Finska
| Finska Republika | |
|---|---|
Himna: Maamme
Naša zemlja | |
 | |
| Glavni grad | Helsinki |
| Službeni jezik | finski, švedski |
| Vladavina | |
| Oblik države | Parlamentarna republika |
| — Predsednik | Sauli Niniste |
| — Premijer | Peteri Orpo |
| Istorija | |
| Nezavisnost | Od Ruske Imperije 4. januar 1918. |
| Geografija | |
| Površina | |
| — ukupno | 338.424,38 km2 (64) |
| — voda (%) | 9,71 |
| Stanovništvo | |
| — 2023.[1] |  5.614.571 (114) |
| — gustina | 16,4 st./km2 (201) |
| Ekonomija | |
| BDP / PKM | ≈ 2023 |
| — ukupno | 335.760 mlrd.$ (60) |
| — po stanovniku | 59,869$ (21) |
| BDP / nominalni | ≈ 2023 |
| — ukupno | 305.689 mlrd.$ (46) |
| — po stanovniku | 54,507$ (16) |
| IHR (2021) | 0,940 (11) — veoma visok |
| Valuta | evro |
| — stoti deo valute | цент |
| Ostale informacije | |
| Vremenska zona | UTC +2, +3 |
| Internet domen | .fi, .ax, .eu |
| Pozivni broj | +358 |
Finska (fin. Suomi, šved. Finland), zvanično Finska Republika (fin. Suomen tasavalta, šved. Republiken Finland), jeste nordijska država u severnoj Evropi[2], ograničena Baltičkim morem na jugozapadu, Finskim zalivom na jugoistoku i Botnijskim zalivom na zapadu. Finska se graniči sa Švedskom, Norveškom i Rusijom.
Olandska ostrva, na jugozapadnoj obali, nalaze se pod Finskom upravom i imaju veću autonomiju.
Prostor Finske je pojas zemlje, u kome se Skandinavsko poluostrvo graniči sa velikom Ruskom ravnicom, zapadni sa istočnim svetom, Arktik i Baltik. Nazivaju je još i zemljom jezera i šuma, više od dve trećine površine je pod šumama, a ima 187.888 jezera većih od 500 m². Ima izlaz na Baltičko more, zapljuskuju je Finski zaliv i Botnijski zaliv. Najveći i glavni grad je Helsinki.
Sa 5.183.545 (2002. god.) stanovnika sa prosečnom gustinom 15 stanovnika na km² što Finsku čini jednom od najređe naseljenih zemalja u Evropi.
Geografija[uredi | uredi izvor]
Položaj[uredi | uredi izvor]
Državnu teritoriju preseca polarni krug, četvrtina njene teritorije je iznad severnog polarnika. Finska dopire blizu Severnog ledenog okeana na koji je imala izlaz pre Drugog svetskog rata. Državna teritorija se prostire od 60° do 70° severne geografske širine. Njena dužina u pravcu sever-jug prelazi 1100 km a njena prosečna širina je 600 km. Površina Finske je 338.145 km²
Finska je severnoevropska, skandinavska i baltička zemlja.
Geologija i reljef[uredi | uredi izvor]
Podinu finskog prostora čini Baltički štit. Štit je izgrađen od kristalastih škriljaca, granita, gnajsa i vulkanita. Oko 80% Finske prekrivaju glacijalni nanosi.
Finska je pretežno nizijska zemlja. Veći deo njenog prostora čini blago zatalasani reljef 100 - 300 m apsolutne visine. Najviši vrh Finske jedva prelazi 1 300 m apsolutne visine (Haltiotunturi (1 324 m)). On se nalazi na Skandinavskim planinama čiji se izdanci završavaju na severozapadu Finske. Područje ove zemlje bilo je nabrano u prekambrijskoj periodi ali je vremenom, dejstvom spoljašnjih sila, teren uravnjen. Veliki uticaj na današnji reljef Finske imala je pleistocena glacijacija. Ona je na ovom prostoru bila predstavljena indlandajsom. Lednici su kod manje otpornih stena erodirali povlatne slojeve sve do rezistentne podloge. Erodirani materijal akumuliran je u obliku morena i drumlina (drumlini su izduženi brežuljci sastavljeni od gline i peska dužine 500 - 1 000 m, visine 20 - 30 m).[3]
Klima[uredi | uredi izvor]
Finskom vladaju okeanska, subarktička i klima tundre. Jedna od istaknutijih posledica položaja Finske na severnom kraju zemljine kugle je velika razlika između godišnjih doba. Klimu obeležavaju hladne zime i umereno topla leta. Prosečna godišnja temperatura u glavnom gradu Helsinkiju iznosi 5,3 °C. Najviša dnevna temperatura u južnoj Finskoj leti se može popeti i do 30 stepeni. U zimskim mesecima, naročito u januaru i februaru temperature od -20 °C nisu neuobičajene. Na udaljenom severnom delu, iznad arktičkog pojasa, sunce ne zalazi oko 73 dana, stvarajući na taj način bele letnje noći. U istom tom delu, u zimskim mesecima, sunce se ne diže iznad horizonta 51 dan, što stvara polarnu noć, kaamos na finskom.
Vode[uredi | uredi izvor]
Za Finsku se kaže da je "amfibijska zemlja", odnosno zemlja vode i kopna. Različiti su podaci o broju jezera u Finskoj, ali se procjenjuje da ih ima oko 60.000. Reke su većinom otoke pojedinih jezera. Najveća reka u Finskoj je Vuoksi, koje predstavlja kompleksan hidrografski sistem sačinjen od brojnih jezera i vodotoka koji ih međusobno povezuju. Čuveni vodopad Imatra, otoka je najvećeg finskog jezera Sajma[4] (1800 m²), a pritoka je jezera Ladoge. Jezero Sajma je 1968. godine spojeno plovidbenim kanalom s Finskim zalivom, a s druge strane povezano je s gradom Viborgom, kanalom dugim 60 km. Sajma predstavlja čitav sistem jezera. Druga važna jezera su Pejene, Kala, Orivesi i Keitele na jugu, i jezero Inari na severu. Inari je severnije od polarnog kruga, na 69° severne zemljopisne širine. S maksimalnom dubinom od 60 m. Po nekim podacima na jezeru ima 3000 ostrva, a površina akvatorija bez ostrva je 1000 m².
Flora i fauna[uredi | uredi izvor]
Oko 72% finske je pod šumama. Osim na krajnjem jugu gde se mogu naći jasen, javor i brestovo drvo, šume su uglavnom četinarske gde dominiraju omorike i borovi. Finska ima približno 1.200 vrsta biljaka i paprati i oko 1.000 vrsta lišajeva. Divljač uključujući medvjede, vukove, polarne lisice, divlje mačke, uglavnom žive u nenaseljenim severnim regionima. Sobovi koje su pripitomili Sami izumiru u divljini. Divlje guske, labudovi, plovke, sniježne žutovoljke (ptice) prave gnezda širom severne Finske. Od riba najčešće su slatkovodne: losos, pastrmka, štuka, grgeč i iz slanih voda: haringa, bakalar. U unutrašnjosti zemlje dominira sivo planinsko tlo. Severni dio Finske je pokriven močvarnim tlom. Najplodnije tlo je u južnom dijelu obalske ravnice koje se sastoji od morske gline.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Najstariji tragovi o ljudskom postojanju u Finskoj datiraju od 8000. p. n. e. Ovi primitivni lovci i sakupljači su verovatno stigli sa istoka. Proizvodnja lonaca karakteriše drugi tip kulture ljudi iz kamenog doba poznate kao ukrasna keramika. Uspeh Battle-Ax kulture (1800—1600. p. n. e.) možda je donesen u Finsku od indoevropskih ljudi iz južnijih baltičkih regiona. Ovi ljudi su bili uspešni moreplovci i uveli zemljoradnju. Udruživanja Battle-Ax ljudi sa prethodnim stanovništvom dovelo je do nove klukainen kulture. Bronzano doba počelo je u Finskoj 1300. p. n. e.
Tokom prvog perioda predhrišćanske ere i narednih vekova ljudi su govorili jedan od finskougarskih jezika. Prošlost Finske je vezana za dug period dominacije germanskih naroda (prvenstveno Šveđana), a sa druge strane slovenskih naroda (Rusa). Etnogenetski ni sa Šveđanima, ni sa Rusima nemaju ništa zajedničko. Najbliži etnički srodnici su im Estonci i Mađari u Panonskoj niziji. Finci su narod ugro-finskog porekla. Šveđani su u 11. veku pokorili i politički sebi prisvojili celu Finsku. Ona je bila njihov posed sve do 1809. godine. Dva plemena Finci i Hemejci primili su rimokatoličku veru, a Karelijci pravoslavnu od Rusa.
Posle 1809. godine Finska potpada pod rusku vlast sve do 1917. godine. Po proglašenju Lenjinovih socijalističkih naroda o samoopredeljenju naroda Rusije, Finci su iskoristili momenat i postali samostalna država. Finska je tokom Drugog svetskog rata poražena od tadašnjeg Sovjetskog Saveza i morala mu je ustupiti deo Karelije sa gradom Viborgom, celu obalu Ladoškog jezera i zaliv Petsamo na obali Barencovog mora, te je tako Finska svedena na današnji prostor. Konačan mirovni sporazum sa Rusima potpisan je 1947. godine. Naknada štete u obliku roba široke potrošnje je isplaćena u potpunosti 1952. i tri godine kasnije poluostrvo Porkala je vraćeno Finskoj. Novi odnosi sa Sovjetskim Savezom su doveli do legalizacije komunističke partije, sporazum o prijateljstvu, saradnji i obostranoj pomoći (nevažeći od januara 1992).
Od 1995. godine Finska je članica Evropske unije.
Stanovništvo[uredi | uredi izvor]
Populacija Finske prema etničkoj pripadnosti u 2021. godini
Stanovništvo Finske broji 5.6 milona po podacima iz 2023. godine. Trenutna stopa nataliteta je 8,11 na 1000 stanovnika, za stopu fertiliteta od 1,32rođene dece po ženi,[5] jednu od najnižih u svetu, znatno ispod stope zamene od 2,1. Finska je 1887. zabeležila najveću stopu, 5,17 rođene dece po ženi.[6] Finska ima jednu od najstarijih populacija na svetu, sa srednjom starošću od 42,6 godina.[6] Procenjuje se da je otprilike polovina birača starija od 50 godina.[7][8][9][7] Finska ima prosečnu gustinu naseljenosti od 18 stanovnika po kvadratnom kilometru. Ovo je treća najniža gustina naseljenosti bilo koje evropske zemlje, iza Norveške i Islanda, i najniža gustina naseljenosti u bilo kojoj zemlji članici Evropske unije. Stanovništvo Finske je oduvek bilo koncentrisano u južnim delovima zemlje, što je fenomen koji je postao još izraženiji tokom urbanizacije 20. veka. Dva od tri najveća grada u Finskoj nalaze se u metropolitanskoj oblasti Velikog Helsinkija — Helsinki i Espo.[10] Više od 2/3 stanovnika je smešteno u južnim krajevima. U najvećim gradovima Finske, Tampere zauzima treće mesto posle Helsinkija i Espoa, dok je susedna Helsinkiju Vantaa takođe četvrta. Ostali gradovi sa preko 100.000 stanovnika su Turku, Oulu, Jivaskila, Kuopio i Lahti. U gradovima živi 67% stanovnika. Helsinki ima oko 672.036 stanovnika (2023. g.). To je intelektualni, proizvodni i trgovinski centar. Sledeća tri najveća grada su Espo 209.667, Tampere 193.174 i Turku 172.107, koji su takođe industrijski centri.
Imigrantsko stanovništvo Finske raste.[11] Od 2022. godine, u Finskoj je živelo 508.173 ljudi stranog porekla (9,1% stanovništva), od kojih je većina iz bivšeg Sovjetskog Saveza, Estonije, Somalije, Iraka i bivše Jugoslavije.[12][13] Finci čine više od 90% populacije, a potomci Šveđana oko 5,5%. Na istoku zemlje živi oko 2.500 Samija. Ostale etničke grupe čine manje od 1% stanovništva. Iako su Šveđani u manjini, oni imaju svoje političke partije, škole i druge institucije.
Deca stranaca ne dobijaju automatski finsko državljanstvo, pošto finski zakon o državljanstvu praktikuje i održava politiku jus sanguinis gde se državljanstvo dodeljuje samo deci rođenoj od najmanje jednog finskog roditelja. Ako su rođeni u Finskoj i ne mogu dobiti državljanstvo nijedne druge zemlje, oni postaju državljani.[206]
Jezici Finske[uredi | uredi izvor]
Finski i švedski su zvanični jezici. Više od 90% stanovništva govori finski dok oko 5,5% ljudi, uglavnom skoncentrisanih u obalskim krajevima, govore švedski. Sami govore Samijske jezike, koji pripadaju ugro-finskim jezicima.
Religija[uredi | uredi izvor]
| Religija | Procenat (%) |
|---|---|
| Luternastvo | 68,72 |
| Pravoslavlje | 1,1 |
| ostali hrišćani | 0,93 |
| ostale religije | 0,76 |
| ne pripadaju nijednoj religiji | 28,49 |
Evangelistička Luteranska crkva je glavna i njoj pripada 69% populacije. Sloboda vjeroispovijesti je zagarantovana. Pravoslavna crkva, iako nacionalna, po broju vjernika opada od Drugog svjetskog rata.
Obrazovanje[uredi | uredi izvor]
Školovanje je besplatno i obavezno od 7. do 16. godine. Nepismenost skoro da ne postoji. Uz redovno osnovno i srednje obrazovanje, u Finskoj i dalje postoje narodne akademije i radnički instituti. Škole za odrasle su privatne, društvene ili provincijske i imaju podršku države. Postoji i sistem srednjih usmerenih škola kao što su komercijalne, zanatske, tehničke, trgovačke i poljoprivredne. Finski institut višeg obrazovanja uključuje 13 univerziteta i nekoliko koledža i škola za obuku nastavnika sa godišnjim upisom od 205.000 studenata. Najveći je Univerzitet u Helsinkiju.
Kultura[uredi | uredi izvor]
Nakon osvajanja Finskih plemena od strane Šveđana domaća kultura je bila mnogo pod njihovim uticajem, a on se oseća i danas. Među seljacima su pevane tradicionalne epske pesme. Radovi u drvetu i ćilimi su još uvek dekorisani tradicionalnim ukrasima i spiralnim i sličnim jednostavnim geometrijskim oblicima. Među obrazovanim preovladala je švedska kultura. Govorio se švedski i uz retke izuzetke je bio književni jezik. Zbog velikog uticaja stranih kultura na švedsku, a njenog na finsku, mnoge Finske građevine i umetnički radovi odslikavaju italijanske, flamanske, njemačke i druge uticaje. U 19. veku obrazovani Finci počeli su da oživljavaju svoju nacionalnu tradiciju. U isto vreme nacionalna finska književnost nastaje na vlastitom jeziku. Parno kupatilo koje nastaje sipanjem vode preko vrelih stena je finski izum. Finci veoma vole knjige, a biblioteke i muzeji su sastavni dio njihove kulture. Helsinška gradska biblioteka ima oko 2,1 milion izdanja, univerzitetska 2,6 miliona i služi kao nacionalna biblioteka. Finska ima 1.500 biblioteka širom zemlje.
Privreda[uredi | uredi izvor]
Drugi svetski rat je ostavio Finsku sa ogromnim ekonomskim problemima uključujući visoku inflaciju, nezaposlenost i nepovoljan trgovinski bilans. Od tada se industrijski sektor razvijao do šezdesetih godina 20. veka kada je više osoba je zaposleno u industriji nego u poljoprivredi i šumarstvu zajedno, što je poboljšalo trgovinsku ravnotežu. Osim javnih ustanova, industrija je privatizovana. Vlada, dakako, kontroliše ekonomiju nizom propisa. Nacionalni budžet 1998. predviđao je 41,3 milijardu dolara budžetskih prihoda i 43,1 milijardi dolara rashoda. Bruto domaći proizvod (BDP) porastao je u 2000. na 121,5 milijardi dolara.
Novčana jedinica je evro. Uveden je 1. januara 1999. samo za elektronske transfere a finska valuta 'MARKKA' je korištena u ostalim slučajevima do 1. januara. 2002. kada je evro postao zvanična valuta i prestala je upotreba marke. Pošto je prihvatila evro, Finska mora da sledi ekonomska pravila utvrđena od strane Evropske banke (ECB). ECB je u Frankfurtu i reguliše snabdevanje novcem i ekonomsku politiku.
Poljoprivreda[uredi | uredi izvor]
Poljoprivreda je uglavnom ograničena na plodne priobalne regije. Samo 7% površine Finske je pod poljoprivrednim kulturama. Većina farmi su manje od 20 hektara, manje od 20% farmi upošljava plaćene radnike. U 2001. godini usevi su bili ječam, zob i pšenica (3,9 mil. m metričkih tona), i korenasto povrće kao krompir i šećerna repa (816.000 metr. tona). Životinje su uključivale 6 miliona komada peradi, 1,1 milion stoke, 1,3 miliona svinja, 106.600 ovaca. Finska ima 414.000 pripitomljenih sobova. Oko 60% šuma u Finskoj je u privatnom vlasništvu.
Ulov ribe u 1997. je bio 196.513 metr. tona. Više od 1/3 ribe potiče iz unutrašnjih voda.
Industrija[uredi | uredi izvor]
Drvna masa, papir, drvoprerađivačka industrija predstavlja značajan segment finske industrije. Početkom 1990-ih je proizvođeno oko 1,3 miliona metr. tona papira godišnje. Proizvodnja ostalih papirnih i drvnih proizvoda ukupno iznosi 7,9 miliona tona godišnje. Finska poseduje industriju teških mašina, metala, brodova, štamparskog materijala, elektro industriju, industriju hrane i pića, tekstilnu industriju, industriju odeće, hemikalija, keramike i stakla.
Finska je značajan izvor bakra (proiz. 11.600 metr. tona 2000. g.), cinka, srebra (24 metr. tone), a hrom, nikl i zlato se takođe iskopavaju. Papir, drvna masa i drvni proizvodi čine 40% god. finskog izvoza. Uvoz uključuje benzin, hemikalije, mašine, transportnu opremu, grožđe, čelične proizvode, hranu i tekstil. Značajna trgovina se vodi sa Nemačkom, Velikom Britanijom, Švedskom, i drugim zemljama EU. 2000. uvoz je bio 32,6 milijardi dolara, a izvoz 44,5 milijardi dolara. Finska je član slobodne trgovinske unije od 1961, a u 1995. pridružila se EU. Radna snaga broji 2,6 miliona ljudi 2000. Radnike zastupaju radnički sindikati grupisani u dve velike federacije: Centralna organizacija i Konfederacija plaćenih radnika.
Saobraćaj[uredi | uredi izvor]
Sistem kanala koji povezuju Finska jezera sa ostalim i sa Finskim zalivom predstavljaju jeftin i efikasan vid transporta za drvnu industriju. Oko 6.600 km unutrašnjih voda su plovne. Željeznica je u državnom vlasništvu (dužina oko 5.836 km). Finska ima oko 77.900 km puteva 65% asfaltiranih. Finer (Finnair) obezbeđuje inostrane i letove u zemlji, Flaj bi (Flybe) i er finland (Airfinland) opslužuju mnoge gradove.
Komunikacije[uredi | uredi izvor]
Vlada kontroliše telegrafske službe i Finska TV prenosi većinu TV i radio programa. Privatne TV stanice nude oko 20 sati komercijalnog programa sedmično. 1/3 telefonije je u državnom vlasništvu. U 2000. je bilo 550 telefonskih linija na svakih 1.000 stanovnika. Zemlja ima 1.498 radio i 622 TV prijemnika na 1000 domaćinstava 1997. godine. Ima 56 dnevnih novina i plus magazini i periodičnici.
Vlada i zakonodavstvo[uredi | uredi izvor]
.JPG)
Finska je republika sa demokratskim i parlamentarnim oblikom vlasti. Vlast je konstituisana i usvojena 17. jula 1919. godine. Na čelu Finske je predsednik izabran na šestogodišnji mandat direktnim glasanjem. Kabinet je izabran od strane predsednika i odobren od parlamenta na čijem čelu je premijer. Glasaju stariji od 18 godina. Finski parlament je jedinstveno telo poznato kao Eduskunta. Njenih 200 članova je narod izabrao na 4 godine. Izvršna vlast u provincijama pripada guverneru koji je izabran od strane predsednika države. U Anvenaamu koji ima autonomiju provincijsko veće se bira od strane stanovnika, provincijski savet bira izvršni savet koji deli moć sa guvernerom. Lokalni sudski sistem je podeljen na opštinske sudove u gradovima i distriktne sudove u ruralnim sredinama. Apelacioni sudovi su smešteni u Turku, Vasi, Kuopiju, Kouvoli, Rovaniemiju i Helsinkiju. Vrhovni sud čije je sedište u Helsinkiju je glavni sud za civilne i kriminalne slučajeve.
Socijalni sistem[uredi | uredi izvor]
Finski socijalni sistem obezbeđuje nezaposlenim, bolesnim, nemoćnim i starim osiguranje, porodičnu i dečju zaštitu, i nadoknadu invalidima. Medicinska zaštita je izdavana preko mesta zaposlenja, ali nacionalnim zdravstvenim aktom od 1972. obezbeđeno je osnivanje zdravstvenih centara u svim opštinama i isključenje doktorskih honorara.
Odbrana[uredi | uredi izvor]
Vojni rok od 6 meseci je obavezan za muškarce starije od 17 god. Finska ima vojsku, mornaricu, vazdušne snage, ali vojne snage su smanjene Pariskim mirovnim ugovorom od 1947. na maksimum 41.900 osoba. 2001. godine oko 32.250 ljudi bilo je na službi vojnog roka. Rezerva broji 500.000 ljudi. 1994. godine Finska se pridružila Partnerstvu za mir i učestvovala je u misijama NATO na Kosmetu i Avganistanu. Nakon početka invazije Rusije na Ukrajinu u februaru 2022. godine Finska je zvanično podnela zahtev za ulazak u NATO 18. maja iste godine i priključila se alijansi 4. aprila 2023. što je bio najbrži proces pristupanja u istoriji saveza.
Administrativna podela[uredi | uredi izvor]
U regionalizaciji Finske jasno se ističu tri predeono-fizionomske celine:
Ovakva regionalizacija odgovara regionalizaciji ovog prostora i po pravcu pružanja ove države. Laponija odgovara regiji Lapland, Jezerska Finska odgovara regiji Južna Finska, i najzad regija Finsko Primorje odgovara regiji Botnička obala.
U administrativnom smislu, Finska je podeljena na sledeće regije:
- Južna Finska
- Jugozapadna Finska
- Zapadna i Centralna Finska
- Istočna Finska
- Severna Finska
- Laponija
- Olandska Ostrva
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Nacionalna agencija za statistiku [1]
- ^ „UNSD — Methodology”. unstats.un.org. Pristupljeno 2023-01-21.
- ^ Davidović, Rade (1999). Regionalna geografija. Knj. 2, Geografske regije evropskih država. Novi Sad: Prirodno-matematički fakultet, Institut za geografiju. COBISS.SR 192525063.
- ^ https://web.archive.org/web/20080214225230/http://virtual.finland.fi/netcomm/news/showarticle.asp?intNWSAID=25710&LAN=ENG. Arhivirano iz originala 14. 02. 2008. g. Nedostaje ili je prazan parametar
|title=(pomoć) - ^ https://web.archive.org/web/20210224085704/http://pxnet2.stat.fi/PXWeb/pxweb/en/StatFin/StatFin__vrm__kuol/?tablelist=true. Arhivirano iz originala 24. 02. 2021. g. Nedostaje ili je prazan parametar
|title=(pomoć) - ^ a b https://web.archive.org/web/20190205121631/https://ourworldindata.org/grapher/children-born-per-woman?year=1800&country=FIN
- ^ a b https://www.stat.fi/tup/suoluk/suoluk_vaesto_en.html
- ^ https://www.stat.fi/tup/suomi90/joulukuu_en.html. Nedostaje ili je prazan parametar
|title=(pomoć) - ^ https://web.archive.org/web/20130403123202/http://www.globalhealthfacts.org/data/topic/map.aspx?ind=81. Arhivirano iz originala 03. 04. 2013. g. Nedostaje ili je prazan parametar
|title=(pomoć) - ^ https://www.kirkkonummensanomat.fi/neo/?app=NeoDirect&com=6/159/55218/ab3d2d5ebf. Nedostaje ili je prazan parametar
|title=(pomoć) - ^ https://www.hel.fi/fi/uutiset. Nedostaje ili je prazan parametar
|title=(pomoć) - ^ „Arhivirana kopija”. Arhivirano iz originala 15. 04. 2021. g. Pristupljeno 06. 05. 2023.
- ^ https://www.tilastokeskus.fi/tup/suoluk/suoluk_vaesto_en.html. Nedostaje ili je prazan parametar
|title=(pomoć)
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Finski parlament
- Vlada Finske Arhivirano na sajtu Wayback Machine (10. februar 2006)
- Predsednik Finske
- Finska pravoslavna crkva
Države članice Nordijskog saveta | |
|---|---|
|
| Članice |  | |
|---|---|---|
| Bivše članice | ||
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Geografske | |
| Akademske | |
| Umetničke | |
| Ljudi | |
| Ostale | |
.svg){kind=small}
