Bitka na Štubiku
| Bitka na Štubiku | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo Prvog srpskog ustanka | |||||||
 Bitka na Štubiku | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
 Srpski ustanici |
 Osmansko carstvo | ||||||
| Komandanti i vođe | |||||||
|
Milenko Stojković |
Mula-paša Vidinski Gušanac Alija | ||||||
| Jačina | |||||||
|
oko 1.500 srpskih ustanika[1] | 5.000-8.000[1] | ||||||
| Žrtve i gubici | |||||||
|
Laki[1] | Laki[1] | ||||||
Bitka na Štubiku (1807) bila je deo Prvog srpskog ustanka. Bitka se završila porazom ustanika, koji su opsednuti u Štubiku sve do dolaska pomoći i srpsko-ruske pobede na Malajnici.
Uvod[uredi | uredi izvor]
Posle oslobođenja Beograda i osiguranja zapadne granice ustaničke Srbije na Drini, Praviteljstvujušči sovjet i Karađorđe odlučili su da se od Turaka oslobodi Timočka Krajina i na Dunavu uspostavi veza sa ruskom vojskom (Rusija je od decembra 1806. bila u ratu sa Turskom). U proleće 1807. Hajduk Veljko Petrović je sa svojim ustanicima upućen u Crnu reku, a Milenko Stojković u Poreč i Krajinu.[1]
Dok je Hajduk-Veljko dizao narod na ustanak u Crnoj reci i oko Gurgusovca (Knjaževac) i Banje (Sokobanja), ustanici požarevačke i braničevske nahije (oko 1.500 ljudi) pod Milenkom Stojkovićem primorali su turskog zapovednika Poreč-Aliju da napusti Poreč i pređe u Ada Kale, a zatim zauzeli Štubik kod kojeg su podigli utvrđenje i u njemu ostavili posadu od oko 200 ljudi, a zatim produžili prema Negotinu.[1] U međuvremenu, zapovednik Vidina Mula-paša i Alija Gušanac, vođa krdžalija, prikupili su oko 5.000-8.000 turskih vojnika i krdžalija i početkom maja pohitali da proteraju Srbe, koji su pred nadmoćnijom turskom vojskom zastali kod Štubika. Turci su napali i u kratkom boju potisli ustanike u šanac.[1]
Posledice[uredi | uredi izvor]
Milenko Stojković sa vojskom odstupio je u Štubik, gde se utvrdio. Turci su se utvrdili na Malajnici i opseli Štubik.[1] Karađorđe je sa vojskama smederevske i gročanske nahije pošao u pomoć Milenku; sredinom juna sa oko 4.500 pešaka i konjanika stigao je na Štubik i podigao šančeve prema Turcima. Turska vojska razbijena je uz pomoć ruske vojske 1. jula 1807. u boju na Malajnici.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Stojančević, Vladimir (2004). Prvi srpski ustanak 1804-1813. Beograd: Medija centar "Odbrana". str. 326. ISBN 978-86-3350-153-8.
- Stevanović, Dr Miladin (1994). Prvi srpski ustanak. Gornji Milanovac: Dečje novine. str. 343. ISBN 978-86-3670-689-3.
- Đorđević, Dr Miroslav R. (2004). Oslobodilački rat srpskih ustanika 1804-1806. Beograd: Medija centar "Odbrana". str. 447. ISBN 978-86-335-0154-5.
- Janković, Dragoslav (1984). Srpska država Prvog srpskog ustanak. Beograd: Nolit. str. 293.
- Pavićević, Branko; Stojančević, Vladimir; Ratković-Kostić, Slavica (1998). Od Careva Laza 1712. i Boja kod Ivankovca 1805. do odlaska Turaka iz Srbije 1867. [Znamenite bitke i bojevi srpske i crnogorske vojske: od Careva Laza 1712. do Dobropoljske bitke 1918.], Knj. 1. Novi Sad: Pravoslavna reč; Beograd: Vojnoizdavački zavod. str. 616. ISBN 86-335-0038-8.
- Ljušić, Radoš (2018). Vojvode i vojvodski barjaci: Vojno uređenje ustaničke Srbije (1804-1815). Beograd: Medija centar "Odbrana". str. 344.
- Hamović, Dragan; Jovanović, Nebojša; Ilijin, Dušan (2004). Ustanička čitanka (1804 - 1815). Beograd: Zavod za udžbenike i nastavna sredstva. str. 418. ISBN 86-17-11342-1.
- Gažević, Nikola, ur. (1974). Vojna enciklopedija (tom 9). Beograd: Vojnoizdavački zavod. str. 568.
- Gažević, Nikola, ur. (1974). Vojna enciklopedija (tom 9). Beograd: Vojnoizdavački zavod. str. 568.
