od Intera, ali pobjedili su Bajern Minhen sa 2-1 i tako postali prvi britanski klub koji je pobjedio Bajern Minhen na Olimpijskom stadionu u Minhenu.[27]

Sezona Takmičenje Kolo Ekipa Rezultat
1993/94. UEFA kup 1. kolo Holandija Vitese 3-0, 0-0
2. kolo Njemačka Bajern Minhen 2-1, 1-1
osmina finala Italija Inter 0-1, 0-1

Menadžer Majk Voker je dao otkaz u januaru 1994. godine,[28] da bi preuzeo Everton, a njega je zamjenio Džon Den sa kojim je klub završio na 12. mjestu u sezoni 1993/94.[29] Norič je sezonu 1994/95 počeo dobro, uprkos odlasku najboljeg napadača Krisa Satona u Blekbern roverse za rekordnih 5 miliona funti i do Božića su bili na sedmom mjestu. Od narednih 20 utakmica Norič dobija samo jednu i pada na 20. mjesto i ispada iz lige, prekinuvši niz od 9 godina u najvišem rangu engleskog fudbala.[30]

Godine u Prvoj diviziji[uredi | uredi izvor]

Početna postava finala plej ofa Prve divizije 2002. godine

Odmah nakon ispadanja, Den daje otkaz na mjestu menadžera, a njegov asistent Geri Megson preuzima tu funkciju do kraja sezone.[31] Martin O’Nil, koji je prethodne sezone u viši rang takmičenja uveo Vikombe Vandererse, postaje menadžer Noriča u ljeto 1995. godine.[32] Na klupi Noriča je proveo samo 6 mjeseci, kada napušta posao zbog nesporazuma sa predsjednikom kluba Robertom Čejsom oko novca za pojačanja.[33] Ubrzo nakon toga Čejs podnosi ostavku nako navijačkih protesta koji su ga okrivili za prodaju najboljih igrača i za ispadanje iz lige.[34] Čejsov udio u dionicama je kupio Žofri Vatling.[35]

Engleska TV kuvarica Dela Smit i njen muž su kupili većinu dionica Norič Sitija od Vatlinga 1996. godine,[35] i Majk Voker je vraćen na mjesto klupskog menadžera.[36] On nije uspjeo da ponovi uspjeh iz svog prvog angažmana i otpušten je nakon dvije sezone kada je Norič završio na sredini tabele.[37] Najdžel Vorthington preuzima mjesto menadžera u decembru 2000. nakon dvije neuspješne godine Brusa Rioha i pola godine Brajana Hamiltona. Najdžel se nalazio u stručnom štabu Hamiltona koje je klub ostavio u nezgodnoj poziciji, 20. mjesto i opasnost od ispadanja u treći rang engleskog fudbala, prvi put od 1960-ih.[38] Najdžel Vorthington je izvukao klub od ispadanja i sledeće sezone Norič Siti je igrao finale plej ofa na stadionu Milenijum protiv Birmingema, gdje su izgubili na penale.[39]

Igrači Norič Sitija slave osvajanje Prve divizije 2004. godine

Povratak u Premijer ligu[uredi | uredi izvor]

U sezoni 2003/2004 klub osvaja Prvu diviziju, završivši osam bodova ispred drugoplasiranog Best Bromviča i tako se vraća u najviši rang engleskog fudbala, prvi put nakon 1995. godine.[40] Tokom većeg dijela sezone 2004/2005 klub se borio za opstanak, čak dobivši Mančester junajted 2-0,[41] a zadnje kolo gube od Fulama 6-0 što je samo potvrdilo njihovo ispadanje iz lige.[42] Klub je naredne sezone u Čempionšipu završio na 9. mjestu (sezona 2005/2006)[43] i zbog loših rezultata u sezoni 2006/2007 Najdžel Vorthington je otpušten u oktobru 2006. nakon poraza 4-1 od FK Bernlija.[44]

Dana 16. oktobra 2006. na klupu Noriča dolazi bivši igrač Piter Grant kada on napušta Vest Hem,[45] i u februaru 2007. Grant mijenja svog asistenta Daga Livermora sa Škotlanđaninom Džimom Dufijem.[46] Grantova ekipa se mučila čitavu sezonu i napravili su loš start u sezoni 2007/2008, sa samo dvije pobjede do polovine oktobra; nakon poraza 1-0 od kluba koji se isto tako bore sa lošim rezultatima, Kvins Park rejndžersa, Grant napušta klub obostranim raskidom ugovora 9. oktobra 2007.[47] 30. oktobra bivši trener Njukasla Glen Roder dolazi kao zamjena za Granta.[48] Roder održava Norič u Čempionšipu pobjedom od 3-0 protiv Kvins Park rejndžersom u utakmici sezone za Norič.

Ispadanja i ulasci u Premijer ligu od 2009.[uredi | uredi izvor]

Startna postava u finalu plej ofa 2015. godine

Dana 14. januara 2009. godine objavljeno je da Roder dobija otkaz nakon što je od 60 utakmica pobjedio u samo 20.[49] Sedmicu kasnije Brajan Gun je angažovan na poziciju trenera do kraja sezone,[50] ali on nije mogao da spasi klub od ispadanja 3. maja 2009. nakon poraza u gostima od kluba koji je već ispao, Čarlton atletika.[51]

Nakon ispadanja, njihova prva utakmica je bila šokantan poraz na domaćem terenu 7-1 od rivala iz Istočne Anglije Kolčester junajteda. Ovo je najveći klupski poraz na domaćem terenu još od 1946. godine. Tada su dva navijača utrčala na teren i pocijepali svoje sezonske ulaznice nakon samo 22 minuta igre, kada je tim već gubio 4-0,[52] i Gun je otpušten šest dana kasnije.[53]

Pol Lambert je 18. avgusta 2009. došao na poziciju trenera i devet mjeseci kasnije uspjeva izboriti ulazak u viši rang, iz Prve lige u Čempionšip.[54][55] Sledeće sezone Norič je ušao u Premijer ligu završivši drugi iza Kvins Park rejndžersa i to je prvi klub posle Mančester Sitija (2000. godina) koji je dvije godine zaredom napredovao u viši rang iz trećeg u prvi rang engleskog fudbala.[56]

Klub je završio na 12. mjestu u „povratničkoj” sezoni u Premijer ligi. Trener Pol Lambert je napustio klub i pridružio se rivalu Norič Sitija Aston Vili i na njegovo mjesto u Norič dolazi Kris Hugton. Sezona 2012/2013 je loše počela za klub, porazom od Fulema 5-0. Porazom na domaćem terenu od Luton Tauna 1-0, koji je odigran 26. januara 2013. Norič postaje prvi tim iz najvišeg ranga takmičenja koji gubi u FA kupu od kluba iz nižeg ranga u zadnjih 24 godine.[57]

Norič je osigurao svoju treću godinu u Premijer ligi sa dvije uzastopne pobjede u zadnja dva kola u sezoni, završivši na 11. mjestu. Sledeće sezone ispadaju iz lige završivši na 18. mjestu (sezona 2013/2014). Nakon prve polovine sezone 2014/2015 Nil Adams daje otkaz i na njegovo mjesto dolazi Aleks Nil iz FK Hamilton Akademikal u januaru 2015. Novi trener preporađa ekipu i do kraja sezone uspjevaju osigurati prelazak u Premijer ligu kroz plej of, pobjedivši Midlsbroa 2-0.[58] Taj uspjeh je bio privremen, jer su već sledeće sezone ispali iz lige, i opet u sezoni 2016/2017 igraju u Čempionšipu.[59]

Naredna sezona je počela uspješno, klub se nalazio u top 5 ekipa u Čempionšip sredinom oktobra. Nakon toga je uslijedio niz loših rezultata, uključujući niz od pet uzastopnih poraza i klub je pao na 12. mjesto. Aleks Nil je otpušten 10. marta 2017,[60] gdje njegovu poziciju preuzima njegov zamjenik Alen Irvin do kraja sezone i klub završava na osmoj poziciji. Njemac Danijel Farke preuzima trenersku poziciju 25. maja 2017. i postaje prvi trener stranac u istoriji kluba staroj 114 godina. Džejms Madison je prodat Lesteru za 24 miliona funti i Farke je doveo nekoliko igrača uz male troškove koje je on poznavao iz svog trenerskog posla u Njemačkoj. Situacija 2. februara 2019. je takva da je Norič na prvom mjestu u Čempionšipu, sa jednakim brojem bodova kao Lids.[61] Dana 5. maja 2019. godine obezbedili su titulu i povratak u Premijer ligu pobedom nad Aston Vilom 2:1 u gostima.[62]

Boje i grb[uredi | uredi izvor]

Grb grada Noriča

Nadimak Norič Sitija, („Kanarinci”), imao je uticaj na timske boje i grb. Izvorno, klub je imao nadimak „Građani” i igrali su u svijetlo plavim i bijelim dresovima, mada boje nisu bile ustaljenog rasporeda; nekada je plava bila na lijevoj polovini dresa, a nekada na desnoj. Najranije povezivanje kluba sa kanarincima je zabilježen u aprilu 1905. godine kada novi trener Džon Bouman daje intervju za novine i govori:" Da, znam za taj grad... jesam... čuo sam za kanarince." Klub je nastavio igrati u plavim i bijelim uniformama još dvije sezone.[63] Ali treba pomenuti da je grad Norič dugo poznat po kanarincima pa ih je tokom 15. i 16. vijeka uvozio iz holandskih kolonija u Karibima.

Do februara 1907. nadimak „Kanarinci” ulazi sve više u modu; posebno nakon meča sa Vest Bromvičom u FA kup (klub koji je dobio nadimak po drozdu), pa se taj susret nazvao „takmičenje u cvrkutanju”.[64]

Naredne sezone, da bi se prilagodili nadimku, Norič igra po prvi put u žutim dresovima sa zelenim kragnama i rukavima. Jedan naslov u novinama je bio: "„Građani” su mrtvi, ali „Kanarinci” su izuzetno živahni".[65] Pored spoja boja, kanarinci su možda čudan izbor, ali mnogi engleski fudbalski klubovi biraju male ptice da budu grbovi klubova simbolizujući agilnost i šarenilo na grbu.[66]

Domaći dresovi su ostali i dan danas u žuto-zelenoj kombinaciji, gostujući dresovi su varirali. Na primjer, gostujući dresovi u sezoni 2012/2013. su bili crne boje.[67]

Jednostavan grb na kojem je kanarinac je usvojen 1922. godine.[68] Trenutni grb kluba sadrži kanarinca koji stoji na fudbalskoj lopti i sa stilizovanim grbom grada Noriča u gornjem lijevom uglu.[69] Za stogodišnjicu kluba 2002. kreiran je specijalni grb. On je sadržao dva kanarinca koji gledaju lijevo i desno, i traku koja obilježava stogodišnjicu.[70]

Stadion[uredi | uredi izvor]

Glavni članak: Karov Roud
Panorama Karov Rouda u 2015. godini

Norič je igrao na Newmarket Road od 1902. do 1908. gdje je rekordna posjećenost bila 10,366 protiv FK Šefild venzdeja u drugom krugu FA kupa 1908.[71] Nakon nesporazuma oko iznajmljivanja Newmarket Road-a 1908, klub je prešao na drugi stadion od šljake poznatiji kao „Nest”.[72] Tokom 1930-ih kapacitet stadiona je bio nedovoljan za gledaoce pa klub 1935. prelazi u svoj sadašnji „dom” Karov Roud.[73] Tadašnji stadion, „najveći graditeljski poduhvat od pravljenja dvorca u Noriču” kako su ga nazivali, je napravljen za nevjerovatna 82 dana.[74][75] Fotografije iz zraka iz avgusta 1935. pokazuju da stadion ima tri tribine sa krovom.[76] Još jedna fotografija iz te iste sezone pokazuje da je stadion imao parking, iako su tada ipak automobili nisu još bili zastupljeni.[77]

Reflektori su podignuti 1956. koštajući 9.000 funti, to je umalo dovelo klub u bankrot, ali je dobar uspjeh u FA kupu 1959. poboljšao finansijsku situaciju i klub je uspjeo da napravi i južnu tribinu, koja je 2003. zamjenjena novom tribinom sa 7.000 mjesta i nazvana Jarrold Stand.[73]

Najveća posjećenost je bila na Karov Roudu 1963. godine, 43.984 gledalaca protiv Lestera. Nakon Ibrox nesreće 1971. sigurnosne mjere na tribinama su povećane pa je kapacitet stadiona drastično smanjen na 20.000. 1979. godine stadion je imao kapacitet od 28.392 sa 12.675 sjedećih mjesta. Požar u 1984. je praktično uništio jednu od tribina koje je dovelo do kompletnog rušenja iste i pravljenja nove 1987.[73] Nakon tragedije na Hilsborou 1989. stadion je popunjen da sva mjesta budu sjedeća. Danas je Karov Roud stadion sa svim sjedećim mjestima i ima kapacitet od 27.244 mjesta.[78]

Navijači[uredi | uredi izvor]

Navijači Norič Sitija u finalu plej ofa 2015. na Vembliju

Iako je navijačka podrška klubu uglavnom lokalna, postoje i navijači u Londonu, čak i u Skandinaviji pa i mjesta kao Ujedinjeni Arapski Emirati, Bermudi, Hongkong, Tajland, Australija i SAD.[79]

Navijačka pjesma On the Ball, City je najstarija fudbalska pjesma u svijetu koja se i danas koristi; čak se smatra da je pjesma starija od samog kluba jer je vjerovatno vezana za FK Kale iz 1890-ih i prilagođena za Norič Siti.[63] Ostaje sporno kada je pjesma prvi put upotrebljena, ali zna se da se koristi od 1902. godine i da je i danas u upotrebi, ako ne u cjelosti, onda u dijelovima.[63] Tekst pjesme:[80]

Istorija pozicija na tabeli lokalnih klubova; jedan od osnova za titulu Ponos Anglije

Prestiž među lokalnim klubovima je „titula” Ponos Anglije. Navijači prisvajaju „titulu” pobjedom u istočnoanglijskom derbiju, završivši sezonu na najboljem mjestu na tabeli, boljoj trenutnoj poziciju na tabeli ili pak bez nekog logičnog razloga. Glavni rival kluba je FK Ipsvič Taun. Kada igraju ova dva kluba, to je poznato kao istočnoanglijski derbi ili kako se još naziva Old Farm Derby – satirična verzija pravog Old Firm derbija koje igraju škotski klubovi Seltik i Rendžers.[81] U 134 derbija koja su odigrana od 1902. godine, Ipsvič ima bolji skor pobjedivši u 45% mečeva dok je Norič bio bolji u 37% mečeva.[82][i] Još jedan uslov za osvajanje Ponosa Anglije je da klub bude najbolje plasirani klub u engleskom fudbalu iz Istočne Anglije.[83][84]

Klub među navijačima ima i nekolicinu poznatih ličnosti. Jedna od njih je poznati glumac Hju Džekman (poznat po ulozi Vulverina) koji je kao dijete dolazio na Karov Roud sa svojom majkom, ipak je 2010. odbio priliku da bude investitor klubu.[85]

Statistika i rekordi[uredi | uredi izvor]

Kevin Kilan drži rekord po broju nastupa za Norič, odigravši 673 meča između 1963 i 1980. Ralf Hunt drži rekord po najvišem broju postignutih golova u jednoj sezoni i to 31 u sezoni 1955/1956 u Trećoj diviziji jug, i Džoni Gavin kao najbolji strijelac sa 122 gola tokom boravka u klubu od 1948. do 1955. Mark Boven drži klupski rekord po broju nastupa za reprezentaciju, 35 nastupa za Vels.[86]

Najveća pobjeda u istoriji je 10-2 protiv FK Koventri Siti u Trećoj diviziji jug 1930. godine. Takođe, najveći poraz je iznosio 10-2, izgubivši od Svindon Tauna 1908.

Rekordna posjećenost na domaćoj utakmici bila je u šestom kolu FA kupa protiv Lestera 30. marta 1963. i iznosila je 43,984 gledalaca. Zbog novih regulativa gdje sva mjesta na stadionima moraju biti sjedeća, malo je vjerovatno da će se ovaj rekord oboriti.

Najveći transfer koji je Norič ostvario je 22 miliona funti, od Lestera za igrača Džejmsa Medisona u junu 2018. Dok najveći transfer kojim je klub doveo nekog igrača je 8,5 miliona funti za Rikia van Volfsvinkela iz Sportinga.[87] Ovaj transfer je jednak transferu Stiven Nejsmita iz FK Evertona u januaru 2016.[88]

Najveći uspjeh kluba je treće mjesto u najvišem rangu takmičenja engleskog fudbala tj. u Premijer ligi u sezoni 1992/1993. Klub je osvojio Engleski Liga kup dva puta (zadnji put 1985.) i došao do polufinala FA kupa tri puta, zadnji put 1992. Norič je u evropskim takmičenjima učestvovao samo jednom, došavši do trećeg kruga UEFA lige Evrope u sezoni 1993/1994 i jedini su britanski klub koji je pobjedio Bajern Minhen na Olimpijskom stadionu u Minhenu.[89]

Sponzori[uredi | uredi izvor]

Izvor:[90]

Sezona Sponzor Proizvođač opreme
1975–76 — Umbro
1976–81 Admiral
1981–83 Adidas
1983–84 Poll Withey Windows / Poll Withey
1984–86 Humel
1986–87 Foster's Lager
1987–89 Skorlajn
1989–92 Asiks Asiks
1992–94 Norwich and Peterborough Building Society Ribero
1994–97 Mitre
1997–99 Colman's Pony
1999–01 Alexandra Plc
2001–03 Digital Phone Company Xara
2003–06 Proton / Lotus kars
2006–08 Flybe.com
2008–11 Norič Junion / Avivia
2011–16 Avivia Erea
2016–17 Avivia Komjuniti Faund
2017– LeoVegas

Između 2006. i 2008. sponzor kluba je bila aviokompanija Flybe, 26. aprila 2008. objavili da prestaju biti glavni sponzor.[91] 29. aprila 2008. je objavljeno da Avivia, koja ima svoje kancelarije u gradu postaje novi sponzor potpisavši ugovor na 3 godine.[92] U 2009. godini ugovor je produžen do kraja sezone 2011/2012.[93] Dodatno je produžen 2012. za još 4 godine sve do kraja sezone 2015/2016. Tokom sezone 2016/2017 Avivia Komjuniti Faund je sponzor kluba. Klub 26. juna 2017. objavljuje da švedska kopmanija LeoVegas koja se bavi onlajn klađenjem postaje glavni sponzor i to na 3 sezone, počevši od sezone 2017/2018.[94]

Igrači[uredi | uredi izvor]

Sastav prvog tima[uredi | uredi izvor]

Ažurirano 1. februara 2019.[95]
Br. Pozicija Igrač
1 Holandija G Tim Krul
2 Portugalija O Ivo Pinto (zamjenik kapitena)
4 Engleska S Ben Godfraj
6 Njemačka O Kristof Cimerman
8 Bosna i Hercegovina S Mario Vrančić
10 Njemačka S Moric Lajtner
11 Škotska N Džordan Rouds (na pozajmici iz FK Šefild venzdeja)
12 Severna Irska O Džamal Levis
15 Švajcarska O Tim Klose
17 Argentina S Emilijano Buendia
18 Njemačka S Marko Stiperman
19 Njemačka S Tom Trajbul
22 Finska N Tim Puki
Br. Pozicija Igrač
23 Škotska S Keni Maklin
24 Njemačka O Feliks Paslak (na pozajmici iz FK Borusija Dortmund)
25 Kuba S Onel Hernandez
27 Norveška S Aleksander Teti (zamjenik kapitena)
28 Njemačka O Filip Hajse
30 Engleska N Karlton Moris
31 Škotska O Gran Hanli (kapiten)
32 Njemačka N Denis Srbni
33 Severna Irska G Majkl Mekgovern
34 Vels S Luis Tomson
36 Engleska S Tod Kantvel
37 Engleska O Maks Arons
38 Engleska G Aston Oksborou

Na pozajmici[uredi | uredi izvor]

Br. Pozicija Igrač
3 Engleska O Džejms Husban (Flitvud do 31. maja 2019.)
7 Engleska S Ben Maršal (FK Milvol do 31. maja 2019.)
9 Portugalija N Nelson Oliviera (FK Reding do 31. maja 2019.)
16 Engleska S Mat Džaris (Valsal do 31. maja 2019.)
— Engleska O Šon Raget (FK Roterdam junajted do 31. maja 2019.)
Br. Pozicija Igrač
— Njemačka O Marsel Franke (FK Darmštat 98 do 31. maja 2019.)
— Škotska S Stiven Neismit (FK Harts do 31. maja 2019.)
— Holandija S Janik Vildšut (FK Bolton vonderersi do 31. maja 2019.)
— Grčka S Samav Morgos (FK Dordreht do 31. maja 2019.)
— Engleska N Tristan Abrahams (Jouvil do 31. maja 2019.)

Poznati igrači[uredi | uredi izvor]

Povodom stogodišnjice kluba, Kuća slavnih je napravljena sa 100 bivših igrača odabranih od strane navijača. Novi igrači su dodavani u Kuću slavnih 2003, 2006. i 2012. godine.

Najboljih jedanaest[uredi | uredi izvor]

U 2008. godini navijači su organizovali glasanje za najbolji tim Noriča u istoriji.[96]

Igrači sezone[uredi | uredi izvor]

Godina Pobjednik
1967. Engleska Teri Alikok
1968. Škotska Hug Kuran
1969. Škotska Ken Fogo
1970. Škotska Dankan Forbs
1971. Škotska Ken Fogo
1972. Engleska Dejv Stringer
1973. Engleska Kevin Kilan
1974. Engleska Kevin Kilan
1975. Engleska Kolin Saget
1976. Engleska Martin Peters
1977. Engleska Martin Peters
1978. Engleska Džon Rajan
 
Godina Pobjednik
1979. Engleska Toni Pauvel
1980. Engleska Kevin Bond
1981. Engleska Džo Rojl
1982. Engleska Greg Dauns
1983. Engleska Dejv Vatson
1984. Engleska Kris Vuds
1985. Engleska Stiv Brus
1986. Engleska Kevin Drinkel
1987. Engleska Kevin Drinkel
1988. Škotska Brajan Gan
1989. Engleska Dejl Gordon
1990. Vels Mark Boven
 
Godina Pobjednik
1991. Engleska Ijan Kulverhaus
1992. Škotska Robert Flek
1993. Škotska Brajan Gan
1994. Engleska Kris Suton
1995. Engleska Džon Njusom
1996. Engleska Spenser Prior
1997. Engleska Daren Edi
1998. Engleska Mat Džekson
1999. Vels Ivan Roberts
2000. Vels Ivan Roberts
2001. Engleska Endi Maršal
2002. Škotska Geri Holt
 
Godina Pobjednik
2003. Engleska Adam Druri
2004. Engleska Krejg Fleming
2005. Engleska Daren Hukenbri
2006. Republika Irska Gari Dorthi
2007. Engleska Daren Hukenbri
2008. Engleska Dion Dablin
2009. Engleska Li Kroft
2010. Engleska Grant Holt
2011. Engleska Grant Holt
2012. Engleska Grant Holt
2013. Kamerun Sebastijan Basong
2014. Škotska Robert Snodgas
 
Godina Pobjednik
2015. Engleska Bredli Džonson
2016. Engleska Džoni Hovson
2017. Irska Ves Hulhan
2018. Engleska Džejms Medison

Treneri i uprava[uredi | uredi izvor]

Treneri[uredi | uredi izvor]

Treneri završno sa danom 7. februarom 2019. godine[103]
Ime Nac Od Do Uku Pob Ner Izg
Džon Bouman  Engleska 1. avgust 1905. 31. jul 1907. 78 31 23 24
Džejms Mekiven  Škotska 1. avgust 1907. 31. maj 1908. 43 13 10 20
Artur Turer  Engleska 1. avgust 1909. 31. maj 1910. 86 27 22 37
Bert Stansfild  Engleska 1. avgust 1910. 31. maj 1915. 248 78 75 95
Frank Bukli  Engleska 1. avgust 1919. 1. jul 1920. 43 15 11 17
Čarls O’Hogan  Irska 1. jul 1920. 1. januar 1921. 21 4 9 8
Albert Gosnel  Engleska 1. januar 1921. 28. februar 1926. 233 59 79 95
Bert Stansfild  Engleska 1. mart 1926. 1. novembar 1926.
Sesil Poter  Engleska 1. novembar 1926. 1. januar 1929. 101 30 26 45
Džejms Ker  Engleska 1. april 1929. 28. februar 1933. 168 65 43 60
Tom Parker  Engleska 1. mart 1933.
1. maj 1955. 		1. februar 1937.
31. mart 1957. 		271 104 69 98
Bob Jang  Engleska 1. februar 1937.
1. septembar 1939. 		31. decembar 1938.
31. maj 1946. 		78 26 14 38
Džimi Dževel  Engleska 1. januar 1939. 1. septembar 1939. 20 6 4 10
Dogi Lohed  Škotska 1. decembar 1945. 1. mart 1950. 104 42 28 34
Siril Spirs  Engleska 1. jun 1946. 1. decembar 1947. 65 15 12 38
Norman Lov  Škotska 1. maj 1950. 30. april 1955. 258 129 56 73
Arči Makauri  Škotska 1. april 1957. 1. oktobar 1961. 224 105 60 59
Vili Rejd  Škotska 1. decembar 1961. 1. maj 1962. 31 13 6 12
Džordž Svindin  Engleska 1. maj 1962. 30. novembar 1962. 20 10 5 5
Ron Ašman  Engleska 1. decmbar 1962. 31. maj 1966. 162 59

64

Lol Morgan  Engleska 1. jun 1966. 1. maj 1969. 127 45 47 35
Ron Sanders  Engleska 1. jul 1969. 16. novembar 1973. 221 84 61 76
Džon Bond  Engleska 27. novembar 1973. 31. oktobar 1980. 340 105 114 121
Ken Braun  Engleska 1. novembar 1980. 9. novembar 1987. 367 150 93 124
Dejv Stringer  Engleska 9. novembar 1987. 1. maj 1992. 229 89 58 82
Majk Voker  Vels 1. jun 1992.
21. jun 1996. 		6. januar 1994.
30. april 1998. 		179 69 46 64
Džon Den  Engleska 12. januar 1994. 31. jul 1995. 58 13 22 23
Marin Onil  Severna Irska Avgust 1995. Decembar 1995. 26 12 9 5
Geri Megson  Engleska Decembar 1995. 21. jun 1996. 32 5 10 17
Brus Rioh  Škotska 12. jun 1998. 13. mart 2000. 93 30 31 32
Brajan Hamilton  Severna Irska 5. april 2000. 4. decembar 2000. 35 10 10 15
Najdžel Vorthington  Severna Irska 4. decembar 2000. 2. oktobar 2006. 280 114 104 62
Piter Grant  Škotska 13. oktobar 2006. 9. oktobar 2007. 54 18 12 24
Glen Rouder  Engleska 30. oktobar 2007. 14. januar 2009. 65 20 15 30
Brajan Gun  Škotska 16. januar 2009. 13. avgust 2009. 21 6 5 10
Pol Lambert  Škotska 18. avgust 2009. 2. jun 2012. 142 70 37 35
Kris Hugton  Irska 6. jun 2012. 6. april 2014. 82 24 23 35
Nil Adams  Engleska 6. april 2014. 5. januar 2015. 32 11 8 13
Aleks Nil  Škotska 9. januar 2015. 10. mart 2017. 107 44 20 43
Danijel Farke  Nemačka 25. maj 2017. danas 91 41 26 24

Trofeji[uredi | uredi izvor]

FK Norič Siti je osvojio veliki broj trofeja:[104]

Liga[uredi | uredi izvor]

Druga divizija Fudbalske lige Engleske (1892—1992/Prva divizija Fudbalske lige Engleske (1992—2004)/Fudbalska liga Čempionšip (2004–do danas) (2. rang)[ii]

  • Osvajači (3): 1971/72, 1985/86, 2003/04, 2018/19.
  • Drugo mjesto (1): 2010/11.
  • Plej of osvajači (1): 2015.
  • Finalisti plej ofa (1): 2002.

Treća divizija fudbalske lige Engleske (1921—92)/Prva divizija Fudbalske lige Engleske (2004—danas) (3. rang)

  • Osvajači (2): 1933/34 (Jug), 2009/10.
  • Drugo mjesto (1): 1959/60.

Kup[uredi | uredi izvor]

Engleski Liga kup[iii]

Trofej prijateljstva

Svaki put kada se sastanu Norič i Sanderland bore se za Trofej Prijateljstva. „Takmičenje” je počelo bratimljenjem navijačkih grupa dva kluba tokom finala Liga kupa 1985. godine gdje su oba kluba učestvovala.[105] Sanderland je trenutni osvajač pobjedivši 3-1 na Karov Roudu 13. avgusta 2017. godine.

U engleskoj kulturi[uredi | uredi izvor]

Snimanje filma Majk Beset: Trener engleske reprezentacije

U filmu iz 2001. godine Majk Beset: Trener engleske reprezentacije,[106] gdje trener, kojeg glumi Riki Tomlinson, dolazi u centar pažnje rezultatima ostvarenim kao trener Norič Sitija, osvojivši Mr Clutch Cup. Kadar proslave i vožnja po gradu autobusom bez krova je u stvari snimljena u Sent Olbansu, a ne u Noriču.

U filmu Dječije filmske fondacije iz 1972. godine Dječak koji je postao žut govori o dječaku koji živi u Londonu i navijač je FK Norič Sitija.[107]

ŽFK Norič Siti[uredi | uredi izvor]

Glavni članak: ŽFK Norič Siti

FK Norič Siti posjeduje i ženski fudbalski klub.[108] Menadžer ženske ekipe je Skot Emerson i takmiče se u Jugoistočnoj ženskoj ligi, trećem rangu engleskog ženskog fudbala.[108][108] Prema navodima kluba, 95% igračica u klubu su započele trening u mlađoj selekciji i odatle napredovali prema prvom timu. Domaće utakmice se igraju na Plantejšn Parku, Blofild, Norič.[108]

Napomena[uredi | uredi izvor]

i^ : Uračunati su i mečevi u amaterskom takmičenju.
ii^ : Najveći uspjeh Noriča u najvišem rangu takmičenja: Premijer liga
iii^ : Najbolji rezultat Noriča u FA kupu je igranje polufinala u sezonama 1958/1959, 1988/1989 i 1991/1992.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Read Norwich: Why Are Norwich Called The Canaries”. 
  2. ^ Eastwood, John; Davage, Mike (1986). Canary Citizens. Almeida Books. str. 1, p19. ISBN 978-0-7117-2020-6. 
  3. ^ Norfolk & Suffol League 1897—1939 Non-League Matters
  4. ^ a b v „History – 1902/1940”. Norwich City FC. Arhivirano iz originala 8. 12. 2009. g. Pristupljeno 26. 3. 2007. 
  5. ^ Eastwood. Canary Citizens. str. 46. 
  6. ^ Eastwood. Canary Citizens. str. 47. 
  7. ^ „Final 1933/1934 English Division 3 South Table”. Soccerbase. Arhivirano iz originala 1. 10. 2007. g. Pristupljeno 29. 3. 2007. 
  8. ^ „Final 1938/1939 English Division 2 (old) Table”. Soccerbase. Arhivirano iz originala 27. 11. 2007. g. Pristupljeno 29. 3. 2007. 
  9. ^ „Final 1946/1947 English Division 3 South Table”. Soccerbase. Arhivirano iz originala 1. 10. 2007. g. Pristupljeno 29. 3. 2007. 
  10. ^ „Final 1947/1948 English Division 3 South Table”. Soccerbase. Arhivirano iz originala 30. 9. 2007. g. Pristupljeno 29. 3. 2007. 
  11. ^ a b v „History – 1941/1969”. Norwich City FC. Arhivirano iz originala 21. 2. 2011. g. Pristupljeno 29. 3. 2007. 
  12. ^ „Final 1956/1957 English Division 3 South Table”. Soccerbase. Arhivirano iz originala 1. 10. 2007. g. Pristupljeno 29. mart 2018. 
  13. ^ „English FA Cup 1958/1959”. Soccerbase. Arhivirano iz originala 4. 5. 2008. g. Pristupljeno 26. 3. 2007. 
  14. ^ „English League Cup 1961/1962”. Soccerbase. Arhivirano iz originala 4. 5. 2008. g. Pristupljeno 29. 3. 2007. 
  15. ^ a b „History – 1970/1985”. Norwich City FC. Arhivirano iz originala 22. 7. 2012. g. Pristupljeno 29. 3. 2007. 
  16. ^ „English League Cup Final 1972–73”. Soccerbase. Arhivirano iz originala 27. 11. 2007. g. Pristupljeno 26. 3. 2007. 
  17. ^ „English League Cup Final 1974–75”. Soccerbase. Arhivirano iz originala 4. 5. 2008. g. Pristupljeno 26. 3. 2007. 
  18. ^ „Final 1981/1982 English Division 2 (old) Table”. Soccerbase. Arhivirano iz originala 4. 5. 2008. g. Pristupljeno 29. 3. 2007. 
  19. ^ „English League Cup 1984–85”. Soccerbase. Arhivirano iz originala 4. 5. 2008. g. Pristupljeno 26. 3. 2007. 
  20. ^ a b „History 1986/95”. Norwich City FC. Arhivirano iz originala 22. 1. 2011. g. Pristupljeno 26. 3. 2007. 
  21. ^ „Final 1985/1986 English Division 2 (old) Table”. Soccerbase. Arhivirano iz originala 4. 5. 2008. g. Pristupljeno 26. 3. 2007. 
  22. ^ „Norwich City”. fchd.com. Arhivirano iz originala 15. 7. 2012. g. Pristupljeno 26. 7. 2012. 
  23. ^ „English FA Cup 1988/1989”. Soccerbase. Arhivirano iz originala 4. 5. 2008. g. Pristupljeno 27. 3. 2007. 
  24. ^ „English FA Cup 1991/1992”. Soccerbase. Arhivirano iz originala 4. 5. 2008. g. Pristupljeno 27. 3. 2007. 
  25. ^ „History 1986/1995”. Norwich City FC. Arhivirano iz originala 22. 1. 2011. g. Pristupljeno 25. 3. 2007. 
  26. ^ „Final 1992/1993 English Premier Table”. Soccerbase. Arhivirano iz originala 4. 5. 2008. g. Pristupljeno 27. 3. 2007. 
  27. ^ „UEFA Cup 1993/1994”. Soccerbase. Arhivirano iz originala 4. 5. 2008. g. Pristupljeno 27. 3. 2007. 
  28. ^ „Walker leaves Norwich City”. BBC Sport. 30. 4. 1998. Arhivirano iz originala 14. 11. 2012. g. Pristupljeno 27. 3. 2007. 
  29. ^ „Final 1993/1994 English Premier Table”. Soccerbase. Arhivirano iz originala 4. 5. 2008. g. Pristupljeno 27. 3. 2007. 
  30. ^ „Final 1994/1995 English Premier Table”. Soccerbase. Arhivirano iz originala 4. 5. 2008. g. Pristupljeno 27. 3. 2007. 
  31. ^ „Gary Megson Factfile”. BBC Birmingham. 27. 10. 2004. Arhivirano iz originala 23. 7. 2005. g. Pristupljeno 27. 3. 2007. 
  32. ^ „Profile: Martin O'Neill”. BBC Sport. 1. 5. 2002. Arhivirano iz originala 17. 11. 2006. g. Pristupljeno 27. 3. 2007. 
  33. ^ „Martin O'Neill”. BBC Sport. 14. 5. 2002. Arhivirano iz originala 22. 10. 2007. g. Pristupljeno 27. 3. 2007. 
  34. ^ „Canary Centenary”. Eastern Daily Press. Arhivirano iz originala 3. 4. 2007. g. Pristupljeno 23. 4. 2007. 
  35. ^ a b „Norwich legend Watling has died”. BBC Sport. 17. 11. 2004. Arhivirano iz originala 12. 1. 2016. g. Pristupljeno 27. 3. 2007. 
  36. ^ „Mike Walker's managerial career”. Soccerbase. Arhivirano iz originala 4. 5. 2008. g. Pristupljeno 28. 3. 2007. 
  37. ^ „Final 1997/1998 Football League Championship Table”. Soccerbase. Arhivirano iz originala 4. 5. 2008. g. Pristupljeno 28. 3. 2007. 
  38. ^ „Worthington handed Norwich chance”. BBC Sport. 2. 1. 2001. Arhivirano iz originala 19. 1. 2009. g. Pristupljeno 28. 3. 2007. 
  39. ^ „Birmingham reach Premiership”. BBC Sport. 12. 5. 2002. Arhivirano iz originala 13. 1. 2009. g. Pristupljeno 28. 3. 2007. 
  40. ^ „Norwich City win Premiership promotion”. BBC Norfolk. Arhivirano iz originala 11. 3. 2006. g. Pristupljeno 28. 3. 2007. 
  41. ^ „Norwich 2004/2005 results and fixtures”. Soccerbase. Arhivirano iz originala 4. 5. 2008. g. Pristupljeno 28. 3. 2007. 
  42. ^ „Fulham 6–0 Norwich”. BBC Sport. 15. 5. 2005. Arhivirano iz originala 7. 5. 2008. g. Pristupljeno 28. 3. 2007. 
  43. ^ „Final 2005/2006 Football League Championship Table”. Soccerbase. Arhivirano iz originala 4. 5. 2008. g. Pristupljeno 28. 3. 2007. 
  44. ^ „Norwich sack manager Worthington”. BBC Sport. 1. 10. 2006. Arhivirano iz originala 20. 1. 2009. g. Pristupljeno 28. 3. 2007. 
  45. ^ „Grant appointed as Norwich boss”. BBC Sport. 16. 10. 2006. Arhivirano iz originala 14. 11. 2012. g. Pristupljeno 28. 3. 2007. 
  46. ^ „Grant adds to backroom staff”. BBC Sport. 12. 2. 2007. Arhivirano iz originala 14. 11. 2012. g. Pristupljeno 28. 3. 2007. 
  47. ^ „Grant parts company with Canaries”. BBC Sport. 9. 10. 2007. Arhivirano iz originala 11. 10. 2007. g. Pristupljeno 30. 10. 2007. 
  48. ^ „Norwich name Roeder as new boss”. BBC Sport. 30. 10. 2007. Arhivirano iz originala 21. 1. 2009. g. Pristupljeno 30. 10. 2007. 
  49. ^ „Roeder sacked as Norwich manager”. BBC Sport. 14. 1. 2009. Arhivirano iz originala 20. 1. 2009. g. Pristupljeno 14. 1. 2009. 
  50. ^ „Norwich name Gunn boss for season”. BBC Sport. 21. 1. 2009. Arhivirano iz originala 22. 1. 2009. g. Pristupljeno 3. 5. 2009. 
  51. ^ „Norwich drop down to League One”. BBC Sport. 3. 5. 2009. Arhivirano iz originala 4. 5. 2009. g. Pristupljeno 3. 5. 2009. 
  52. ^ „Norwich 1 – 7 Colchester”. BBC Sport. 8. 8. 2009. Arhivirano iz originala 12. 1. 2016. g. Pristupljeno 9. 8. 2009. 
  53. ^ „Manager Gunn sacked by Canaries”. BBC Sport. 13. 8. 2009. Arhivirano iz originala 12. 1. 2016. g. Pristupljeno 13. 8. 2009. 
  54. ^ „Charlton 0–1 Norwich”. BBC Sport. 17. 4. 2010. Arhivirano iz originala 12. 1. 2016. g. Pristupljeno 17. 4. 2010. 
  55. ^ „Norwich 2–0 Gillingham”. BBC Sport. 24. 4. 2010. Arhivirano iz originala 12. 1. 2016. g. Pristupljeno 24. 4. 2010. 
  56. ^ Portsmouth 0–1 Norwich Arhivirano 2011-05-03 na sajtu Wayback Machine BBC Sport, 2 May 2011
  57. ^ Osborne, Chris (26. 1. 2013). „Norwich 0–1 Luton”. BBC. Arhivirano iz originala 26. 1. 2013. g. Pristupljeno 26. 1. 2013. 
  58. ^ „Middlesbrough 0–2 Norwich City”. BBC. Arhivirano iz originala 31. 7. 2015. g. Pristupljeno 6. 10. 2015. 
  59. ^ „2016 Relegation”. Arhivirano iz originala 16. 5. 2016. g. Pristupljeno 16. 5. 2016. 
  60. ^ „CLUB STATEMENT: ALEX NEIL LEAVES NORWICH CITY”. Norwich City F.C. Arhivirano iz originala 08. 06. 2019. g. Pristupljeno 10. 3. 2017. 
  61. ^ „Norwich City appoint Daniel Farke as Head Coach”. Norwich City F.C. Arhivirano iz originala 25. 05. 2017. g. Pristupljeno 25. 5. 2017. 
  62. ^ „Aston Villa 1-2 Norwich City: Canaries win to seal Championship title”. BBC Sport. 5. 5. 2019. Pristupljeno 7. 5. 2019. 
  63. ^ a b v Eastwood. Canary Citizens. str. 24. 
  64. ^ Eastwood. Canary Citizens. str. 28—29. 
  65. ^ Eastwood. Canary Citizens. str. 29. 
  66. ^ Morris, Desmond (1981). The Soccer Tribe. London: Jonathan Cape. str. 210. ISBN 978-0-224-01935-4. 
  67. ^ „Norwich City are the men in black – News – Eastern Daily Press”. Edp24.co.uk. Arhivirano iz originala 30. 8. 2012. g. Pristupljeno 26. 11. 2012. 
  68. ^ „Bridewell trail” (PDF). Norfolk Museums. Arhivirano iz originala (PDF) 26. 3. 2009. g. Pristupljeno 20. 4. 2007. 
  69. ^ Smith, Roger (2004). The Canary Companion. RJS Publishing. str. 39. ISBN 978-0-9548287-0-7. 
  70. ^ Richard Moss (20. 12. 2002). „ON THE BALL CITY – 100 YEARS OF NORWICH CITY FOOTBALL CLUB”. Arhivirano iz originala 13. 10. 2012. g. Pristupljeno 20. 4. 2007. 
  71. ^ „Norwich City grounds – 1. Newmarket Road”. Eastern Daily Press. Arhivirano iz originala 5. 5. 2007. g. Pristupljeno 28. 3. 2007. 
  72. ^ „Norwich City grounds – 2. The Nest”. Eastern Daily Press. Arhivirano iz originala 5. 5. 2007. g. Pristupljeno 28. 3. 2007. 
  73. ^ a b v „Norwich City grounds – 3. Carrow Road”. Eastern Daily Press. Arhivirano iz originala 5. 5. 2007. g. Pristupljeno 28. 3. 2007. 
  74. ^ Eastwood. Canary Citizens. str. 63. 
  75. ^ „The highs and lows of City's rich past”. Norwich Evening News. 10. 5. 2004. Arhivirano iz originala 30. 9. 2007. g. Pristupljeno 23. 4. 2007. 
  76. ^ Eastwood. Canary Citizens. str. 65. 
  77. ^ Carrow Rd football ground car park COLOUR [0759] 1935-09-14 (Photograph). Norwich: George Plunkett's Photographs of old Norwich. Arhivirano iz originala 4. 3. 2016. g. 
  78. ^ „Carrow Road”. Norwich City FC. Arhivirano iz originala 23. 7. 2010. g. Pristupljeno 28. 3. 2007. 
  79. ^ „Supporter Groups”. Norwich City FC. Arhivirano iz originala 3. 11. 2011. g. Pristupljeno 23. 4. 2007. 
  80. ^ „Learn to sing like a canary”. BBC. 10. 3. 2004. Arhivirano iz originala 28. 8. 2005. g. Pristupljeno 17. 11. 2013. 
  81. ^ Ronald Atkin (19. 11. 2006). „East Anglia Derby: Grant ready with his shark riposte”. The Independent. UK. Arhivirano iz originala 30. 9. 2007. g. Pristupljeno 19. 3. 2007. 
  82. ^ „East Anglian Derby”. Ipswich Town FC. Arhivirano iz originala 19. 3. 2009. g. Pristupljeno 16. 3. 2007. 
  83. ^ Chris Lakey (1. 4. 2007). „England 2004–05”. RSSSF.com. Arhivirano iz originala 19. 8. 2007. g. Pristupljeno 20. 4. 2007. 
  84. ^ „England 2005–06”. RSSSF.com. Arhivirano iz originala 1. 2. 2010. g. Pristupljeno 20. 4. 2007. 
  85. ^ „Hugh Jackman on boxing and not investing in Norwich City”. BBC News. 10. 10. 2011. Arhivirano iz originala 24. 11. 2012. g. Pristupljeno 26. 11. 2012. 
  86. ^ „Norwich City all time records”. Soccerbase. Arhivirano iz originala 2. 10. 2007. g. Pristupljeno 25. 4. 2007. 
  87. ^ „Ricky van Wolfswinkel: Norwich City agree deal for Dutch striker”. BBC Sport. Arhivirano iz originala 22. 3. 2013. g. Pristupljeno 23. 3. 2013. 
  88. ^ „Why being your club's record signing isn't always a good idea”. Telegraph. 4. 2. 2016. Arhivirano iz originala 2. 2. 2017. g. Pristupljeno 28. 1. 2017. 
  89. ^ Haylett, Trevor (23. 5. 1999). „Bavarian Goss finish still shines brightly”. The Independent. London. Pristupljeno 13. 11. 2009. 
  90. ^ „Historical Football Kits – Norwich City”. Arhivirano iz originala 06. 04. 2009. g. Pristupljeno 17. 2. 2009. 
  91. ^ „Flybe step downs main sponsor”. Norwich City FC. Arhivirano iz originala 2. 3. 2012. g. Pristupljeno 28. 4. 2007. 
  92. ^ „Aviva to sponsor Norwich City FC”. Aviva. Arhivirano iz originala 29. 7. 2013. g. Pristupljeno 21. 3. 2012. 
  93. ^ „Aviva extend Canaries sponsorship”. BBC Sport. 1. 7. 2009. Arhivirano iz originala 21. 4. 2012. g. Pristupljeno 21. 3. 2012. 
  94. ^ „City Announce New Principle Club Sponsor”. Norwich City F.C. 26. 6. 2017. Arhivirano iz originala 11. 11. 2020. g. Pristupljeno 19. 02. 2019. 
  95. ^ „City's squad numbers revealed for 2018—19 season”. 27 July 2018. Arhivirano iz originala 30. 06. 2019. g. Pristupljeno 19. 02. 2019. 
  96. ^ „Greatest Ever Norwich City Team”. pinkun. Arhivirano iz originala 8. 8. 2014. g. Pristupljeno 19. 5. 2008. 
  97. ^ „Norwich City FC Staff Profiles”. Arhivirano iz originala 26. 4. 2016. g. Pristupljeno 1. 5. 2016. 
  98. ^ „Norwich City At Cutting Edge Of Injury Prevention”. Arhivirano iz originala 8. 3. 2016. g. Pristupljeno 1. 5. 2016. 
  99. ^ „Key Appointments Made To Recruitment Department”. Norwich City F.C. 31. 5. 2017. Arhivirano iz originala 17. 08. 2019. g. Pristupljeno 19. 02. 2019. 
  100. ^ „City Announce New Coaching Structure”. Norwich City F.C. 23. 6. 2017. Arhivirano iz originala 20. 02. 2019. g. Pristupljeno 19. 02. 2019. 
  101. ^ „Ed Balls: Norwich City chairman to stand down on Boxing Day”. BBC Sport. 1. 12. 2018. Pristupljeno 27. 12. 2018. 
  102. ^ Norwich City Football Club. „CLUB STATEMENT: STUART WEBBER APPOINTED SPORTING DIRECTOR”. Pristupljeno 6. 4. 2017. [mrtva veza]
  103. ^ „So just who was City's top boss?”. Eastern Daily Press. Arhivirano iz originala 4. 5. 2008. g. Pristupljeno 13. 2. 2010. 
  104. ^ „Norwich City F.C. History”. Norwich City FC. Arhivirano iz originala 23. 7. 2010. g. Pristupljeno 24. 4. 2007. 
  105. ^ „Up for the cups”. Norwich Evening News. 10. 5. 2004. Arhivirano iz originala 28. 9. 2007. g. Pristupljeno 13. 4. 2007. 
  106. ^ „Football film kicks off”. BBC News. 26. 9. 2001. Arhivirano iz originala 12. 1. 2016. g. Pristupljeno 28. 3. 2007. 
  107. ^ „Fascinating trivia (and any goofs) connected with the film”. Powell-pressburger.org. Arhivirano iz originala 4. 10. 2012. g. Pristupljeno 26. 11. 2012. 
  108. ^ a b v g „Ladies Team”. Canaries.co.uk. Arhivirano iz originala 27. 11. 2012. g. Pristupljeno 26. 11. 2012. 

Literatura[uredi | uredi izvor]

  • Eastwood. Canary Citizens. str. 47. 
  • Eastwood. Canary Citizens. str. 46. 
  • Eastwood, John; Davage, Mike (1986). Canary Citizens. Almeida Books. str. 1, p19. ISBN 978-0-7117-2020-6. 
  • Mike Davage, John Eastwood, Kevin Platt (2001). Canary Citizens. published by Jarrold Publishing. ISBN 978-0-7117-2020-6. 
  • Baldwin, Kevin (1993). Norfolk 'n' Good: A Supporter's View of Norwich City's Best-ever Season. published by Yellow Bird Publishing. ISBN 978-0-9522074-0-5. 
  • Baldwin, Kevin (1997). Second Coming: Supporter's View of the New Era at Norwich City. published by Yellow Bird Publishing. ISBN 978-0-9522074-1-2. 
  • Norwich City Miscellany by Edward Couzens-Lake. . published by Pitch Publishing. 2010. ISBN 978-1-905411-70-2. 
  • Fantasy Football by Edward Couzens-Lake. . published by Legends Publishing. 2012. ISBN 978-1906796525. 
  • Norwich City: Greatest Games by Edward Couzens-Lake. . published by Pitch Publishing. 2012. ISBN 978-1908051462. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

FK Norič Siti na Vikimedijinoj ostavi.

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=ФК_Норич_Сити&oldid=27558447”